We zouden toch naar Buenos Aires vliegen ... toch ... of of vergissen wij ons nu?????

Gisteren vertrokken we op tijd met de KLM naar Frankfurt. Ik loop altijd te gillen dat die Duitsers weten hoe ze moeten organiseren ...... okay gisteren ontplofte dat dus bijna in ons gezicht. Normaliter was Frankfurt streng in de veiligheidscontrole maar efficiënt. Wel dat laatste efficiënt daar is iets fout gegaan zal ik maar zeggen. We hadden een uur om over te stappen. Dat zou volgens de verkopende partij voldoende moeten zijn. Aangezien we 10 minuten voorliepen op schema bij aankomst, bleken we ineens een ruim uur te hebben. Wij vol goede moed de trein naar de andere vertrekhal genomen en daar sloeg ons de koude om het hart. 

Een wachtrij voor de veiligheidscontrole die oneindig leek. Het schoot maar niet op en toen we om de hoek kwamen konden we zien dat er voorlopig ook geen einde aan kwam. Mars werd het zat en liep naar iemand van de security met het verhaal dat wij maar erg weinig tijd hadden (en met ons waarschijnlijk vele anderen), we mochten in de priority lane, joepie dachten wij. 

Niet dus, de priority lane leek nog langzamer te gaan door ouders met hele kleine kinderen die werkelijk op niets leken voorbereid. Werkelijk alles wat ze fout konden doen deden ze, en dit tot ontsteltenis van iedereen die achter hen stond. Uiteindelijk werd het ons te veel en Mars sprong opnieuw (nu toch wel enigszins verhit) naar voren om aan te geven dat ons vliegtuig toch echt met minder dan een halfuur zou vertrekken. De regel is overigens dat een halfuur voor vertrek de boarding stopt en je niet meer mee mag. 

We moesten deze zorgen niet delen met de veiligheidsbeambten maar vragen aan de mensen voor ons of wij een plekje op mochten schuiven ...... geen beweging. Uiteindelijk wreef de veiligheidsbeambte over zijn hart en mochten we naar voren komen. Hup hup alles in de bakken gekiept en klaar denk je dan ........ Nee dus. Mijn tas ging op een zijspoor en ik moest wachten op een dubbel check voor me ... inderdaad de ouders die toch nog niet alles helemaal goed hadden gedaan. We werden geacht onze beurt af  te wachten want ik had een flesje water in mijn tas laten zitten dus het was mijn eigen schuld. Niet dus er zat geen water in maar een flacon van Bulgari op de luchthaven gekocht en verzegeld. Totaal geen probleem toen ze het ontdekten. Om gezichtsverlies te voorkomen werd mijn tas op drugs getest ..... ach ja hoe zielig kun je het krijgen.

Enfin uiteindelijk krijg je dan alles en is het vertrektijd geweest en begin je uit wanhoop toch maar te rennen. Nou we kunnen het allebei nog. Onze tongen op de schoenen kwijl kwijl kwijl maar we kwamen er. Toestel nog niet weg, boarding nog niet gesloten en we mochten nog aan boord. Het leek er op dat ze hieraan gewend zijn. Pas drie kwartier later werd de deur gesloten en nog een kwartier later (nadat koffers van hen die het niet gehaald hadden van boord gingen) vertrokken we. En wat voor vertrek!!!!

Wij voelden ons koning in ons eigen koninkrijk. De business class was best wel luxe. Met twee personen neem je de ruimte van zo'n 6 stoelen en onze stoelen waren te transformeren naar een echt bed, volledig plat. Heerlijk Duits dekbed, goed kussen en dus heerlijk geslapen. Het diner was heerlijk echt smaakvol en ook het ontbijt was geweldig. Het meest geweldig was het feit dat je niet zo gebroken aankomt. En dan vlieg je boven een stad van 22 miljoen getelde inwoners Sao Paulo. Ik ben hier in het verleden kort geweest maar vond de stad niet prettig. Verder dan het vliegveld zat er vandaag niet in want ons laatste traject was Sao Paulo naar Buenos Aires. 

We vertrokken keurig op tijd, niet zo'n luxe als de voorgaande vlucht maar verder uitstekend. Gaandeweg de vlucht werd het weer slechter en slechter en de vlucht bumpy bumpy en nogmaals bumpy. Onweer, windstoten en luchtzakken kortom steeds minder plezierig. We hadden al snel door dat we rondjes aan het vliegen waren en op een gegeven moment (geen woord Engels meer aan boord maar Spaans is dan ineens toch heel goed te verstaan) werd er omgeroepen dat we uit moesten wijken want dat Buenos Aires vanwege het slechte weer dicht zat. Okay en waar vlieg je dan naartoe ..... juist .... naar Montevideo. 

