Taiwan vervolg

We zijn inmiddels drie dagen in Taiwan en het verschil met Hong Kong kon niet duidelijker zijn. De opbouw van de stad als eerste. Daar waar Hong Kong alleen maar hoogbouw is en soms extreme hoogbouw, is Taipei in dat opzicht laagbouw. Tot 11 verdiepingen is normaal hier in de stad maar er staan vele huizen van twee verdiepingen en flatgebouwen van een verdieping of vijf/zes. De stad is ook aanmerkelijk groener en dan met name groener omdat bijna iedereen aan de stoeprand bakken neerzet met planten er in. Voeg daarbij de bomen die langs alle wegen staan en de parken en de stad is vele malen groener. Hong Kong ligt op heuvels. Taipei ligt in een dal, de heuvels daar omheen zie je overigens wel.

Het verschil in mensen. In Hong Kong is men afstandelijk soms vriendelijk maar vaker neutraal of zelfs onvriendelijk. In Taipei zijn de mensen uitbundig, goedmoedig en vriendelijk. Hoewel het Engels een probleem is proberen ze op alle mogelijke manieren in contact te komen en ach voor ons is Chinees niet altijd even makkelijk……. Overigens is het zeker niet zo dat in Hong Kong iedereen Engels spreekt, verre van dat!

In Hong Kong is juist de ligging en de heuvels met daarop die enorme torens hetgeen Hong Kong eigen maakt. In Taipei heb je de Taipei 101, inderdaad 101 verdiepingen en ja we zijn naar boven geweest. Vanaf de 89 mag je naar beneden staren, mooi ontegenzeggelijk. In Hong Kong willen we de Victoria Peak en de 40^e verdieping op de Bank of China nog gaan doen. De Peak is leuk en nostalgisch en daarom de moeite waard. Doordat Taipei maar 1 echt hoog gebouw heeft, oogt dit gebouw ook direct imposanter (hetgeen natuurlijk lariekoek is).

Hong Kong gaan we dus nog verder beleven maar nu Taipei. De eerste dag meteen het museum waarvoor ik (joop) hier al een tijdje heen wil. Het National Palace Museum met een uitmuntende collectie die door het leger/de volgelingen van Chiang Kai-shek in kratten is meegenomen van het vaste land. Het zijn de mooiste stukken uit de Keizerlijke vertrekken van China. China zou de collectie graag terug zien. Taiwan heeft inmiddels aangegeven hierover te willen nadenken als Peking overgaat tot erkenning van Taiwan als zelfstandige Republiek China en de gedachte los laat dat Taiwan een afvallige provincie is.

De collectie is inderdaad prachtig maar ook enorm. We waren er redelijk vroeg en zijn een aantal uren bezig geweest. De lunch was koffie met gebak en daarna weer een aantal uren aan de wandel in het museum. Geen foto’s …. verboden! Na het museum de museumtuin. Schitterend uiteraard en heerlijk de warme buitenlucht met uitzicht op de heuvels. En ja toen kwam er regen. Wij naar het volgende museum. Een museum over de oorspronkelijke bewoners. Een enorm leuk museum met een zeer inzichtelijke collectie.

De volgende dag zijn we naar het Chiang Kai-shek memorial geweest. Een imposant gebouw volledig in het teken van de eerste leider en zijn vrouw. Leuke fotorapportages en artefacten waardoor je een goed beeld krijgt van de heer en mevrouw en hun machtsbasis. Hadden we de eerste dag, doordat de musea aan de rand van Taipei liggen, vooral gebruik gemaakt van taxi’s, dat deden we deze dag niet. We hebben kilometers gelopen. Wel zijn we van het memorial naar de Taipei 101 met een taxi gegaan, dit was zo’n beetje midden op de dag en levensgevaarlijk door de temperatuur. Vanaf de 101 zijn we vervolgens terug gelopen. De gevoelstemperatuur ligt hier tussen de 44 en 46 graden momenteel. We lopen beide met een paraplu tegen de zon!

Vandaag zijn we naar Yehliu geweest. Vanuit Taipei een busrit van 1,5 uur richting de noordkust. Leuke busrit en zo zie je direct iets van de omgeving. Yehliu heeft een geologisch interessant park. Vele rotsformaties in de meest bizarre vormen. Heerlijk rondgelopen tussen de Taiwanese toeristen. Laat ik het zo zeggen; wit valt hier nogal op!

De stad bevalt ons. De stad is echt heel Aziatisch. Druk verkeer, heel veel scooters, taxi’s en bussen. Verhoogde wegen en dubbel verhoogde wegen. Oudere woonhuizen en nieuwbouw door elkaar. Overal eten te verkrijgen, echt er zijn meer eethuizen en stalletjes op straat dan woningen en die ontzettend vriendelijke en behulpzame bewoners hier.

Het ontbreekt ons duidelijk aan niets hier.

