|| DOSHANAATH DOSHAHA ||

-- De dosha zijn de veroorzakers van de ziektes --

De laatste dagen is het weer opeens ook omgeslagen naar stukken droger en zonniger weer. Het is raar om te beseffen dat we hier nu bijna een maand gezeten hebben en werkelijks niets gezien hebben. Normaal is voor ons dat als je ergens een maand naar toe gaat dat je gaat reizen en dingen gaat bezoeken. Nieuw, heel nieuw dat we dat niet hebben gedaan, dat het trouwens ook niet mogelijk was. We hebben echt gewoon ‘school’ gehad en gevolgd.
Vandaag echt de laatste theorie en uitleg gehad, we hebben slechts de ayurveda behandeld. En dit is zo mogelijk veel uitgebreider en wij zijn als een kip over de soep gevlogen, dus nog veel te oefenen.

Morgen is dan examen dag en donderdagochtend certificaat uitreiking. Donderdag middag vertrekken we naar Callicut en vliegen in de avond richting Düsseldorf waar we vrijdag in de ochtend zullen landen. Via een stop bij de vader van Mars die in Limburg woont zijn we dan in de middag terug in Zoetermeer. Het weekend gebruiken we dan om te landen en maandag weer aan het werk.

We hebben het best getroffen met een leuke groep studenten waarbij de jongste 19 jaar is en Mars dit keer de oudste, zelfs ouder als de senior arts. De drie Indiase studenten zijn best wel preuts net zoals onze Braziliaanse schone. Schijnbaar zijn de Europese mensen heel wat makkelijker met naaktheid.

We zijn een clubje dat met elkaar kan optrekken maar ook heel goed in allerlei combinaties met elkaar dingen onderneemt. Afgelopen zaterdag zijn we met zijn 5-en naar het fort van Kannur gegaan, een busrit van 45 minuten en een lekkere wandeling van 15 minuten. Natuurlijk is het een ruïne en natuurlijk zijn de Dutch men ook geweest en hebben de nodige aanpassingen gemaakt aan de fortificatie. De reactie van onze Indiase medestudenten is dan zo grappig. Of de Nederlanders wel echt geweest zijn en dan gaan ze het infobord echt helemaal lezen.

Verder hebben we natuurlijk onze favorieten shops zoals Brownies en Sheen. Beide soort van koffiehuizen, veel taart (cakes), ook hartige snacks, chocolade en ijs. Wij hebben de andere buitenlanders helemaal verslaafd gekregen aan Kulfi, Indiaas ijs gemaakt van ingekookte koemelk en lekker kruiden, suiker en pistachenoten. Niemand hoeft te raden wie het meest verslaafd is of wie het meeste ijs op kan. Wel hebben we op 1 avond de hele voorraad Kulfi van de shop opgegeten.
Dan natuurlijk de pakoraas, samosaas en ander ‘aas’ die allemaal hartig zijn en soms verslavend heet of gewoon erg lekker zijn. We eten niet van de straat stalletjes omdat het eten daar toch heel lang ongekoeld, of zelfs in de zon staat.

Enfin, we zijn een maand verder en hebben veel geleerd. We gaan veel in de praktijk brengen en hopen snel weer terug te kunnen gaan om de opleiding helemaal af te ronden met kruidenleer en medicijnpreparaat.

We hopen op veel mooi weer in augustus en september want we hebben nu een maand regen gehad met wat mooie dagen maar nergens in de zon kunnen fietsen, zwemmen of luieren. Dat zou toch ook wel weer eens fijn zijn…

Joop wil wel weer eens gerookte zalm of lekkere stalkaas eten. Mars heeft zin in gado gado en sate gambing.

||AUM SHANTI AUM||

De laatste week is begonnen

De laatste week is begonnen en het regent nog steeds… Niet gek als je bedenkt dat het de monsoon periode is die gevolgd gaat worden door de winter. Het is van tijd tot tijd ook zo koud dat wij lange broeken dragen en onder een dekentje slapen. Klinkt misschien bizar maar het kan echt koud zijn in de tropen.

Ons hoofd raakt zo langzamerhand verstopt met alle informatie die we krijgen, tussendoor krijgen we tips, highlights en recepturen van medicijnen. Zo ook een recept van ksheera taila waarbij je begint met 10 liter en eindigt na 90 dagen met slecht 1 liter. Gedurende die 90 dagen moet je elke dag! aandacht schenken aan het inkoken, 1 uur per dag. Benieuwd wie zo gek te krijgen is.

