Toch wel een hoogtepunt te noemen en een park dat met opzet in onze reis is opgenomen is het nationaal park Los Glaciares. Het meer waar wij op uit kijken, lago Argentino, is deels een onderdeel van het park. Een enorme bijdrage aan het vullen van dit meer leveren de gletsjers waaronder de Perito Moreno gletsjer en de Upsala gletsjer (naast nog 46 andere gletsjers). Hoewel wij aan dit meer overnachten, liggen deze gletsjers hier zo'n 70 km vandaan in het hart van het Nationaal Park.

De weg naar het park is de hoofdweg door deze provincie en goed te rijden. Eindeloos lang en omgeven door, aan de ene kant de uitgesleten hoogvlakte en aan de andere kant de Andes met zijn enorme witte pieken. Pas in de buurt van het park gaat de weg omhoog de bergen in. We hadden tot nu toe niet echt met bossen begroeide bergen gezien, maar hier staan ineens veel naaldbomen en enorm veel bloeiende struiken. Al slingerend langs het meer zie je ineens een enkel ijsbergje langs glijden en later nog eens één. Het water ziet er steeds kouder uit en is een soort van melkwit in plaats van het blauwe dat we tot nu toe steeds zagen. Ondanks de zon heeft het iets koels en je beseft dat je in dat water niet zou kunnen zwemmen. Als je dan hoog genoeg bent zie je ineens iets groots, iets wits, iets schitteren en je weet ..... daar is ie, de Perito Moreno gletsjer. Inderdaad ..... maar dan ben je nog wel een halfuur bezig om er ook echt te komen. Zo af en toe een glimp en dat is het ..... tot dat je ineens oog in oog met iets overweldigend moois staat. De Perito Moreno gletsjer is van een overweldigende pracht en ijskoud.

De gletsjer is uitstekend te bezoeken door de schitterende board walk die er tegenover ligt. Je start volledig boven de gletsjer en al lopend daal je af om uiteindelijk tegen een gletsjer aan de kijken die 70 meter boven je uitsteekt!! Een heel flatgebouw sta je naar te kijken en dat is allemaal ijs!!!!!. De kleuren zijn spectaculair, wit maar ook hel- en donker blauw. Zo af en toe breekt een stuk onder kabaal af, een echt groot stuk hebben we niet zien vallen. De hele gletsjer lijkt overigens te leven want er komen constant geluiden uit, alsof het bijna bezwijkt onder zijn eigen gewicht. Het is mooi om te weten dat je naar het einde van een cyclus staat te kijken. Dit ijs staat op het punt weer water te worden, vervolgens te verdampen en als neerslag weer aan het begin van de gletsjer aan te sluiten om vervolgens een groot aantal jaren onderdeel van de gletsjer te zijn enz enz.

We hadden een heerlijk dag die we konden afsluiten in de tuin, het was inmiddels 20 graden, harde wind en veel zon.