ROC TAIWAN

We zijn vandaag in de Republic of China aangekomen, beter bekend onder de naam Taiwan en in de koloniale tijd Formosa. Het heeft best wat voeten in de aarde gehad om hier te komen. Gisteren bij online inchecken kwamen we erachter dat de achternaam van Mars foutief was (en niet zo’n beetje). Ik had bij het boeken beter op moeten letten, maar goed dat was nu te laat. Eerst maar eens telefonisch contact gezocht met Hong Kong Airlines, het spijt me maar het Engels dat uit een mobieltje komt is not my cup of tea. Een e-mail gezonden naar de maatschappij en naar de boekingssite in Nederland. Laat in de middag en geen reactie. Mars toch nog maar een keer de airline bellen. Mogen ze niet veranderen want er zit een agent tussen. Okay de agent in Nederland bellen. Ongeveer 15 minuten wachten, alles doorgeven en “we bellen u terug”. Laat in de avond inderdaad Nederland aan de telefoon. Ze hebben contact opgenomen met de airline en die staat aanpassing van achternamen als het om meer dan 1 letter gaat niet toe. Ik had al gekeken of ik nog een ticket voor dezelfde vluchten kon kopen en dat kon. Bij de airline tot mijn verbazing duurder dan via de site in Nederland, dus gedaan. Het is zonde van het geld, dat is zeker. Bij het inchecken op het centraal station van Hong Kong werd mij gevraagd waar mijn andere persoon was???? Ik zeg naast me, nieuwe ticket vanwege een foutieve naam. Hij heeft ons in ieder geval naast elkaar gezet. Met een vertraging van 40 minuten kwamen we 1.5 uur later in Taipei aan. In het hotel ontvangen we antwoord op onze email aan de maatschappij ….. veranderen van naam kan, maar daar zitten kosten aan….. Dit ga ik in Nederland nog wel even uitzoeken natuurlijk. Hoewel ik wel degelijk zelf de fout gemaakt heb, is de informatie op zijn minst tegenstrijdig.

TAIPEI wat een Aziatische stad! Niet die enorme hoogbouw, het is er wel maar veel minder. Niet alles in het Engels … OEPS. Dat gaat lastig worden .. Wat je hier ziet is een heerlijke mengeling. Het komt losser over, minder strikt en heel open. Mensen kijken je aan, houden deuren open en proberen te communiceren als je iets vraagt. Echt heel anders dan Hong Kong. Overigens niets mis met die stad hoor, we hebben er een heerlijke tijd gehad en we gaan nog een aantal dagen terug.

We zitten in de oude stad, dicht bij de rivier en een aantal bezienswaardigheden. Vanavond bij het koffie drinken kregen we al van allerlei adviezen van een lokale die erg goed Engels sprak. Het hotel is comfortabel zonder luxe te willen zijn. De kamer is groot met een goed bed en een heel goede badkamer; douche en bad apart.

Mars had al gelezen dat boeddhistische restaurants te herkennen zijn aan een swastika teken, we vonden er eentje die gesloten was. Eten bij een foodcourt gedaan. Tussen al die stalletjes zat een vegazaakje. We verstonden elkaar door gebaren en lachen en wij, wij hebben heerlijk gegeten. Allerlei groenten op meerdere manieren klaargemaakt en een pot sambal ernaast ……… heerlijk. Wij zien het hier wel zitten. Het was vandaag regenachtig zowel in Hong Kong als hier maar vanaf overmorgen lijkt hier een verbetering te komen, minder regen. De temperatuur is overeenkomstig Hong Kong tussen de 32 en 36 graden en met gevoelstemperatuur tussen de 40 en 46 graden…..

Gisteren hebben we lekker bij het zwembad gezeten, veel bewolking maar dat boek en die baantjes waren heerlijk. De zaterdag zijn we de hele dag de hort op geweest naar Kowloon en dat was afzien. Het was enorm heet. Bij de tempel was het enorm druk, stonden vuurkorven en wierrookbranders, er was nauwelijks schaduw te vinden. De tempel was schitterend maar we waren blij met het winkelcentrum ernaast en de airco. Daarna hebben we een metro genomen om midden in Kowloon verder te lopen via Nathan Road en een aantal bezienswaardigheden. Een kleine leuke tempel bij tempelstreet waar wij lekker vega gingen eten, althans dat was wat de reclame ons wijsmaakte. Binnen bleek er slechts vlees op de menukaart te staan dus wij er weer uit. In Kowloonpark was het niet om uit te houden de bomen hielden die enkele zucht wind die er was volledig tegen. Uiteindelijk zijn we rond 18.00 uur weer overgestoken naar Hong Kong Island. In de avond hebben we op pier naar de lichtshow?????? Zitten kijken. Lichtshow is een ietwat overdreven naam moet ik heel eerlijk bekennen. Wat wel heel mooi was, al die gebouwen met hun schreeuwende reclame, het verstilde water en de stilte.

Zo en dan nu naar bed (voor ons letterlijk) snaveltjes toe en oogjes dicht.

Hong Kong Island, Kowloon en Lantau Island

Er is weer het een en ander te melden. We hebben ons inmiddels ondergedompeld in de cultuur. Gisteren 7 juli zijn we de hele dag aan de loop geweest de ene na de ander tempel. Klinkt zwaar en ja dat was het, de temperatuur is hier rond de 35 graden en de luchtvochtigheid is zo hoog dat als je de heuvels inkijkt je een wazig beeld krijgt.