De docent heeft na de feestdagen van Ramadan de versnelling omhoog gegooid en daar zijn we niet zo blij mee. Gelukkig is er wel een eind in zicht. Volgende week woensdag hebben we examen en donderdag certificering.
We nemen heel veel praktische zaken en info mee over massages maar ook over behandelingen zoals astma, oren, ogen en vooral over ons metabolisme.

Zoals wij al een hele poos vertellen, en ook onze overtuiging is, is dat wat je eet je gezond houdt, tegelijk ook ziek maakt. Alle bewerkte producten zijn per definitie niet goed voor ons. Een keertje is tot daar aan toe, maar we moeten ons bewust zijn van de stapeling in ons lichaam. Die stapeling zorgt voor de disbalans en dat uit zich in allerlei vormen van ziek zijn. Natuurlijk worden we ook gewoon oud en slijten dingen in ons lichaam. Gelukkig maar want dat is de aard van onze natuur. Voor chronische slijtage hebben we ook wat tips en behandelingen meegekregen.

Hier in India is het echter zo dat de mensen steeds korter leven en het vermoeden is dat dat ook in het westen gaat gebeuren binnen niet al te lange tijd. Deels heeft dat te maken dat de zorg gewoon onbetaalbaar wordt en dat we gewoon stomweg eigenwijs zijn om niet voor een gezond, lees saai, leven te kiezen.
Het idiote is dat we allemaal wel opgevoed worden met de drie R-en om die vervolgens zo snel mogelijk over de schutting te kwakken. Het leven moet een feest, een daverende thrill zijn. Niets is minder waar. Een regelmatig leven met rust en reinheid, fatsoenlijk eerlijk eten en water leiden tot een gezond bestaan. Daarin kun je heel veel van jezelf kwijt, je kunt gewoon reizen, je beroep uit oefenen en nog veel meer. Het is je eigen denken wat jou de beperkingen oplegt.

We hebben nu wel de volledige theorie behandeld en we zullen moeten gaan oefenen om het allemaal eigen te maken. Fijn dat we daar ons eigen bedrijf voor hebben.
We zijn nu ook een lijst van spullen aan het maken die je hier kunt kopen en die gaan we opsturen is het idee. We zijn door het gehannes van een andere student er achter gekomen hoe het hier aan toe gaat. Dus wij kopen de spullen, laten het door een bedrijf inpakken en adresseren volgens de geldige regels en brengen het precies op het aangegeven tijdstip op het postkantoor in het juiste district met onze paspoorten mee. Alleen dan heb je kans dat ze het willen doen… op de één of andere manier wilt niemand de verantwoordelijkheid nemen. Wij gaan morgenmiddag onze snor drukken, de massagevorm kennen we al en inkopen doen.

Sinds vandaag hebben we ook gevraagd om Indiaas eten want wat bleek, we kregen ‘international food’. Gisteren de lunch terug gegeven, het waren weer slierten waar Joop zo dol op is. En sinds vandaag Kerala food. Misschien morgen ook even langs Randal, heerlijk eten, en daarna kulfi snoepen bij Brownies.

We hopen dat het weer in Nederland volgende week en daarna ook mooi zodat we de zon kunnen voelen. Hier zijn we niet een keer echt in de zon geweest, het is monsoon. Er is geen zwembad want Indiërs kunnen niet zwemmen. Vreemd als je bedenkt dat dit een kustgebied is met een enorm waterrijk achterland, mangroves of zoals zij het noemen, Back Waters. In de rivier kun je niet zwemmen omdat het vol zit met slangen. De zee heeft nu gevaarlijke stromingen en vissers uit de kustdorpen verzuipen doorlopend als je de krant leest.

Enfin, toch weer een heel verhaal over ons. Het ga jullie goed, zorg goed voor jezelf en voor elkaar.

En het WAS weekend

Tweede studieweek voorbij en ook het weekend…
Maandag..., het is weer maandag!

Het is alweer maandag en wij zijn alweer twee weken verder. De afgelopen week 5 dagen lang theorie gehad. Onze arts Abdul Rahman is een zeer bevlogen. Hij kan vreselijk uitweiden maar gelukkig ook met veel humor. Soms regent het zo hard op het metalen dak dat zelfs hem het zwijgen wordt opgelegd.

Het tempo is soms moordend, temeer de klassen is Engels gegeven worden en wij niet getraind zijn in de Engels medische termen zoals jaundice. Toch is het fijn al een beetje basiskennis te hebben voor je hier aan begint.

