Vanochtend werden we wakker met een soort douchegeluid! Ja inderdaad de kraan was boven aangezet en leek niet meer dicht te kunnen. Enfin, eerst maar eens ontbijten en dan bekijken hoe de dag in te delen. We besloten dat te gaan doen wat ons gisteravond voor ogen stond.

Wij zitten aan de oostkust van Kauai net buiten het plaatsje Wailua en in het mid-westen ligt de Waimea Ridge, zeg maar een soort Grand Canyon, dit zou ons doel zijn vandaag. Denk nu niet klein eiland dus ben je zo! Nee hoor, speeding kan hier niet vanwege de enkele wegen en bovendien kost het nogal. De Amerikaan trut met zijn automaatje voor je (en ik trut er dus als vanzelf achteraan en ja ook een automaatje). Voorts is het voor zo'n eiland redelijk druk. Er leven en werken hier toch best veel mensen en voeg daar de toeristen bij .... Kortom een drukte van belang. Je bent dus zo 1,5 uur verder eer je aan het begin van de vallei bent die je de toegang tot de Canyon verschaft.

Alvorens hier echter heen te gaan moesten we richting Po'ipu. Dit stadje heeft een overdekte toegangsweg, niet van beton maar een bladerdak. Okay zien we in Nederland ook weleens in de bossen maar toch. Je moet het gezien hebben .... toch. Was inderdaad mooi en daarna even door naar het strand, Shipwreck Beach (het zonnetje scheen inmiddels). In Po'ipu een bakkie gedaan en een eerste ijsje gegeten (sorbet citroen uiteraard) en daarna een tijdje aan de praat met een Ierse die al 13 jaar op het eiland leeft. 'Gezellig beppen' heet dat.

Enfin op weg richting de Canyon. In Waimea nog even een snelle lunch en we doken het achterland in. Natuurlijk zie je overal op het eiland dat het binnenland bergen heeft, dus haarspeldbochten werden ons deel. Al snel klim je hier aardig omhoog en begin je als vanzelf 'aaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhh' en 'oohhhhhh' te roepen in koor. Eerst uiteraard mooi uitzicht op de Pacific en binnen no time zit je dan in de Canyon en inderdaad, het is een Grande Dame! Er zijn zeker meer plekken op aarde die zoiets als de Waimea Canyon herbergen maar deze kan wedijveren met allen! De vergezichten zijn schitterend, de kleur van zowel aarde, rots als bebossing (als die er is) is enorm, watervalletjes en uitbundige bloemen. Helaas hoe hoger je komt hoe bewolkter en kouder maar dat drukt de pret niet. Op de top staat niet voor niets een boordje te gillen 'u staat op een van de natste plekken op aarde', ach wat kan het ons schelen. De afdaling is een makkie met ons bakkie ( ja ja Sinterklaas is weg, ik weet het) en voor we er erg in hebben is daar de zon weer. Bij het plaatsje Kekaha aangekomen besluiten we de laatste uurtjes van de dag aan het strand door te brengen. Hmmmmm dat gaat anders lopen, uit de bergen komt een donkere lucht en ja hoor daar vallen de eerste spetters! Kortom de dag gaat ten einde zoals die begonnen is ... NAT! Maar hebben wij mooie dingen gezien vandaag!!!