Enfin wij gisteren eerst maar eens gaan lopen naar een mooi klein tempeltje dat daar dan gewoon tussen de hoogbouw staat. Veertig verdiepingen hoge woontorens zijn hier heel normaal en daar tussen dan pareltjes die ontzettend mooi zijn. Zo ook dus dat tempeltje, later nog langs een oud postkantoor en naar een grotere tempel. Hier zijn we wel wat langer geweest, schitterende details en enorm vriendelijke omgeving waardoor je de sereniteit op een bankje voelde. Na deze tempel zijn we naar een Sikh tempel gelopen. Het VK had overal zijn kolonies en dus zitten er ook veel Hindi en Sikhs hier. In die tempel mag je gratis lunchen (vega) en ja wij Hollanders …. De tempel lag er mooi bij en zo ook een mooie doodskist, kortom lunchen was niet geheel meer het plan er was immers een verbranding. Wat schetst onze verbazing we werden hartelijk uitgenodigd de tempel vooral te bezoeken, schoenen uit en hoofddoek op (Sikh dragen zelf een tulband) en we konden zo naar binnen. Niet gedaan …… die kist he, nou niet erg uitnodigend vonden wij. In between liepen we ineens in Her Majesty’s Hong Kong. Een paar oude goed opgeknapte straatjes met leuke winkeltjes maar vooral leuke bronzen beelden. Hier toch ook weer de vooruitstrevendheid want in aansluiting op een metrostation ook een heerlijk koel ondergronds winkelcentrum dat niet onder doet aan de winkeltjes erboven.

De lunch hebben we van de weeromstuit pas in de buurt van het hotel genomen doordat we een stuk met de DingDing hebben afgelegd. DingDings zijn de kleine elektrische trams van Hong Kong, gekleurd en versierd en voorzien van reclame, die van Noord naar Zuid rijden op een 16 km traject. Heerlijk windje als je boven zit en een leuk uitzicht.

Wel de namiddag in het zwembad gelegen met een boekje en zo af en toe wat baantjes trekken.

Vandaag de 8^e juli is Mars eerst de sportschool in gedoken en ben ik baantjes gaan trekken in het zwembad!!!!! Daarna heerlijk even blijven hangen met een muziekje en het zonnetje dat nog goed te doen was en vervolgens zijn we met de MTR (Metro) en taxi naar Lantau Island vertrokken. Hoewel een onderdeel van Hong Kong toch een tocht van ruim 2uur heen en weer 2 uur terug. Het was meer dan de moeite waard. In de jaren 90 van de vorige eeuw is hier een groot Buddha beeld neergezet op een berg. Mooi plaatje maar mooier is het oude klooster aan de voet van deze berg. Gebouwen in typisch Chinese stijl met vele versieringen in allerlei kleuren maar ook draken en vogels en en en... Een overdaad aan kijkwerk zal ik maar zeggen. Zalen vol Buddha’s (1 zaal van de 10.000 Buddha’s en dat zou kunnen kloppen aangezien de wanden vol zaten met boorduurwerk met daarin naast alle beelden vele Buddha’s). Maar ook duidelijke verwijzingen naar het Hindoeïsme (Buddha is de negende incarnatie van Vishnu). De Buddha is in deze tempel overigens de originele weergave van Buddha en niet de Chinese variant hiervan. Ook bij deze tempel was er eten in overvloed en allemaal weer vega, ach een paar springrolls en gebakken vermicelli gaat er altijd wel in toch. En nu …. Nu zitten we even op de kamer af te koelen en bij te komen om ons straks weer op een nieuw smaakfestijn te werpen. We gaan naar the Old Bazaar Kitchen. Pluspunt hier; overal goede koffie!!!!!!

We zijn ons ervan bewust dat er en typhoon over Taiwan is gegaan. Het lijkt mee te vallen, we zien maandag wel of we kunnen vliegen of. niet.

NI HAO

We hebben de reis inmiddels verwerkt en zijn al weer een dag de hort op geweest.

De reis bleek te starten in een A330 en niet A380, de vlucht zat vol en wij precies in het midden met aan beidebuitenkanten een tengereChinees! De beenruimte was overigens voldoende en het eten was zeker niet slecht. De service Chinees, ik weet niet goed hoe ik dat moet omschrijven, wellicht is lomp het woord want ze zijn niet eens onaardig tegen je. Enfin de vlucht vetrok iets te laat maar duurde al met al niet langer dan voorzien en na 9.30 uur waren we in Beijing. Het toestel kon niet meteen aan de gate en dus stonden we een halfuur op het platform. Opvallend detail waar we ademloos naar hebben zitten kijken was het gedrag van onze Chinese medepassagiers. Het toestel staat aan de grond, remt en hopsa alle riemen los en daar stonden ze. Cabinepersoneel niet zachtzinnig in actie en iedereen zat weer. Nog geen 10 minuten later, we stonden inmiddels in de parkeer op het platform, hupsake riemen los en ze stonden weer. Ja hoor cabinepersoneel op dezelfde manier in actie. Nu zou je denken die ezel ....... precies die kwam want het gebeurde een derde keer.