Het is monsoon dus soms valt het met bakken uit de hemel en dan gewoon twee, drie dagen. Relatief vinden we het soms zelfs koud en trekken dan lange broeken aan.

De zon schijnt met de opkomst regelrecht in de kamer en worden wij wakker om 6 uur. Dat wordt dan langzaam wakker worden en douchen. Altijd weer een verrassing of er ook warm water is ofschoon je het hier niet echt mist. Marcel wel bij het scheren en is dan ook enthousiast als er warm water is, hij heeft ook zijn scheermeshouder kunnen kopen. Het is hier vele malen goedkoper als in Europa, Nederland.

Rond ½ 8 krijgen we thee en chai, daarna doen we yoga, ontbijt om 9 uur en daarna studeren, lezen tot 10:30 uur. Dan hebben we klas tot 12:30 uur en de lunch wordt geserveerd om 13 uur. Practicals starten om 14:30 uur zodat het eten gezakt is en die gaan dan door tot 16 uur of als nodig later. Maar ja, om 16 uur is het ook theetijd, we zijn een Britse kolonie geweest tenslotte. Om 19:30 uur wordt de avondmaaltijd geserveerd en is de F&B klaar. Gelukkig kunnen we water koken in de keuken en hebben oploskoffie tot onze beschikking, niet ayurvedisch maar wel heel lekker.

De zaterdag zijn met onze groep ook het achterland ingegaan met de bus(sen). Wij als groepje vallen natuurlijk op, door zowel de samenstelling als de uiterlijke kenmerken. Alexandra is het ‘lichtend’ voorbeeld met een bijna melkwitte huid en witblonde haren, Micky trekt aandacht vanwege haar Japanse afkomst , en Joop is natuurlijk ook blondt.

Eerst gingen we naar een Hindoetempel want Manu, een Hindoe medestudent wilde ons dat laten zien. Eigenlijk is het één groot social talk gebeuren. Op weg naar de tempel staan er kraampjes waar je allerlei leuke zaken kunt kopen die je vooral eigenlijk allemaal niet nodig hebt. Wel zo leuk.

De tempel zelf valt qua uiterlijke schoonheid wel mee, ook binnen is hij niet echt opvallend. Wel moet er geofferd worden en dat doen mensen dan vooral met geld, munten en briefjes die regelmatig geraapt worden en in een grote kist verdwijnen.

Natuurlijk kregen we ook honger van alle deze geestelijke avonturen. Wij wilden zoals gebruikelijk lokaal eten. Manu liet ons amla proeven wat bekend staat als een zeer krachtige antioxydant. Amla staat bekend als goose berry en wij kennen het als kruisbes. Wat wij echter niet wisten was dat de grote bessen in het zuur gelegd worden en bij het eten het zoete van de bes pas op het einde verschijnt in je mond. Hij had de grootste lol om onze vertrokken gezichten en de verbazing van ons te zien. Enfin, zo langs de weg, zoekend naar een restaurantje waren we the Talk of the Town. En in het restaurant werden we gedurende de maaltijd door iedereen gefotografeerd, vooral de blondies.

Het lokale eten bestaat uit Kerala rijst met curry en een sambal groenten geserveerd op een bananenblad zonder bestek want dat heb je bij je, je handen. Dat was best lekker tot Joop de sammosa ontdekte en klaar was met de rijst. En het waren niet alleen sammosa, die lekker pittig van smaak was, die ze hadden, er waren ook heerlijk zoete dingetjes en pakora’s. Met zijn 7-en gegeten en met de bus weer verder naar een sanctuary, slangen en zo.

Reizen met de bus blijft een avontuur omdat wij geen Hindi kunnen lezen en het allemaal snel, snel, snel moet. Maar het is een enorm uitgebreid netwerk van allemaal soorten bussen.

De zoo is een goedbedoeld bij elkaar geraapt gedoetje waarbij de slangen natuurlijk naast de lusteloze apen de publiekstrekker moeten zijn. Toen wij er kwamen kun je wel raden wie de publiekstrekkers…

Uiteindelijk zijn we beland in Payyanur een redelijk grote stad waar Marcel eindelijk zijn scheermeshouder kon kopen die hij vergeten was. Er liggen thuis nog drie volledige sets…

Hier konden we eindelijk ook voor de zaak onze longi’s en kurtha’s kopen. Een longi is een omslagdoek die mannen dragen in plaats van een broek, een kurtha is een traditioneel lange blouse. Beide zijn van katoen en snel te wassen en te drogen wat ideaal is in de tropen. Tot verbazing van Muna die meteen voor ons ging tolken en daardoor de prijs meteen daalde, kochten we groot in zonder verder te passen, dus 7 kurtha’s en 6 longi’s. Nu willen we nog feest longi’s en kurtha’s kopen.

