Calafate is een plant met eetbare bessen en dus de naamgever van de plaats waar we nu zijn. We hebben een Airbnb buiten het dorp en kijken uit over het meer en enkele besneeuwde toppen van de Andes. Van de bessen maken ze hier uiteraard jam maar ook ijs en ja dat ijs ga ik zeker uitproberen.

De dag is met name bewolkt geweest maar ook wel enige zonnige momenten. Niet koud, weinig wind en dus eigenlijk goed weer voor buitenactiviteiten. Dit is de beschrijving van het ochtend weer! Voor de middag voeg ik even toe dat er heel veel wind kwam en dat onze vingers en oren er bijna afvroren! Nee, geen sneeuw maar wel een snijdende ijskoude wind die aangevoerd werd over de gletsjers.

Door een groot reclameboord op de luchthaven ontdekten we een outdoor activiteiten aanbieder die off the beaten track met een 4wheel drive twee tours aanbood. Nog dezelfde avond ben ik gaan appen om te kijken of we die twee konden combineren. We hebben een auto maar geen 4wheel drive en om de bergen in te gaan is dat toch wel erg handig.

In de ochtend zijn we met een gids en een groepje Argentijnen een Native Patagonia tocht gaan maken. Veel informatie ontvangen over de bijna uitgemoorde indianenstam die hier voorkwam en eigenlijk de Spanjaarden zeer vriendelijk ontving. In eerste instantie werd er ook gewoon samen geleefd en maakte de Indianen de Spanjaarden wegwijs in hoe het hier werkt. Aangezien dit volk van o.a. de jacht leefde en schapen best wel makkelijk prooi zijn, gingen ze ook op jacht achter de schapen. Dat vonden de Spanjaarden minder leuk en vormde de aanleiding het volk uit te moorden. Er zijn er maar weinig ontsnapt, slecht een klein deel van dit volk leeft nog net buiten het dorp. Spreekt en schrijft Spaans, gaat naar school en is werkzaam in beroepen die ze hiervoor niet kende. Door de integratie in het Spaanse is er veel verloren gegaan aan kennis en pas nu (kennelijk iets dat overal ter wereld aan de gang is) kan met behulp van verborgen verhalen een beeld ontstaan van hoe het leven hier geweest is. Er is geen geschreven taal bekend, wel zijn er rotstekeningen. Die rotstekeningen hebben we bezocht en de verhalen erbij (interpretaties genoemd) gehoord. Men heeft het hier bewust over interpretaties omdat er weinig bekend is, wel is er veel onderzoek aan de gang en is men bezig te dateren en zo de ontstaansgeschiedenis van het gebied te beschrijven. Heel erg leerzaam en bijzonder om te horen hoe mensen hier leefde. Het is uiteraard het verhaal van leven en dood. De plekken die we bezochten lagen allemaal schitterend. Heel spectaculair aan de rand van het meer en verborgen voor het oog. En als slagroom op het taartje ..... een Condor die laag overvloog! De ochtend hebben we afgesloten met een lunch typisch voor deze streek (lam stew in brood). Natuurlijk kwam Maxima langs en natuurlijk kennen ze haar allemaal. De beschrijving die we kregen: een dochter van een zeer oude rijke familie, de toon waarop dit kwam was niet echt vriendelijk. Er volgde dan ook dat ze haar niet terug hoefde, we mochten haar vooral houden.

In de middag zijn we op fotosafari geweest. Die bergen en vergezichten, waanzinnig! Door beken, over keien, dirt roads en om je heen die overweldigende bergen. We zitten hier tegenover de Andes en kijken dus richting Chili. De bergen aan deze kant zijn eigenlijk overblijfselen van gletsjers die hier in de ijstijd lagen en zich langzaam richting de bekkens begaven en onderweg alles wat ze tegen kwamen meesleepte en uitholde. Zo ontstonden diepe ravijnen en lijkt het nu alsof er bergen zijn maar in tegenstelling tot de Andes is dit uitgesleten gebied en is de Andes ontstaan door de tektonische platen die gebotst zijn. Natuurlijk kwamen we beesten tegen allereerst veel koeien en als tweede veel wilde paarden. Ook een aantal vogels en uiteraard (alsof het heel normaal is) vlogen er Condors. Wat zijn dat een mooie vogels, wel lastig te fotograferen overigens. Hoewel ze dichtbij lijken is de afstand nog altijd fors. Was het aan het begin van de tocht aangenaam weer, hoe hoger we kwamen des te meer wind er kwam en des te kouder het werd. Ik had vier lagen aan en nog hadden we het idee dat onze vingers en oren bevroren en hadden we het ijskoud. Uiteindelijk kregen we ook nog heel veel Alpaca's, een lama te zien. MAAR als klap op de vuurpijl vlogen er ineens een stuk of zes Condors boven ons en gingen ze in glijvlucht van de ene kant van het dal naar de andere kant. En op een paar honderd meter bleken er twee op de grond te zitten. Onze gids leek klaar te komen. Hij had ze nog nooit zo rustig zien zitten. Uiteraard zijn we de richting op gelopen en tot op zo'n tien meter gekomen voordat ze het luchtruim kozen. Een ultieme ervaring moet ik eerlijk bekennen.

Uiteindelijk hield zelfs deze weg op en konden we niet verder. En dan... ... hoe beschrijf je een uitzicht van eindeloosheid, een uitzicht van desolate heuvels, bergen en valleien, hoe beschrijf je de stilte en het gegier van de ijzige wind die door alle kleding snijdt. Er was een tamelijk recent graf van een native, je vraagt je af met welk verhaal deze keuze is gemaakt. Deze tocht is ervaren en tot je nemen.
De dag sloten we af met een maaltijd op een Estancia (boerderij). De terugweg van even spectaculair. Wat een ervaring.