Op de luchthaven is het controle controle en nog eens controle. Ach je waant je veilig zal ik maar zeggen. De aansluitende vlucht naar Hong Kong was een kwestie van inchecken, vijf minuten zitten en boarden. Op Hong Kong aanvliegen is toch wel anders dan vroeger toen je min of meer tussen de gebouwen aanvloog. Ach dit was ook mooi, afzakken langs de kustlijn en in glijvlucht naar beneden. In Hong Kong hebben we de MTR (metro) naar Hong Kong Island genomen en vandaar in een busdienst van diverse hotels naar ons Hotel. Vanavond kwamen we erachter midden in het hoerengebied te zitten. Dus levendig, veel kroegen en heeeeeel veel eettenten. Het hotel is uitstekend en voor Hong Kong hebben we een enorme kamer, zo’n 22 m2. Even voor de duidelijkheid de meeste kamers komen hier niet boven de 10m2 maar 5 a 6m2 is echt heel normaal.

Gisteren zijn we nog even naar de haven gelopen in een drukkende hitte. Uiteindelijk barste de lucht ook open en viel het met bakken uit de lucht, kortom we zijn thuis (LOL). We hebben heerlijk halal gegeten in een eettentje tegenover ons hotel. Falafel en hummus met salade en oosters brood. Nee geen Chinees eten, dat kan nog weken.

Vandaag begon de dag met zwaar onweer en regen die ongeveer de hele dag duurde en pas tegen de avond verdween. Heerlijk ontbeten en gekeken hoe iedereen naar werk gaat, altijd weer het leukste deel van een vakantie en nog gratis ook! We zijn gewoon aan de wandel gegaan op zowel Hong Kong Island als Kowloon. De temperatuur is rond de 34 graden overigens dus niets mis mee. Hoogbouw zo ver als je oog reikt en toch schitterende parken en een aantal mooie klassiek koloniale gebouwen. De haven die van beide kanten een mooi schouwspel geeft, zowel op als rond het water. Koopgoten te over en meer dan genoeg mensen die kopen, ach ja ook dat is Hong Kong en voor velen is dat Hong Kong. Morgen een aantal tempels en als de zon er is wellicht nog even een paar minuutjes strand en zwemmen in zee.

Vanavond gebakken rijst en gebakken groente gegeten en toen we terug liepen werden we ineens aangesproken door dames …… tja we zitten in de hoerenbuurt met al het vertierdat daarbij hoort. Mijn ervaring is dat je slechter kan zitten.

Aan de vooravond van een nieuw avontuur

Als iemand van te voren had gezegd dat de vakantie zo raar zou starten dan had ik ze aangekeken met een gezicht vol ongeloof

. Jullie weten natuurlijk dat we een eigen bedrijf hebben. Dit bedrijf diende we te verhuizen en dat hebben we vorig weekend dan ook gedaan. De nieuwe ruimte hebben we in gebruik genomen met de toezegging dat er op zeer korte termijn een ruimer object zou komen. Dus 24 juni de verhuizing en wat schetst onze verbazing ....... op 30 juni in de auto naar huis uit werk ontvangen we een telefoontje dat we de volgende dag kunnen bezichtigen. Ach dat kan nog wel even en dus eerst in de ochtend de oplevering en inlevering van de sleutels bij de oude verhuurder en in de middag de bezichtiging bij de "mooie" nieuw te huren ruimte. Over een verhuizing durfde we niet echt na te denken. Mars ging naar zijn vader en Moi zou de bezichting doen. Ik had inmiddels ontdekt dat het om een AAA-locatie ging. In Zoetermeer staan bij het station twee torens die verbonden zijn met elkaar en inderdaad deze staan leeg. Mijn liefje mijn duifje wat wil je nog meer. Station onder het bedrijf met zowel ns treinen als de randstadrail, voldoende parkeergelegenheid, goede uitvalswegen van de A12 kan niet mooier toch???? Dus wel, we hadden tot 1 juli zo'n 100 m2 en konden er nog 200 m2 gebruiken. We hebben nu 64 m2 en dat zou dus meer kunnen worden in die twee torens. Hmmmmmmm waar zijn we het spoor bijster geraakt? Op verdieping 1 en 2 waren vier units te huur. Ieder unit bestaande uit 3 tot 4 ruimten van 12 m2 reken reken reken .... inderdaad 36 of 48 m2 dus nog kleiner dan de "tijdelijke" ruimte. Ze hadden ons al eerder een keer iets beloofd en niet geleverd en nu dit weer. Voor mij was de maat vol en ja ik heb er een telefoontje aan gewaagd. Ach einde van het liedje is natuurlijk dat het aan mijn verwachtingspatroon ligt .....

Het is nu zondagavond 3 juli en dus hebben wij morgen geboekte plaatsen in de A380 van China Southern Airlines. We vliegen via Beijing naar Hong Kong (China) en gaan daar de boel verkennen en ja als we dat gedaan hebben gaan we door naar Taipei (Taiwan). We keep you posted!!!!