De zondag hebben we gestudeerd en in de middag zelfs practicals geoefend, kadi vasti. Met deeg een ring maken die je op een plek vastplakt met water en dan warme (medicinale) olie in giet, bedoeld voor chronische pijnen in de rug, nek, knie enzovoorts.

We wilden weggaan naar het dorp om wat lekkers te kopen toen dokter Abdul binnen kwam en ons allemaal uitnodigde om een behandeling mee te maken. Een behandeling met bloedzuigers… tja, dat kon niemand weigeren maar wat we niet wisten was dat zo een behandeling zomaar een uur en langer kon duren. En zo hadden we op de zondag gewoon toch weer les.

En nu vandaag begint weer een volle week met alle nieuwe theorie en nieuwe behandelingen, waarschijnlijk veel massages dus erg bruikbaar voor onze praktijk. We hebben alweer yoga gedaan en ontbeten, de zon schijn heerlijk, geen wind dus het is alweer 28 graden in de schaduw. Kortom. Ondanks het vele werken genieten we ook.

En het WAS weekend

Om eerst maar te reageren. Ja het is vermoeiend, zeker omdat we zo uit een werksituatie richting India zijn gegaan en na aankomst slechts even hadden om te wennen. Ik (joop) was behoorlijk verkouden / had behoorlijk hooikoorts en dat was hier niet zomaar over. Sinds vrijdag gaat ook dat veel beter. Zaterdag hebben we naast Yoga eigenlijk niet heel veel gedaan. Het goot die hele nacht een aantal keren, het is regentijd. De bedden zijn killing, een houten plaat met een dunne matras, dus wakker geworden van afwisselend de regen en de pijn in je lijf. De Yoga hebben we zaterdag daarom maar drie keer gedaan, oude mannen stam en stijf op reis dus.

Verder heerlijk buiten op ons balkon met uitzicht over de rivier en heel veel tropisch groen een boekje zitten lezen. Wel eerst boodschappen gedaan. SSSSSSSSSSSST we zijn niet altijd Ayurvedisch.... we drinken koffie en dat was een lastige. We hebben daarom onze eigen koffie gekocht en koken nu in de keuken water om bij de oplos te gooien HEERLIJK!!!! Zaterdagmiddag hebben we een wandeling langs de rivier gemaakt, Warm maar goed te doen, weinig wolken, zonnig en erg mooi.

Ik bedacht me dat het eigenlijk wel idioot is dat ik nu gewoon een kamer in een ziekenhuis heb en daar slaap! Ik die het liefst kilometers van ziekenhuizen vandaan blijft, er een soort fobie voor heeft. Hier praat je met klasgenoten, de artsen en staf over ziekten en sta je even later met een patiënt te praten. Het is een prive kliniek, dus geen zalen. Iedereen zijn/haar eigen kamer, patiënten en wij gewoon door elkaar op dezelfde etages. Hier op deze etage kwam eergister een Indiase non binnen, diezelfde avond was het geen non meer maar een Indiase dame in sari.

Vandaag met een groepje naar het strand geweest. Gewoon in de bus voor 20 roepi pp. Een belevenis an sich. Eerst in een restaurant allemaal heerlijk gegeten (dag Ayurveda) stout stout stout maar wel erg lekker. Hoewel stout eigenlijk ook niet klopt. We hebben allemaal Indiaas gegeten en heel veel groenten een enkeling at ineens vlees. Wij hadden een heerlijke curry en Biriyani rijst en chapati’s. Het was heerlijk en nee ik heb geen cola gedronken maar water, kijk zo probeer ik toch mijn ayurveda doel voor ogen te houden. Daarna met een andere bus verder om vervolgens met twee tuk tuks richting strand te gaan. Onze Indiër bleek nog nooit zee gezien te hebben (hij komt uit Delhi) en ging volledig uit zijn dak. Hij moest en zou met rode vlag de zee in dus zijn we eerst maar een stuk gaan lopen om zo min mogelijk mensen in de buurt te hebben. Wat blijkt, hij kan ook niet zwemmen. Hij was niet meer uit het water te krijgen, een jonge hond met een nieuw speeltje. Later op de terug weg vroeg hij nog of strand en zee overal ter wereld hetzelfde is! Met de bus zijn we weer terug gegaan voor dezelfde 20 roepies. En vanavond weer gewoon ons eten op de kamer gebracht. We hebben niet anders dan room service. We krijgen eerst onze chai of zwarte thee dan een uur om Yoga te doen een korte pauze en dan komt het ontbijt op de kamer wederom een korte pauze en daarna klas. Na de ochtend rond 13.00 uur lunch en een pauze om vervolgens praktisch te werk te gaan. Aan het einde van de middag korte pauze en er komt weer chai of zwarte thee en dan rond 19.30 uur de avondmaaltijd.

