Een update zo op de derde dag op Maui. Vrijdag na de landing hebben we niet zo veel meer gedaan (boodschappen) en 's avonds uit eten. Het zal niet verbazen dat hier nogal wat Vietnamezen zitten. Zo ook de toko waar we zijn gaan eten 'Saigon Cafe'. Nu ben ik natuurlijk in het voormalig Saigon geweest en waarlijk het was te gek maar alles klopte! We stonden binnen 30 minuten weer buiten! We hadden een bord groenten met kleurloze tofu (exact als in Vietnam) en een boord boontjes in sojasaus (ja hoor ook exact als in Vietnam) een biertje en een cola en voor je het weet is alles voorbij en zat ik met iemand tegenover me aan een tafel die zoiets had van uuuuuuuuuuhhhhh gaat dit altijd zo in Vietnam????? Wel ja dus, althans dat staat mij nadrukkelijk bij.

De 24^e zijn we eerst boodschappen gaan doen om met kerstmis maar iets in huis te hebben. We dachten dat met kerst alles wel dicht zou zijn .... Nee hoor hoe komen we daar toch bij?? Enfin na de boodschappen de auto richting Lahaina gezet. Wat een leuk stadje is dit. Vele oudere gebouwen zijn richting de kolonisatie te dateren en de hoofdstraat heeft daardoor een enorm gezellig sfeertje. Uiteraard zijn er ook wat herinneringen aan het voormalig koninkrijk maar toch in mindere mate. Getracht is om door middel van een wandeling beide facetten te combineren. Goed gedaan en je krijgt een leuke indruk van hoe het geweest moet zijn.

Tja en dan staat er in die stad een enorme Banyan tree, een heel plein groot. Het zijn inheemse bomen die vanuit het midden zijscheuten maken die vervolgens weer kunnen rusten op de grond en eigen bomen maken. Het grappige is dat de boom volledig met de scheuten verbonden blijft. Nu schijnt het zo te zijn dat een persoon die nogal aanwezig is op dit blog met commentaar denkt dat de boom toch wel een beetje zijn boom is en zichzelf zelfs voor Irene von Lippe plaatst (zie een eerder commentaar). Wel Ron jij zit in Nederland en wij hebben besloten de boom te adopteren dus .... Helaas pindakaas. De dag hebben we afgesloten met een paar laatste uren ondergaande zon.

De 25^e zijn we na het ontbijt richting de lavavelden in het zuidoosten gereden. Wat een tocht. Je begint langzaam te klimmen naar de Haleakala krater maar buigt af om vervolgens een kustweg te rijden die meer dan de moeite waard is. Schitterende lavaformaties, mooie planten, veel bloemen en veel bomen maar ook stukken met alleen maar rotsformaties van bovenaf de krater tot in de Pacific. We zijn hier uren mee bezig geweest mede doordat we een stuk hebben gereden waar we niet mochten komen volgens ons verhuurbedrijf. En ja laat nu juist dit stuk het meest interessante stuk zijn. Eigenlijk vragen we ons nu nog af waarom het niet zou mogen. De weg was slechter, zeker maar niet zo slecht dat een subaru allwheeldrive strijkijzertje (okay het is een beetje een sportwagen dit keer) dit niet aan zou kunnen. Dat bleek ook best te gaan dus. Gisteren in de tuin Paella gemaakt en heerlijk gegeten.

De 26^e zijn we vroeg opgestaan. Wij zijn op walvisjacht geweest ... voor de foto uiteraard. Om half zes ging de wekker en om kwart over zaten we in de auto richting Lahaina. Om zeven uur en dus op tijd stond de auto geparkeerd. Na een koffie en wat te eten de boot gezocht en me neergelegd bij het feit dat ik ging varen. Ik blijf een hekel aan boten hebben. Het water op bij zonsopkomst heeft wel wat. Je ziet de wereld ontwaken. Al snel waren we op weg en niet veel later was daar de eerste groep walvissen!! Een vrouwtje dat achterna werd gezeten door een groepje van drie mannetjes (nou ja laat die verkleinwoordjes maar achterwege!!!!). Hier bij Maui is de paar- en geboortegrond van deze terugkerende walvissen. Het ene jaar paren ze en het volgende jaar komen ze baren. Voeden doen ze hier niet aangezien de wateren niet genoeg voedsel hebben voor deze zoogdieren. Gedurende de boottocht zijn we deze groep nooit echt uit het oog verloren. Na enige tijd was er een tweede groep en niet al te veel later nog een groep. Aan het einde van de tocht zagen we zelfs nog een walvismoeder met jong voorbij komen. De walvissen waren zeer actief, zeer dichtbij en goed zichtbaar. Fotograferen blijft helaas een probleem, je lijkt altijd te laat te zijn of de boot schommelt als een gek of je kijkt net even ergens anders! Vaak waren de walvissen deels uit water met de rug en vinnen, een aantal malen was de kop goed zichtbaar en even vaak de staart maar ook het blazen waardoor je die mooie spuiters krijgt was veelvuldig. Voeg daarbij de geluiden en het is compleet. We hebben ontzettend veel mazzel gehad met zoveel walvissen en, alsof dit alles nog niet genoeg was, waren er ook nog dolfijnen en een vliegende vis. Na een heerlijk ontbijt de auto genomen en vanuit Lahaina via de noordwest kant terug richting Wailuku. Ook deze rit is wederom adembenemend (en dit keer voor een van ons letterlijk!). Ik zat achter het stuur en op een gegeven moment mag je van het verhuurbedrijf niet verder. Helaas is niet duidelijk waar dit dan begint. We weten het inmiddels aangezien de weg op een gegeven moment zo smal is dat er eigenlijk maar 1 auto kan rijden, een tegenligger is derhalve zeer welkom. En ja dit alles op hoogte langs de bergen en langs kliffen ed. Ik vind autorijden niet echt leuk en doe het omdat het moet maar op deze manier met die vele haarspeldbochten en de mogelijkheid op zo'n smalle weg iemand tegen te komen ..... WAUW. Enfin naast me zat iemand niet op zijn gemak. Het laatste stuk was weer highway. Na de late lunch zijn we nog naar het Iao Valley State Park geweest, liefelijk te noemen bij al het natuurgeweld van de dag. En toch in deze liefelijkheid ook weer die enorme uitbundigheid van de natuur.