De laatste week

Het belangrijkste is dat het weer is veranderd. Het is bewolkter, soms heel veel regen, soms een spatje en de temperatuur is gedaald. Daarmee ook het enthousiasme van dingen bezoeken, want die zijn nu eenmaal hier buiten en in een enkel museum wat de moeite waard is. De talloze potscherven en scherfjes kunnen mij wat, dat geloof ik allemaal wel en stop dat in mijn hoge hoed.

We waren dus op de Peloponnesos en zouden daar nog Olympia gaan bezoeken. Op zich niks mee en vol goede moed vertrokken we. Het landschap veranderd dramatisch in een plat oppervlakte en zelfs op de horizon verdwenen bergen en heuvels. Het is hier overduidelijk een land- en tuinbouwgebied. We zien nergens mensen behalve in de auto’s die soms in golven verschijnen op de weg en net zo makkelijk weer oplossen. Winkels zijn niet open op een enkele na, meestal in de buurt of naast een benzinestation logischerwijs.

Ook zien we van tijd tot tijd opeens mensen rond lopen die we in eerste instantie niet konden plaatsen. Mensen met een nogal gele of andere bruine huidskleur en chinees aandoend. Tot opeens ons kwartje viel en ook wij tentenkampen zagen, weliswaar discreet aan het oog verborgen maar goed oplettend duidelijk waar te nemen. Hier in Attica zoals de provincie heet, zijn er vele signalen van vluchtelingen, meer als op de Peloponnesos.

De auto’s op de wegen variëren van houtjes-touw geknoopte vehikels, soms zonder nummerbord en niet harder dan 20 km per uur, tot de meest luxe merken. Het rijbewijs is hier eenvoudig te verkrijgen. We, maar vooral Marcel, blijven ons afvragen waarom er in hemelsnaam borden, rijsnelheden en snelheidscamera’s er zijn. Niemand houdt zich aan regels, men weet domweg niet hoe een rotonde werkt, van optrekken uit stilstand heeft slechts een enkeling gehoord en begrepen, stoppen voor een rood stoplicht doen we alleen als het jou uitkomt, op een doorgaande weg gewoon op de weg stoppen en parkeren omdat je anders te ver moet lopen, oh ja, als het kan parkeren we ook dubbel…

Natuurlijk vinden we Olympia. Een zeer West Europees aandoende snelweg met verlichting en een groene tussenberm voert ons naar het stadje. Daar is het een voor ons niet te overzien chaotische wirwar van mensen, auto’s en vele bussen, en daar zijn we weer met dubbel geparkeerde auto’s, en het ontbreken van enige bewegwijzering. Na 10 minuten gehannes en 10 minuten vaststaan, waarom eigenlijk, besluiten we de handdoek in de ring te gooien, zeer Olympisch om je overgave toe te geven met opgeheven hoofd. Opeens zijn we het stadje uit en is het plots ook stil. We stoppen en kijken om, willen we nog terug? We besluiten deze attractie te bewaren voor een volgende keer en dan weten we dat we heel vroeg in de ochtend er moeten zijn, voorbereid en wel.

We vervolgen onze route, in steeds slechter weer, die ons naar Parta brengt om ons via een enorme mooie brug, een hangbrug met 8 staande pylonen, op het vasteland van West Griekenland te laten landen. Verbluft betalen we voor deze oversteek € 13,20.

Vanaf dat moment gaan de sluizen open en komt het hemelwater met bakken naar beneden. Onze Miep C1 is hier goed op voorbereid en we blijven helder zicht houden op de Straat van Korinthe en op onze weg. Op weg naar Delphi zegt Marcel dat het dorp naast de snelweg ligt en Joop houdt zijn mond (met een glimlach wetende dat Marcel last van hoogten heeft) . Bij de afslag naar Delphi rijden we af op een bijna loodrechte wand van graniet die daar al eeuwen ligt/ staat. Naarmate we dichterbij komen blijkt dat er op ingenieuze wijze een weg tegen geplakt lijkt te zijn die op eerzame hoogte uit het beeld verdwijnt. Daar moeten we naar toe…

Na een aantal duizelingwekkende bochten en een bijna continue stijging van 10% , vreemd genoeg kent men hier geen hoger getal terwijl de hellingen soms anders doen vermoeden, bereiken we het dorp. Delphi kenmerkt zich door hotels, pensions en grote Huizen met daarnaast de gebruikelijke verzorgingswinkels op toeristen gericht. Na wat gedoe vinden we een hotel, redelijk sleets en tegelijk heel Grieks. De hotellier, een mevrouw, zingt een Grieks liedje van de radio mee, en Joop doet zonder aarzelen mee. Het ijs is meteen gebroken.

We nemen uiteindelijk de mooiste kamer en op dat moment het uitzicht is eventjes fenomenaal. We kijken helemaal over de baai die zich diep beneden ons uitstrekt en zien de stadjes liggen die we onderweg gepasseerd hebben in de laatste gloed van de zon.

