Een heerlijk rustig begin van deze dag, wakker worden met allerlei vogelgeluiden vanuit de tuin van de Finca. Meteen onder de douche en naar buiten.

We hadden al gehoord dat er veel vogels voorkwamen in het gebied en dat wilde we niet missen en zeker niet de kans op een kolibrie. Okay het duurde even maar ineens was er daar een kolibrie, natuurlijk fladder fladder fladder en weg, geen foto maar wel gezien. We hebben nog een tijdje gezeten en een aantal vogels voorbij zien vliegen.

Het ontbijt was een voortzetting van de vorige dag, heerlijk zitten kletsen met de eigenaars en samen ontbeten. Vers gebakken brood, cake, gebakken eieren op welke manier dan ook en heerlijk huisgemaakt jam waaronder jam van de Coyote vrucht. Maar ik had laten vallen erg van dulche de leche te houden en ja die stond ook op tafel. Na het ontbijt was het tijd om te vertrekken maar eerst nog een vogel spotten. Tegenover de oprit naar de Finca was een veld waar velduilen nesten en ja hoor een stuk of twaalf, sommige in een boom andere op een paal maar ook enkele op de kuil die ze als hun nest beschouwen. Schitterende plaatjes kunnen schieten. Daarna toch echt op weg en nu de ander kant op richting Ruta 68. De eerste 70 km waren saai wel konden we een d-tour maken richting een enorm meer dat de zoetwatervoorziening van de streek is. Het is een natuurlijk meer van immense omvang. Er is natuurlijk ook daar een toeristenindustrie maar dan vooral voor Argentijnen die daar komen vissen en soms varen.

De voortzetting van Ruta 68 brengt je naar de Quebrada de las Conchas en, sorry daar ga ik weer, een gebied van een ongekende schoonheid. De kleuren van de rotspartijen, de manier waarop de aardplaten naar boven zijn geduwd, de vergezichten, weer die geuren en kleuren …. je kijkt je ogen uit en blijf in opperste verbazing kijken. In deze Quebrada liggen een aantal zeer uitgesproken natuurverschijnselen. Zo passeer je een rots met de naam El Sapo, de pad, en waarlijk de rots lijkt op een pad. Iets verder sta je voor de Gargante del Dablo, een rotspartij waarvan je voor zou kunnen stellen dat dit inderdaad de strot van de duivel is. Weer iets verder zijn de vervormingen dusdanig dat je een soort ringvormige rotspartij krijgt die dan ook toepasselijk de naam El Anfiteatro draagt. Je blijft je verbazen over de vormen en kleuren van de rotsen en dan ineens is er weer een aantal rode rotspartijen met een rivier ervoor, die rode rotsen dragen de naam Los Castillos en inderdaad je ziet waarom ze de naam “de kastelen” hebben gekregen.

Halverwege de middag kwamen we in Cafayate aan waar we de lunch gebruikte en een beetje verkoeling zochten om vervolgens door te rijden naar San Carlos. In San Carlos hadden we een Hostel hadden geboekt, ook weer op een heel mooie plek en een waarlijk mooie hostel. Okay geen airco en het was hier enorm heet (woestijn) maar de moeite meer dan waard. Het zwembad was overdekt omdat je hier gewoonweg niet al te lang in de zon kunt zijn. De kamer was enorm groot en van alle gemakken voorzien, een schitterende badkamer en alles in lokale stijl. Niets geen opsmuk, simpel en doeltreffend. De gastvrouw en gastheer weer twee enorm bevlogen mensen die het liefst alles over de omgeving met je delen. Heerlijk gesprekken met handen en voeten en enorm gastvrij. Natuurlijk hebben we een duik genomen en daarna heerlijk in de enorme tuin onder een afdak een boekje zitten lezen. In de bergen hingen enorme onweerswolken en inderdaad ging het regenen, jammer maar wel lekker voor de verkoeling en dat was het ….. dachten we! We besloten om te gaan kijken of we in het dorp ergens zouden kunnen eten. We hadden op heenweg niets gezien maar goed, je kijkt wel eens ergens overheen. In de eerste zijstraat kwam water uit de bergen naar beneden, niet heel veel maar door het hoogteverschil toch best wel snel. Vanuit een straat die uitkwam op het centrale plein kwam echter een hele sloot naar beneden, in een razend tempo. Aangezien er geen restaurant zat moesten we uitwijken naar Cafayate dat 25 km verderop ligt. Geen probleem ….. nou toch wel! Onderweg kwamen we nog meer water uit de bergen tegen en in een aardige hoeveelheid en met een enorme snelheid. Op een gegeven moment ging het water langs de auto sneller dan wij. We hebben twee floodways genomen en bij de derde werd duidelijk dat zelfs 4wd’s er moeite mee kregen. We besloten om te draaien …… maar ja de waterstroom was inmiddels ook een modderstroom en niet minder maar wel meer. Op een gegeven moment stonden we er bij een die niet doorgankelijk leek. Een fiat had geen zin te wachten en dat was voor ons de mogelijkheid om te zien of die er door kwam en of wij een kans zouden maken. Hij kwam over dus wij er achter aan. Het is gelukt, anders zou ik nu niet dit verslag schrijven, maar we raakten best veel rotzooi die mee kwam uit de bergen en het was goed te voelen wat water voor een kracht heeft. Enfin bij de lokale kruidenier wat rotzooi gekocht en in de tuin onder een afdak boekje zitten lezen en de meest onzinnige etenswaren in combinatie naar binnen zitten werken.