Na het ontbijt en uitgebreid afscheid nemen zijn we in de auto gestapt voor een rit naar San Miguel de Ticoman of liever naar een dorpje in de buurt waar we voor 4 nachten een huis met zwembad hebben via Airbnb. Lules om precies te zijn Aan de Provinciale weg 321.

De weg voerde ons door met name wijnbouwgebied. Rijen, eindeloze rijen druivenranken. Onderweg lagen de ruïnes van een Inca dorp en dat zouden we bezoek, We zaten allebei best nog wel vol van alle indrukken en hoe meer we dit dorp naderde hoe minder interesse om hiervoor om te rijden, want iets omrijden was wel noodzakelijk. We besloten het net te doen en door te rijden. We hadden dat nog niet besloten of we kwamen een schitterend museum tegen waar de historie van de oorspronkelijke bewoners van dit gebied volledig uitgelegd werd. Het bleek zelfs in onze Lonely planet te staan. Wij naar binnen en hier heerlijk rond gekeken. Daarna via Tafi del Valle doorsteken naar de ander kant van de bergen. Een schitterende tocht waarbij we weer aardig op hoogte kwamen en waar we zelfs Lama’s tegen kwamen. Het leuk was dat er een soort winkeltje langs de weg lag waar de eigenaars Lama’s als huisdieren of toeristische trekpleister of als lastdier of wie weet wat hadden. Mama Lama had net een jong dat aan een touw lag en zowel moeder als vader lama lagen natuurlijk in de buurt van dat jong. Maar ja er zijn natuurlijk ook nog wilde Lama’s en laten die nu net langskomen. Die wilde Lama’s handelen toch even iets anders dan de niet wilde en een groot mannetje had wel interesse in de moeder van het jong. Alles in positie en hop er op! De eigenaar ging door het lint en begon de wilde Lama te slaan en te schoppen maar die wilde niet wijken. Na een tijd ging de eigenaar een bezem halen en begon de wilde Lama aardig hard te slaan. Wij vonden het een beetje ver gaan eerlijk gezegd. Lama’s hebben een behoorlijk sterke wil en kunnen een zeer naar karakter hebben dus dit kon in potentie op best iets uitdraaien. De wilde Lama besloot dat de wip toch niet meer zo geslaagd was en koos het hazenpad MET opgeheven hoofd overigens. De afdaling na Tafi del Valle was van een heel ander schoonheid dan tot nu toe. Deze kant van de bergen bleken (sub) tropisch en dus een vochtig klimaat met veel bomen en planten in de bomen en ook heel veel planten die wij kamerplanten noemen. Ook de bloemenpracht was anders en erg mooi. Hierna was het nog een kleine rit en als snel waren we op de Ruta 321 naar Lules.

Tja de ruta 321, zonder nummer??? WIj dus een keer heen en weer op deze weg en zoek naar de borden met de naam van het huis maar niets te vinden. Internet is slecht hier maar bellen moet kunnen en van deze eigenaar hadden we een nummer, dus ……. inderdaad bellen. Ik bel en in gesprek, wij nog wat verder gekeken en na een tijdje probeer ik het opnieuw ….. ze neemt op. Ik zeg wie ik ben en dat ik via Airbnb de huurder ben en ze herkent mijn naam en ja ik vraag en op welk nummer moet ik nu zijn als antwoord krijg ik “I do not speak English” lekker dan. Iedereen leert hier Engels op school en deze mevrouw zal tussen de 20 en 30 zijn dus no way dat ze helemaal niets zou weten. Dit schiet mij best wel verkeerd omdat we tot nu toe in alle gesprekken heel vaak met handen en voeten, Spaans en Engels toch konden converseren. Sommige spreken overigens heel goed Engels. Wij proberen zoveel mogelijk Spaanse woorden in onze zinnen te stoppen en mijn eigen taal is natuurlijk ook geen Engels maar Nederlands. Ik bedoel probeer elkaar halverwege tegemoet te komen. Dus ik herhaal mijn vraag en voel me verstrakken zo van “jij geen Engels ik geen Spaans” maar goed daar schiet je weinig mee op dus ik geef keurig aan in het Spaans waar we staan op dat moment ……. ze verbreekt het contact!!!! Ik bel terug en krijg in gesprek, na vijf minuten hetzelfde. Wij nogmaals rijden om te kijken of we toch niet iets over het hoofd zien. Na een kwartier probeer ik het weer en neemt ze op. Krijg ik ineens een volzin in het Engels dat de route in de beschrijving staat en dat klopt Ruta 321 Lule maar ja waar op die Ruta???? Ik kom niet verder met haar en eerlijk is eerlijk ik was haar attitude meer dan zat. Enige inspanning mag ik toch wel verwachten. Hoe wil je met me converseren als we wel het pand kunnen vinden. Verhuren via Airbnb is niet alleen vangen het is ook gastvrouw of gastheerschap. Dit is onze 5e Airbnb en de 4 voorgaande waren allemaal gastvrij en behulpzaam en soms echt niet makkelijk met de taal maar als je beide je best doet ….!

Aangezien ik geen zin heb me te verliezen in deze situatie besluiten we door te rijden naar wat eigenlijk onze volgende bestemming zou moeten zijn San Fernando de Valle de Catamarca. Dit was nog een tocht van 2 uur maar op de een of andere manier hebben we die zeer ontspannen volbracht en bleek deze ook nog eens enorm mooi te zijn.

In de Lonely Planet stonden wat hotels en we zijn rechtstreeks naar een hotel met zwembad gereden omdat we hier twee nachten willen zijn. We konden een kamer krijgen en dus zitten we hier nu. Een kamer aan de voorkant met uitzicht op de bergen en twee tellen lopen van het plein met de kathedraal, dus midden in het centrum.

Vannacht heerlijk geslapen en nu …. zitten we foto’s uit te zoeken en verhalen te schrijven. Het weer is totaal omgeslagen. Zeer donkere luchten en inderdaad er is heel wat regen gevallen voorafgegaan door een zandstorm overigens. De natuur laat ons werkelijk alle mogelijkheden zien.

Geen probleem we vermaken ons nog steeds uitstekend en morgen verplaatsen we ons weer.