Als we terugkeren met de bagage is het uitzicht volkomen weg en krijgen we een theatraal schouwspel van donkere, bijna zwarte regenwolken en witte wolken en wolkjes die op magische wijze ontstaan en verdwijnen, en weer opstijgen uit de diepte beneden ons. Prachtig, imposant en wonderlijk.

De volgende dag staan we voor de gesloten entree van de archeologische site van Delphi. We maken kennis met een staaltje van Grieks denken. Afgelopen zondag was het én Pasen voor de Orthodox Grieken én het was De Dag van de Arbeid, beide vrije dagen. Pasen kennen ze ook in twee dagen dus maandag was ook al een vrije dag voor de Grieken dus werd dinsdag de vrije dag om 1 mei te compenseren. Als je het nog snapt…

We balen als een stekker want dit is gewoonweg De Bezienswaardigheid samen met de Acropolis in Athene die we van de weeromstuit ook niet gaan bezoeken besluiten we. Daarmee houden we onze € 64 entreegelden gewoon voor zo een drie keer eten buiten de deur want dat kan hier wel.

We rijden naar onze bestemming in de buurt van het vliegveld, een dorp aan zee genaamd Nea Makri. De rit maken we via de oude nationale route en die brengt ons natuurlijk tot diep in de stad. Joop had al gewaarschuwd dat het geen mooie stad was en ik kan hem nog steeds gelijk geven. Lelijke stad en inmiddels gewend aan een Griekse rijstijl sjezen we toch nog vrij vlot door de stad heen en rijden recht op de Acropolis af, rijden bovenlangs, of onderlangs al naar gelang je wilt kijken en verdwijnen richting luchthaven.

Voorbij de luchthaven wordt het iets rustiger en met de telefoon, Maps werkt beter als de navigator, vinden we het appartementencomplex. Nea Makri is zo een dorp dat in de betere jaren snel is opgetrokken voor de welgestelden uit Athene. Er zijn huizen en appartementen, allemaal ruim opgezet behalve de parkeerplaatsen. Tegenwoordig heeft een redelijk huishouden ook hier minimaal twee tot drie auto’s en niet (g)een zoals vroeger.

Hier zitten we tot zaterdagochtend, prima grote studio met groot balkon met avondzon als die boom er niet voor zou staan. Van de zomer waarschijnlijk hoogst noodzakelijk, nu koelt het snel af. We lezen dat het weer in Nederland ook zomers wordt en willen ook terug naar huis.

Tot nu toe hebben we in 10 dagen toch weer zo een 2500 km op de teller gezet en Miep houdt zich prima, ziet er niet meer uit en is afgeleefd zoals het hoort bij een huurauto, toch?

We maken nog wat ritjes hier in de buurt maar er is weinig te zien. Het is vooral op het eigen Griekse toerisme ingesteld, alle bordjes zijn alleen maar in het Grieks beschreven, menu’s ook alleen maar Grieks en tegelijk doet iedereen wel meteen zijn best om zijn Engels op te halen. Joop snapt ze meteen, Marcel kan een vreselijk onnozel gezicht trekken als hij ze niet verstaat. Uiteindelijk krijgen we toch wel wat we willen, twee vingers zijn gewoon twee euro in heel Europa. Of twee bira of twee cola… …

Gisteren zijn na het een na grootste eiland gegaan van Griekenland, Evia wat naast de provincie Attica ligt. Er zouden wat zaken te bekijken zijn dus stelde Marcel voor om naar het meest zuidelijke puntje te rijden over nog verantwoorde wegen, daarna zouden we in de zon kunnen hoopten wij.

Enfin, lang verhaal kort, Evia stelt niets voor, alle borden ook hier in het Grieks en zie er maar uit te komen. Er van af ging nog eigenlijk vrij vlotjes met een ferry die niet al te lang na onze aankomst zou vertrekken en ons een heleboel km zou schelen. Toch altijd weer leuk vindt Marcel.

Eenmaal terug in het appartement vertelt de eigenaar dat vandaag een speciale dag is voor een heilige meneer hier uit Makri, we moesten naar het Efrem klooster. Ook hier bood de telefoon met Maps de beste route. Het is een pelgrimsoord en dat hebben we geweten. Ook hier houden we ons verhaal kort .

Vandaag de laatste dag en helaas voor ons bewolkt. Tegelijk kijken we uit naar morgen, thuis én in de zon.

Naschrift.

Marcel vergeet even te melden dat we in het gebied van de slag om Marathon verblijven, de bekende slag uit de oudheid waarin duidelijk werd voor de Grieken dat ze de Perzen konden verslaan. Nadat ze de slag wonnen rende de Griekse soldaat Pheidippides van het slagveld te Marathon naar Athene om de overwinning te melden en zie, de eerste marathon was gelopen. Okay de Pheidippides viel dood neer want hij had een zonnesteek opgelopen. Maar een schitterend Grieks drama was geboren. In 2004 is deze marathon identiek gelopen tijdens de Olympische Spelen.

Hoe je het ook bekijkt, Griekenland is een groot museum met soms zeer toegankelijke en zelfs gratis heel mooie opgravingen en soms over the top prijzen voor oudheden waarvan het grootste deel dat werkelijk de moeite waard is, in een is museum te vinden (o.a. het Acropolis). De aanblik van de Acropolis boven de stad laat je echter wel de grootheid van het antieke Athene ervaren.