Laat ik nou gezegd hebben in de voorbereiding voor deze reis dat ik daar ook nog wel heen wil en zie ........ op mijn wenken bediend. En dus op naar Montevideo. Je blijft dan natuurlijk in het vliegtuig voor een uurtje ...Neen dus! Na een uurtje bleek het langer te gaan duren en dus moest iedereen eruit met handbagage. Dan ben je ineens transit en gaan ze weer van alles controleren dus een rij van hier tot achterin het vliegtuig. Gelukkig kwam een beambte op het idee dat dit een uitzonderlijke situatie was en dat we de luchthaven niet afgingen dus na een halfuurtje rij werden we ineens los gelaten. Wij aan de cortado met empanadas (en die waren lekker). We hebben uiteindelijk een paar uur aan de grond gestaan en vertrokken toen alsnog . 

We zitten in ons hotel (goed) hebben alweer lekker gegeten en gaan zo lekker slapen. Morgen een nieuw avontuur.

Amsterdam - Frankfurt - Sao Paulo - Buenos Aires

EINDELIJK! Alsof het nooit gaat gebeuren. Ruim voor de zomer begonnen we met voorbereidingen (lees ticketprijzen vergelijken en afwachten tot de juiste prijs voorbij kwam) voor de reis die vandaag aanvangt. We vliegen over een paar uur met de KLM naar Frankfurt. We hebben een uur om over te stappen en vliegen dan met Latam Brazil naar Sao Paulo. In Sao Paulo hebben we ruim 2 uur om over te stappen en vliegen dan verder met Latam Argentinië.

Twee weken geleden kreeg ik een mailtje of ik wilde bieden op business class stoelen voor het traject Frankfurt naar Sao Paulo dat toch zo'n 12 uur is. In eerste instantie dacht ik van "nou nee dat geld kunnen we ook anders besteden" maar na een paar dagen dacht ik "niet geschoten is altijd misgeschoten" toch ..... En zie daar bod geaccepteerd en dus zitten we heerlijk business class op het lange tracject de oceaan over.

Het bleek nog een heel gedoe om de juiste boarding passes af te drukken want in het systeem van KLM was het niet terug te vinden! Geduld (niet altijd mijn beste kant) bleek een vereiste. Mars een telefoontje naar Latam Parijs en daar een zucht oooohhhhh die systemen! Het is elke keer hetzelfde liedje, alles staat goed maar voordat dat doorgezet is en ook voor de KLM zichtbaar zijn we een aantal uren verder. Gelukkig nog wel voordat we vliegen . Vanavond hopen we beiden gewoon heerlijk te kunnen . Wel jullie gaan het lezen. Vanaf morgen doen we verslag van onze reis naar Argentinië en dat met name Patagonië, De Andes ten noorden/oosten van Cordoba en Salta en aan het einde van de vakantie Buenos Aires.

Hasta luego

bijna is het zover

Nog heeeeel even en we zijn weer onderweg. Dit keer een bestemming met heel duidelijke klimatologische verschillen. We gaan naar een gebied waar het zomerse temperatuur gemiddelde zo tussen de 7 en 9 graden is en daarna naar een gebied waar het nu al rond de 30 graden is. Je hebt er enorme lege gebieden, enorme steden, hoge tot zeer hoge bergen maar ook mooie stranden, enorme gletsjers, enorm veel meren en even zoveel verscheidenheid aan dieren.

Onze banner is aangepast zoals je ziet. Wellicht is dit een vingerwijzing!

Natuurlijk gaan we je op de hoogte houden.

Australië 18 Tot snel

De laatste dag Australië, het einde van een reis die anders werd dan voorzien. Vrijdagochtend nog heerlijk aan het zwembad doorgebracht en zelfs nog verbrand! Kijk je de hele vakantie uit en gaat het op de laatste dag verdorrie fout.

Halverwege de middag de sedan terug gebracht en naar de incheck van Singapore Airlines. Ik heb vorige week de terugreis direkt omgeboekt. We zijn twee dagen langer in Perth gebleven en niet naar Kuala Lumpur gevlogen. In plaats daarvan vliegen we vandaag eerst naar Singapore om daar over te stappen op de vlucht naar Amsterdam.