En dat is het regime waar we morgen weer aan beginnen, dus nu naar bed want de dag start vroeg!

Het is weekend

Het is weekend! Onze eerste drie dagen theorie en praktijk zitten er op. Er is nog heel veel theorie en praktische oefeningen te gaan.

Deze training gaat veel verder en dieper op de stof in als in Nederland. Gelukkig hebben we beiden, door elkaar veel verteld en gelezen te hebben, een voorsprong. Wel moeten we alle termen vertalen naar Hindi en Engels wat ons gelijk dwingt de stof echt te bestuderen.

Vandaag kwam er nog een laatste student bij wat onze groep nu op een totaal van twee dames en vijf heren zet. Even voorstellen?

Nou vooruit… we hebben Catrina, dame uit Brazil; Alex, dame uit Dublin; Mula, jongeman uit Kerala die voor het eerst iets met Ayurveda doet, dan Enny, jongeman uit Dehli, masseur in Spa centers en vandaag dan Brian uit Kerala, werkzaam als ayurvedisch therapist in de Seychellen en Turkije.
Interessant clubje waarbij Marcel natuurlijk de oudste is en Alex de jongste.
We staan nog niet echt op fotoos met zijn allen en dat zal heus wel gebeuren al zal Joop proberen te duiken.

We hebben een introductie gekregen van dr Poilan en krijgen verder les van zijn associé dr Abdul. Jonge vent, zeer bevlogen en enorme verhalenverteller, heel veel kennis over westerse en ayurvedische geneeskunde. Hoewel ayurveda eerder een lifestyle is en de focus legt op de preventie. Dus leren we ook mantra’s die dat benadrukken, jullie zullen het ooit wel eens horen.

Praktisch staan we elke middag in een behandelkamer, dokter, twee masseurs en dan 7 studenten in een te kleine kamer bij gemiddeld 30 ? Celsius. De eerste dag meteen geleerd hoe we lokaal warme olie op de onderrug en/of nekwervels kunnen gieten. Vooraf lekker een deegje kneden en dan een muurtje bouwen rondom de plek, is erg goed voor chronische pijnen. Gisteren en vandaag overgietingen over het voorhoofd, oa erg goed tegen hoofdpijnen.

Tussendoor verteld de dokter nog zoveel meer huisremedies dat we ze na de les zoveel mogelijk opschrijven en dan elkaar overhoren of we alles gehoord en begrepen hebben. Een kleine oogontsteking wordt hier heel simpel opgelost met kokosnootwater, soort mini overgieting.

We zijn verder aan het uitrusten op een niet al te best bed, te weinig beweging en een dwingend ritmisch ayurvedisch eten. Vandaag voor het eerst koffie, zwart met toch weer die suiker. Koffie en thee zijn hier allemaal zoet, verder hebben we water, gefilterd en niet uit de koelkast!

Vandaag begonnen met yoga in de ochtend. Gisteren een korte wandeling gemaakt naar een supermarket waar Marcel eindelijk pennen kon kopen met een schrift. Onze eigen pennen hebben ook moeite met het acclimatiseren en schrijven belabberd op het toch ietwat klamme papier.

Het weekend is vrij. Dit hospitaal organiseert niets voor de studenten behalve oefenruimte en oefenmateriaal. Wij gaan maar eerst eens wandelen en misschien met de plaatselijke tuktuk naar een centrum.
Het is toch niet een hele 'echte' vakantie, wennen hoor.

