Vandaag vertrokken we uit Lillydale op weg naar de great ocean road.

Toch nog even iets over de campsite van Lillydale die één van de oudste van Melbourne is. Het was namelijk ook wel te merken. Je moet je voorstellen dat het op een heuvel ligt en het loopt naar beneden. Door de bebossing heb je niet echt uitzichten maar waan je je in een bos. Dan lopen er vanaf twee hoofdstraten naar beneden een aantal zijstraten waar redelijk egale betonplaten liggen waar je de caravan of campervan op kwijt kunt. Dat hadden velen voor ons al heel lang geleden gedaan en daarboven ook weer een dak gebouwd ter bescherming van de caravan. Zo oud al die caravans waren, zo oud waren ook minimaal hun bewoners. In ons geval waren het allemaal stille, teruggetrokken oude mensen die, zelfs als je ze tegen kwam onderweg naar iets wat hun bewoog, niets zeiden. Dat is vreemd omdat de aussies bekend zijn om hun vriendelijkheid en openheid. Iets anders wat opviel was dat het voornamelijk mannen waren. Stille teruggetrokken mannen met getekende gezichten, soms een moeizame loop, soms met een net zo oude hond, overgewicht en niet verzorgd, die in de ochtend met slechts een peertje als verlichting in hun caravan zaten te staren, naar buiten of naar binnen werd mij niet duidelijk.

Onze buren daarentegen waren jong, driedubbel te dik en erg verlegen. Zij prikkelden onze fantasie over de reden dat zij juist daar waren gaan wonen. Welk lot had hen veroordeeld tot dit bestaan. Ondertussen rommelde zij in de caravan wat de inhoud van een uitdragerij had, terwijl hij aan een auto knutselde waarbij de kledij niet altijd die delen bedekte waarvan ik het liever wel had gehad.

Het bijzondere van deze ontmoetingen is gelegen in het feit dat wij deze mensen waarschijnlijk nooit meer zullen zien, laat staan spreken. Het is inherent aan het reizen van deze tijd dat je elkaar niet echt ontmoet, zelfs nu zien we de backpackers met hun eigen organisatie en hun eigen busjes... ...

Wij zaten in het noorden van Melbourne en moesten er zuidelijk uit via Portsea om met een groot uitgevoerde pont over te varen naar de andere kant. Die rit er naar toe duurde al 3 uur. Dit gedeelte van greater Melbourne, een pininsula, is volledig ontwikkeld en zeker gedurende de holidays, voor recreatief gebruik. Strand en zee = varen, vissen, shoppen, eten, drinken, kamperen en vissen. Oh dat had ik al gezegd maar je moet het geloven dat mensen hier een nationale heilige sport van gemaakt hebben en daar bloedserieus mee omgaan. En ook handenvol met geld er aan uit geven met welk aas ze nu weer een ander soort vis gaan vangen. Als ze er over vertellen spuit er een soort heilig vuur uit hun ogen waarvan ik gelukkig weet dat het dooft als ze weer aan het bier gaan.

Enfin, met de ferry over en dit keer helaas geen dolfijnen. Vervolgens door naar Torquay, Lorne en Appollo Bay. Het is niks geen vlakke kust en het rijden ook geen sinecure. Afwisselend rijden we door kuststadjes, waarvan de populatie door de holidays minstens vertienvoudigd is met het dito gedrag, enorme graslanden en wouden van eucalyptus- en gombomen. De weg die ze hier een highway noemen, is tweebaans en slingert zich dapper voort naar uiteindelijk Warrnambool waar wij zullen eindigen. Het eerste deel van de great ocean road moet het voornamelijk hebben van de mooie vergezichten, de moderne architectuur van vele huizen die tegen de rotsen aankleven of op slechts een staander staan en de wouden met bloemen, ferntrees en gombomen. Het deel na Princetown geeft dan achtereenvolgens de meeste grillige rotsformaties in zee prijs zoals the 12 Apostles (het zijn er nog maar 6 overigens, nummer zeven is er aangegaan in 2005), Sentenial rock, The Arch, Loch Ard Gorge, London Bridge (sinds 1995 geen bridge meer) en The Grotto. Ondanks dat de zee steeds een stukje meer wegneemt van al dit moois, blijft de road zeer de moeite waard. Na Peterborough start schipwreck coast een deel dat de meeste overslaan NIET DOEN. Hier zie je nog veel meer mooie rotsformaties en minstens zo spectaculair. TIP stop bij de parkeerplaats Boat Bay. We de hele dag bezig geweest en toen het donker werd was er voor ons geen plek meer op de campings!!!!! Jammer ... nee hoor niet echt, een nacht in een echt bed van een motel was wel mogelijk!!!! Geslapen hebben we .....