We verlaten onze posada met tranen in de ogen …. niet dus en gaan tanken. Hoezo tanken, die gaat pas om 10.30 uur open op een doordeweekse dag en de eerstvolgende mogelijkheid is 88 km verderop of 180 km terug. Okay uurtje wachten of het park dan toch maar niet bezoeken? Niet bezoeken besluiten we …. om vijf kilometer verder te besluiten toch maar terug te rijden en te wachten. Het park is de reden dat we deze route genomen hebben en in de posada zijn gebleven dus WACHTEN. Nee hoor, blijkt het tankstation ineens open, okay ze hebben geen superbenzine die is uitverkocht. Maar er is wel super super super ….. vol gooien die hap!

Onderweg zien we ineens een soort knabbel en babbel op de weg springen. Twee hamsters die met elkaar aan het spelen zijn, elkaar eten willen, een mannetje en een vrouwtje - de ene wil wat en de ander niet - we konden het ze niet vragen wat opwinding teweeg bracht. Ze zagen ons en het springen veranderde in vluchten.

Bij het park Ischigualasto bleek 1 auto te staan van andere toeristen. Je krijgt vreemde gedachten, maar nee we konden kaartjes kopen en kregen te horen dat we in konvooi met een ranger door het park zouden gaan. We hadden nu eerst de tijd het bijbehorende museum te bekijken, dino’s en dergelijke. We hebben daar niet zoveel mee maar altijd leuk om even te kijken en daarna aan de koffie in het restaurant. Er stond een uitstekende display en verduidelijking maar …. het kan me niet zo boeien. Geschiedenis begint voor mij later zal ik maar zeggen. De plaatjes die we al een aantal keren hadden gezien van dit park ….we kwamen om dat in het echie te zien.

Enfin om 11.15 uur mochten we aansluiten achter de ranger en bleken er toch nog 16 auto’s te zijn. We daalden in konvooi af de woestijn in tussen twee bergketens. Formaties die we nog niet hadden gezien, kleuren die hier toch weer anders waren, droogte die nog erger was dan wat we al gezien hadden (ja ja het bleek nog droger te kunnen) maar vooral toch weer die enorme leegte en stilte. Buiten wij in konvooi geen kip te bekennen maar wel allerlei enorme rotsformaties. We hebben ons drie uur hieraan kunnen vergapen en ja er was uitleg …. in het Spaans …. over dino’s …… heerlijk als je kan opgaan in niet begrijpen en je eigen gang kunt gaan. Iedereen eerst braaf luisteren en wij direct bij iedere stop op pad om een enorm rustige wandeling te hebben en foto’s te kunnen maken.

Rond 14.30 uur zijn verlieten we het park en zijn we richting San Juan, de hoofdstad van de provincie San Juan gereden. We hadden de avond ervoor een hotel met zwembad geboekt voor drie nachten. We kunnen onmogelijk alles zien en hebben al zoveel gezien. Een paar dagen niets is ook heerlijk!