Reizen naar India

29 juni - 30 juni

Het is reizen om in India te komen, het vergt soms ook wel wat van je. Vooral als je bedacht hebt op alles voorbereid te zijn.
Wie gaat er bedenken dat er in de lucht ook een file kan ontstaan? En dat dat dan ook uitgerekend op een maandagavond bij Abu Dhabi is waardoor wij een tweetal trage en ruime rondjes in de wacht zaten. Wisten wij veel dat iedereen door de douane moest, ook wij als transit passagiers. Het vliegtuig stond ook nog eens een kwartier rijden met de bus van de terminal... Moderne tijden vallen niet mee als je als een verwende Westerse toerist elders in de wereld komt kijken. En dan de douana bij India... het verkrijgen van een visum was al een hele opgave, eenmaal aangekomen moest er toch nog een klein pietluttig papiertje ingevuld worden met naam, paspoortnummer, adres waar wij verbleven en een telefoonnummer. Wat een tragisch systeem... en onze vermoeide reactie was net zo tragisch want Marcel ging bijna helemaal uit zijn plaat toen ze doodleuk vertelde dat hier geen internet hadden.
Uiteindelijk, met wel een woeste uitdrukking op zijn gezicht beleefd de dame van de douane te woord gestaan en verteld dat alles via internet gereld was dus... Big Bos kwam toen heel manhaftig alles regelen en is Marcel doodleuk Nederlands gaan spreken. Twee minuten later was hij buiten. Hetzelfde spelletje gingen ze met Joop spelen en die legde de correspondentie neer en ook nu kwam Big Bos de boel redden.

Mafkezen zullen ze wel gedacht hebben. Enfin, en tot onze verbazing stond daar onze chauffeur met de auto nog steeds op ons te wachten. Gelukkig was het een bakbeest van een auto want hiermee begon onze rit naar Kannur op geheel Indiaase wijze, in het donker, met heel veel toeteren en lichtsignalen. Van tweebaanswegen maken ze al snel een driebaansweg en als het kan een vierbaans. En om 6 uur plaatselijke tijd... zie... daar was de zon en al heel rap was het echt tropisch warm. Het is ook de natte tijd dus van tijd tot tijd alvast een spatje regen.
Na een zeer memorabele rit zijn we aangekomen bij ons trainingscentrum aan de Valapattanam rivier. Prachtig, een fijne warme ontvangst en dan op de derde verdieping onze ruime kamer. Zie de fotoos.

Vandaag uitrusten en morgen start het programma!! Wij hebben er zin in.

yoga in de ochtendzon

Gisteren was het wat minder wat het weer betreft, vandaag halen we dat weer in! Het is heerlijk zonnig en warm. Net yogareeks gedaan en ontbeten nu een cortado bij McDo. Zo een paar laatste boodschappen voor de paella en we kunnen met een boek onderuit in de zon gaan zitten.

We doen heus nog wel iets anders hoor! Eergisteren zijn we naar Murcia gereden. Geen snelwegmaar lekker door het land. Schitterende natuur een een enorm stuwstuwmeer. Beide dachten we Murcia te kennen maar kennelijk hebben we de stad toch telkens laten liggen voor wat het is. Een aangename verrassing dus, een nieuwe stad te bezichtigen. Helaas is siesta hier siesta ook in de winter, dus van 14.00 tot 17.00 uur is alles dicht. Mochten we Kerst willen ontvluchten dan is dat in een katholiek land als Spanje echt onmogelijk. Heerlijk al die kitsch zonder zelf deel uit te maken hiervan.

Vanuit een zonnig en aangenaam San Miguel de Salinas

Fijne kerstdagen

san miguel de salinas

Even een korte bericht. We zitten in een stinkende Mcdo, jech. We hebben in ons appartement geen wifi (bij boeken niet goed opgelet dus). We zitten in een soort dodenstad! Klinkt erger dan het is hoor. Op wifi na hebben we alles inckusief de zon. De afgelopen dagen zon rond de 23 graden, dus klagen neeeeeeeeeeee. De dodenstad slaat op de perkamente engelsen die hier wonen. Hoewel er momenteel in ons deel van de wijk Eagles nest weinig mensen zijn. Van de tien huizen in het blok zijn wij de enige! Als je de hele wijk bekijkt zijn er wellicht 10 huizen in gebruik. Ach we hebben dus twee zwembaden om uit te kiezen. We zitten op een berge en vanuit de woonkamer zien de we zee. De zee is minder ver weg dan je denkt, is zelfs te lopen. Tot nu toe zijn we met name lui. Lange nachten, paar uurtjes zon, eten en dat is het. O ja en iedere dag yoga in de ochtendzon!