Gisteren vertrokken we op tijd met de KLM naar Frankfurt. Ik loop altijd te gillen dat die Duitsers weten hoe ze moeten organiseren ...... okay gisteren ontplofte dat dus bijna in ons gezicht. Normaliter was Frankfurt streng in de veiligheidscontrole maar efficiënt. Wel dat laatste efficiënt daar is iets fout gegaan zal ik maar zeggen. We hadden een uur om over te stappen. Dat zou volgens de verkopende partij voldoende moeten zijn. Aangezien we 10 minuten voorliepen op schema bij aankomst, bleken we ineens een ruim uur te hebben. Wij vol goede moed de trein naar de andere vertrekhal genomen en daar sloeg ons de koude om het hart. 

Een wachtrij voor de veiligheidscontrole die oneindig leek. Het schoot maar niet op en toen we om de hoek kwamen konden we zien dat er voorlopig ook geen einde aan kwam. Mars werd het zat en liep naar iemand van de security met het verhaal dat wij maar erg weinig tijd hadden (en met ons waarschijnlijk vele anderen), we mochten in de priority lane, joepie dachten wij. 

Niet dus, de priority lane leek nog langzamer te gaan door ouders met hele kleine kinderen die werkelijk op niets leken voorbereid. Werkelijk alles wat ze fout konden doen deden ze, en dit tot ontsteltenis van iedereen die achter hen stond. Uiteindelijk werd het ons te veel en Mars sprong opnieuw (nu toch wel enigszins verhit) naar voren om aan te geven dat ons vliegtuig toch echt met minder dan een halfuur zou vertrekken. De regel is overigens dat een halfuur voor vertrek de boarding stopt en je niet meer mee mag. 

We moesten deze zorgen niet delen met de veiligheidsbeambten maar vragen aan de mensen voor ons of wij een plekje op mochten schuiven ...... geen beweging. Uiteindelijk wreef de veiligheidsbeambte over zijn hart en mochten we naar voren komen. Hup hup alles in de bakken gekiept en klaar denk je dan ........ Nee dus. Mijn tas ging op een zijspoor en ik moest wachten op een dubbel check voor me ... inderdaad de ouders die toch nog niet alles helemaal goed hadden gedaan. We werden geacht onze beurt af  te wachten want ik had een flesje water in mijn tas laten zitten dus het was mijn eigen schuld. Niet dus er zat geen water in maar een flacon van Bulgari op de luchthaven gekocht en verzegeld. Totaal geen probleem toen ze het ontdekten. Om gezichtsverlies te voorkomen werd mijn tas op drugs getest ..... ach ja hoe zielig kun je het krijgen.

Enfin uiteindelijk krijg je dan alles en is het vertrektijd geweest en begin je uit wanhoop toch maar te rennen. Nou we kunnen het allebei nog. Onze tongen op de schoenen kwijl kwijl kwijl maar we kwamen er. Toestel nog niet weg, boarding nog niet gesloten en we mochten nog aan boord. Het leek er op dat ze hieraan gewend zijn. Pas drie kwartier later werd de deur gesloten en nog een kwartier later (nadat koffers van hen die het niet gehaald hadden van boord gingen) vertrokken we. En wat voor vertrek!!!!

Wij voelden ons koning in ons eigen koninkrijk. De business class was best wel luxe. Met twee personen neem je de ruimte van zo'n 6 stoelen en onze stoelen waren te transformeren naar een echt bed, volledig plat. Heerlijk Duits dekbed, goed kussen en dus heerlijk geslapen. Het diner was heerlijk echt smaakvol en ook het ontbijt was geweldig. Het meest geweldig was het feit dat je niet zo gebroken aankomt. En dan vlieg je boven een stad van 22 miljoen getelde inwoners Sao Paulo. Ik ben hier in het verleden kort geweest maar vond de stad niet prettig. Verder dan het vliegveld zat er vandaag niet in want ons laatste traject was Sao Paulo naar Buenos Aires. 

We vertrokken keurig op tijd, niet zo'n luxe als de voorgaande vlucht maar verder uitstekend. Gaandeweg de vlucht werd het weer slechter en slechter en de vlucht bumpy bumpy en nogmaals bumpy. Onweer, windstoten en luchtzakken kortom steeds minder plezierig. We hadden al snel door dat we rondjes aan het vliegen waren en op een gegeven moment (geen woord Engels meer aan boord maar Spaans is dan ineens toch heel goed te verstaan) werd er omgeroepen dat we uit moesten wijken want dat Buenos Aires vanwege het slechte weer dicht zat. Okay en waar vlieg je dan naartoe ..... juist .... naar Montevideo. 

Laat ik nou gezegd hebben in de voorbereiding voor deze reis dat ik daar ook nog wel heen wil en zie ........ op mijn wenken bediend. En dus op naar Montevideo. Je blijft dan natuurlijk in het vliegtuig voor een uurtje ...Neen dus! Na een uurtje bleek het langer te gaan duren en dus moest iedereen eruit met handbagage. Dan ben je ineens transit en gaan ze weer van alles controleren dus een rij van hier tot achterin het vliegtuig. Gelukkig kwam een beambte op het idee dat dit een uitzonderlijke situatie was en dat we de luchthaven niet afgingen dus na een halfuurtje rij werden we ineens los gelaten. Wij aan de cortado met empanadas (en die waren lekker). We hebben uiteindelijk een paar uur aan de grond gestaan en vertrokken toen alsnog . 

We zitten in ons hotel (goed) hebben alweer lekker gegeten en gaan zo lekker slapen. Morgen een nieuw avontuur.