De zonsopgang op Haleakala behoort tot de mooiste ter wereld, zegt men. Als je de relatief lange rit naar de top (over de goede verharde tweebaansweg, hopelijk onder de heldere sterrenhemel, die bijna nergens ter wereld mooier te zien is door de zeer geringe licht- en luchtvervuiling op de eilanden) en de (vries)kou hebt doorstaan (ik herinner me nog hoe ik er acht jaar geleden twee keer als nomade, dik gewikkeld in een deken, heb gestaan, rillend van de waterige vrieskou), dan is het een verdiende beloning om de zon te zien verschijnen van achter de kraterrand aan de overkant van de enorme erosiekrater (waar Manhattan in past) van de schildvulkaan. Die ervaring deel je dan weliswaar met tientallen anderen, waarvan een deel daarna op fietsers stapt om de berg af te rijden, tot aan het ruim 3000 meter lager gelegen zeeniveau. Mijn voorkeur had en heeft het om de krater in te wandelen, waar absolute stilte en verlatenheid zich in een landschap dat doet denken aan de foto's van de maan van de TV meester van je maken. De sereniteit daar kan echt overweldigend zijn. En als dan ook nog eens de mist optrekt en je het zicht bijna volledig ontneemt, waar je je in een vacuüm. Dat spoedig met de mist weer optrekt.

De route naar Hana is zo'n 109 bochtige kilometers lang - en zowat iedere bocht trakteert je op weer een nieuw panorama. Als ik dit schrijf heb ik er nog geen foto's van gezien, maar ik begaan dat jullie veelvuldig gestopt hebben en het landschap herhaaldelijk voor het nageslacht (van anderen) hebben vastgelegd. Hebben jullie nog het zijuitstapje naar Waianapanapa gemaakt? En de wandeling naar Waimoku Falls? En zijn jullie daarna door gereden, via het zuiden terug naar de 'bewoonde wereld'?

En dan een dagje strand, heerlijk! Gewoon even helemaal niets behalve de golven, het ruisen van de wind in de bomen, de zon op je body en misschien nu en dan wat voorbijtrekkende Humpback Whales... Daarmee is weer bewezen dat Hawaii net zo min synoniem is met heupwiegende dames met bloemenslingers die je in en hangmat tussenweg palmen aan een eindeloos wit zandstrand kokosnoten met rietjes komen brengen als Nederland synoniem is met mensen die in klederdracht en op klompen kaas staan te maken bij molens met tulpen.

En vandaag door naar Kona, aan de zonzijde van Big Island, met zijn exquise koffie... Ik ruik en proef het hier bijna *zucht*... En dan ook nog de Hilo kant, met zijn overweldigende regenwoud en vele, vele watervallen. Vergeet Kohala niet (ten noorden van Waimea)! En wat hoop ik voor jullie dat jullie de lava van de nu 29 jaar actieve vulkaan te zien gaan krijgen... Pele, doe je best voor deze mannen!

Voor morgen alvast Hau'oli Makahiki Hou!

Mijn verdere reacties lezen jullie bij de foto's. XXX