De eerste week is afgelopen

De Peloponnesos is feitelijk vasteland dat door kunstmatig ingrijpen, het kanaal van Korinthe, veroordeeld werd tot de status van eiland. Het is een groot schiereiland met drie grote uitlopers zijnde schiereilanden.Op alle drie liggen restanten van vergane glorie en dan hebben we aan de bovenkant nog Olympia. Jullie lezen zelf maar over de mythologie van de Grieken en de voetstappen van de goden.

Wij zijn begonnen aan de meest oostelijke poot en dan aan de baai bij Nafplio. Stadje met een mooie Venetiaanse wijk, twee grote burchten en een haven. Helaas is de Venetiaanse wijk verworden tot een wijk met winkels voor toeristen en worden straten en pleinen overschaduwd door de grote parasols van restaurants. Hier moet je wel de hele dag eten en drinken en ijs eten zo lijkt de teneur. Weinig plek voor de gewone Griek om er nog te wonen. Het is een schrijnend contrast met het andere deel van Nafplio. Stiekem vinden we dat deel eigenlijk leuker en oorspronkelijker.

Dan is er natuurlijk het kanaal van Korinthe te zien maar dan alleen als je oplet want voor je het weet ben je er over heen en verder. Het bijzondere is dat er al in de oudheid aan zulk een kanaal gedacht werd. Omdat de kennis, techniek en materiaal toen ontbrak heeft men boten al rollend over dat smalle stukje grond getransporteerd. Pas ergens in 1800 is het plan opnieuw leven ingeblazen en met de techniek van toen de klus geklaard. Het resultaat is een 8 meter diep kanaal dat voor een besparing van ruim 133 zeemijlen zorgt.

Al kon men in de oudheid niet het kanaal bouwen, men kon wel hele steden en theaters bouwen zoals in Epidauros. Hier was ook het hospitaal van de meester Asklepion, geneesheer, met toen al o.a. de mogelijkheid om gedeeltes van het gebouw te isoleren van de rest.
Het toppunt is natuurlijk het amfitheater dat wel 16.000 mensen herbergen kan en dan kan zelfs de bovenste rij nog alles duidelijk verstaan. Het is zeer goed bewaard gebleven. En het geeft te denken wat de reden was om een zo groot theater te bouwen. Er waren dus toentertijd heel veel mensen in een goed ontwikkelde samenleving met een levendige sociale interactie.

De archeologische site van Mycene is ook indrukwekkend. Vlak daarvoor hadden we de door toeristen vaak vergeten graven al bezocht. Hierdoor werd dit bezoek nog eens versterkt.

Indrukwekkend zijn ook de bergen en de ritten die we moeten maken om bezienswaardigheden te bezoeken. Een ritje van 54 kilometer lijkt niet veel en om daar een uur over te doen lijkt voor heel veel Nederlanders overdreven veel. Niets is minder waar als je door de bergen gaat. Onze kortste afstand met een uur rijden is 45 kilometer geweest met hellingen van gemiddeld 11% en 37 haarspeldbochten van 180 graden.Je krijgt er wel wat voor. Vaak zijn het ook stille weggetjes waardoor we gewoon net langs de weg kunnen parkeren en van de uitzichten kunnen genieten.

Het is nog vroeg in het seizoen dus de blaadjes aan de stuiken en de bomen hebben nog die frisse kleur van jong groen blad. Zet die af tegen grijs zwarte rotsen of rood geschakeerde gebergte tegen een strak blauwe lucht en volle zon… …

Langs de weg zijn volop fruit en groentes te koop, hier smaakt een tomaat en een aardbei al naar de volle zon. Hier vragen we ons even niet af of er kunstmest of ander gif is gebruikt. Sommige boeren gebruiken het niet gewoonweg omdat het te duur is, de olijven hebben het niet nodig. Andere zullen het gebruiken bij hun sinaasappelen en citroenen, we zien het weinig wat eigenlijk ook niets zegt.

Eergisteren zijn we naar Mystras geweest, een archeologische site waar een hele stad nog duidelijk aan de oppervlakte staat. Waar nog een aantal huizen door de eeuwen heen altijd bewoond zijn gebleven en daardoor een uniek erfgoed zijn. Met goed fatsoen worden nu een aantal gebouwen hersteld. In diverse kerken en paleizen zijn soms heel heldere fresco’s te zien en te bewonderen. De stad is tegen een heuvel aan gebouwd en de trappen van toen zijn nogal gehavend. Toch hebben we ruim 4 uur ons vermaakt.

Wat opvalt aan de toegangsprijzen is dat deze dit jaar verdubbeld zijn! Natuurlijk schrijft iedereen dit meteen toe aan de Crisis, het is echter nog maar de vraag of dat zo is. De toegang is voor iedereen hetzelfde dus ook de Griek moet deze prijs betalen. Voor Mystras is het absoluut de prijs van € 12 waard.