Alles is okay gegaan en ik schrijf dit stukje verder op zondag aan de eettafel in Leidschendam. We waren vroeg thuis en eerst gewoon lekker koffie gedronken. Daarna boodschappen gedaan en de wasmachine aangezet. Om 14.00 uur dacht ik: "even een tukje" en om om 17.00 uur dacht Mars: "even een tukje" ..... het is nu 7.30 uur zondagochtend en we zijn sinds 5.00 uur op. Kortom even een tukje werd het klokje rond

Australië 17 De ratten in het nest

Tja toen de Nederlanders hier down under "ontdekten" , lang voor enig ander westers land, kwamen ze terecht op een eilandje voor de kust van Perth en zagen daar allemaal ratten lopen. De naam van het eiland werd dan ook Ratteneiland. Het is nu een verbastering geworden want tegenwoordig heet het Rottnest Island en die ratten zijn kleine buideldiertjes die best wel iets weg hebben van ratten. Het is een heerlijk eiland om te fietsen dat is als je een goede fiets hebt. Wij konden kiezen uit drie fietsen, uhhhhh 2 want 1 was kapot. De mijne bleek aan te lopen en trapte lastig en beide fietsen waren niet op hoogte aan te passen. Het fietsen werd dus een heel klein rondje maar toch .... Heerlijk gegeten en na het eten weer even op de fiets. Om te genieten van een uitzicht fiets neergezet en wat bleek bij terugkomst ...... fiets gejat. Je staat toch even gek te kijken. We hebben een heerlijke dag op het eiland gehad en heel veel van die kleine diertjes gezien quokkas gezien zoals die kleine diertjes heten. Het is een wallaby soort. De terugreis was ronduit spectaculair. De zee had nogal wat golfslag en de boot ging dan ook als een gek te keer op de golven. Ik hou niet van varen maar dit was zo cooooooool. Heerlijk en weer eens iets anders dan een achtbaan. Morgen vertrekken we .....

Australië 16 Camper inleveren

Tja en daar is dan de laatste camperdag. Het is vandaag poetsen en inpakken. Vanavond slapen we in een gewoon bed.

Met het inleveren en schoonmaken ben je op de een of andere manier toch langer bezig dan je wilt. Jammer want daar gaat een dag van je vakantie. Maar ach de vakantie is nog niet voorbij. We hebben de komende dagen een sedan voor de deur staan, kunnen we in ieder geval nog richting Freemantle and Rottnest Island. De auto leveren we in op de luchthaven dus een taxi is ook niet nodig.

Morgen verslag van Rottnest Island.

Australië 15 Guildford

De dag na ons bezoek aan York bleek die tropische storm wel wat verder te zijn getrokken maar er lag nog wel enorm veel bewolking. Nu waren we eerder door Guildford gereden, het is het dorp naar het dorp waar wij zitten, maar we hadden nooit de moeite genomen of er rond te lopen. Wat mij wel was opgevallen (en wie is nu mij?) ..... er zat een Dutch Shop en ineens had ik trek in Dutch Drop. Het stadje zag er leuk uit dus een bezoekje met een tweeledig motief. De Dutch Shop had inderdaad drop in overvloed en dus maar eens een paar soorten ingekocht; HEERLIJK. Wat slenteren en lunchen en daar werd de lucht ineens wat aantrekkelijker. De middag bleek nog wel bewolkt maar toch ook wat zonnige perioden en de temperatuur steeg weer richting 35 graden ...... et zwembad trok. We zijn naar de camping gereden en zijn heerlijk op een ligbed met boek aan het water gaan liggen. Na een halfuur keken we elkaar aan en kwamen tot de conclusie dat dit de eerste keer was. Buiten zwemmen in de Indische oceaan hadden we de hele vakantie niet met een boek aan het strand of een zwembad gelegen.

Australië 14 York en Guildford

Alsof we in Engeland zijn, York and Guildford.

Zondagavond is het restant van een tropische storm boven ons komen liggen en maandagochtend was deze niet verdwenen. Een camper met voldoende bewegingsvrijheid is dan een uitkomst uiteraard en de temperatuur die hier goed blijft werkt stevig mee. In de camper zitten kniezen en hopen op verbetering van het weer is niet zo ons ding dus de camper richting het oosten gezet naar de oudste nederzetting van de Britten in het binnenland; the Shire and city of York. Alles is hier op afstand dus een ritje van meer dan 100 km heen en daarna weer terug moesten we hier voor overhebben.

We zitten hier zelf in Swan valley tegen de Darling Ranges aan. Binnen no time zaten we in de heuvels en werd het nog natter. Geen probleem gezoon automatische piloot en genieten van dat wat voorbij trekt. De rit was eigenlijk schitterend. Uitbundige natuur en vooral afwisselend waardoor de regen op de achtergrond verdween. Na een anderhalf uur waren we in York, een dorp met een enorm achterland. Een dorp inderdaad want bijna alles was gesloten! Maar goed we kwamen niet om te winkelen maar wel om de enorm leuke pandjes in de winkelstraat te aanschouwen. Een groot openlucht museum aan vroege koloniale bebouwing.

Op een terras nog even een kopje koffie gedronken en de locale bevolking vriendelijk gegroet als deze voorbij liep (de vriendelijkheid zelve ook naar vreemdelingen).

Een leuke dag in een plaatsje waar we normaliter nu niet direkt naartoe zouden zijn gegaan.