De komende dagen staan in het teken van het Orthodox Pasen met paasvuren, vuurwerk en vooral veel missen in de kerken, vrije dagen en familiefeesten. Wij vermaken ons wel als toerist.

In vogelvlucht

Het vertrek begint midden in de nacht of vroeg in de ochtend als we over redelijk stille wegen naar Düsseldorf rijden. Ruim op tijd zorgde voor slechts een kleine wachttijd en tegen de tijd dat wij waren ingecheckt leken er vele busladingen toeristen gedropt te zijn.

Twee saaie vluchten brachten ons boven Athene, een uitgestrekte metropool met een Acropolis die ik maar niet ontdekken kon. Het grote voordeel van de luchthaven 'buiten' Athene is dat je die stad niet in zijn geheel moet doorklieven. We rijden al snel in onze kleine Miep weg. Ze heet Miep want deze C1 is behoorlijk uitgerust met toeters en bellen die het je onmogelijk maken te rijden zonder gordels bijvoorbeeld. Al snel rijden we door Pireas ofschoon we veelvuldig moeten stoppen voor stoplichten die willekeurig door overstekende Grieken worden bediend. De rijstijl van de Grieken kenmerkt zich door plotse bewegingen en zich hortend voort bewegen ofschoon van optrekken hebben ook zij niet gehoord. Ook hier vragen wij of regelmatig af waarom er snelheidsborden langs de weg staan. Die horizon is toch al zo vervuild dus als we al die nutteloze borden weg zouden halen welk een verbetering zou dat wel niet opleveren. Uiteindelijk kost het ons ruim een uur de stedelijke omgeving te verlaten.

Dan brengt onze navigator ons op weggetjes die wij eigenlijk niet meer kennen en waar het Europese Fonds niet voor is gebruikt. Er ligt namelijk wel een gloednieuwe snelweg? Toch kent onze navigator berekeningen in het systeem die wij niet zullen doorgronden als het om de snelste route gaat. Enfin, het levert een mooie rit op met nog steeds Grieken die een doodswens hebben.

Rond 5 uur arriveren we bij ons appartement tussen vele andere appartementen, keuze te over... En de eerste die wij spreken is een Nederlandse die aarzelend in het Engels begint waarbij Marcel zijn meest onnozele gezicht weet op te zetten. Het is Joop die haar bevrijd door te roepen dat zij ook Nederlands kan praten. Enfin, de houdster is verhinderd te komen en er is nog 1 appartement vrij. Het bestaat uit 2 redelijke slaapkamers, een keuken, badkamer en twee grote balkons die als buitenkamer fungeren. Het is allemaal redelijk gedateerd. Dan blijkt dat de douche ook echt een handdouche is en er geen ophangmogelijkheid is. De keuken is zeer Spartaans wat overeenkomt met de stad hier slechts 2 uur vandaan. Maar kleine mesjes zijn ook tot het slachten van de groenten in staat, het kost wat fantasie en tijd.
Het appartement ligt aan de doorgaande straat en dat weten wij nu echt wel. Hoewel er overdag met nog enige terughoudendheid gereden wordt wordt dat in de nacht volkomen losgelaten en horen auto's van verschillend kaliber en volume voorbij scheuren.
Er schijnt een hondenkennel in de buurt te zijn en diverse buren hebben van die kliene kefhondjes die hun grootte in het volume willen compenseren. Doe daar nog een ezel bij die op gezette tijden van zich laat horen en een paar buurvrouwen die zulk rauwe stemmen hebben waarvan zelfs het hardste beton gaat scheuren... laten we zeggen dat we er wel aan zullen wennen.

Boodschappen doen bij de Lidl omdat wij hoopten dat ook zij hier een biologische schap zouden hebben. Dat staat nog in de kinderschoenen, enfin... daar hadden wij ons op ingesteld. Later wat fruit langs de weg gekocht rechtstreeks uit de boomgaard.

De volgende dag maken we een prachtige rit door het Argos gebied. We rijden op weggetjes waar niemand anders is. Er hangt een aangenaam kruidige geur in de lucht die we niet helemaal thuis kunnen brengen. We maken kleine avonturen mee zoals de ontmoeting met een kleine dappere schildpad die een schier onmogelijke helling lijkt op te willen klimmen. We bezoeken na een leuke klauterpartij over rotsen langs de zee een grot waarvan duidelijk is geworden dat er mensen hebben geleefd, zo een 8000 BC. Dat is zelfs voor de bloeiperiode van de Egyptenaren weet Joop te vertellen. Het is zeer voorstelbaar want het uitzicht vanuit de grot is magnifiek. We eten een broodjefeta en een ijsje op de kade van Porto Cheli waarbij we ons verbazen over het schaamteloos vertoon van rijkdom. Hier was toch een crisis? Hier heeft Europa toch geld in gestoken? De rijken zijn in ieder geval nog even rijk zo lijkt het. We zijn op vakantie en ook dat is rijkdom.
De rit brengt ons regelmatig over de hoogtes heen en aan haarspeldbochten geen tekort. Daarbij zijn de vergezichten fenomenaal en is het een rit waar menig schilder zich zou verheugen.

Kortom we genieten.