Australië 12 Mandurah naar Perth

De ochtend was er een van wachten. Gesprekken waren niet meer mogelijk en de sfeer was verpest. Rond 10.30 uur vertrokken we richting de luchthaven om daar rond 12.00 uur aan te komen. Zelfs daar werd niet meer gesproken ... een raar einde van de reis.

Wij staan sinds afgelopen zaterdag in Perth op de camping waar we ook zijn gestart en genieten van de rust en duidelijkheid. Naar het noorden of elders is eigenlijk niet meer mogelijk. Gelukkig is er veel te zien in de buurt!

Australië 13 Yanchep National Park

Vandaag een mooie extreem warme dag. Het is rond de veertig graden en wij hebben besloten naar Yanchep National Park te rijden. Het blijkt een gouden greep. De rit naar het park is al mooi maar het park is een juweeltje. Bij het visitors centre direct ingeschreven voor een inleiding in de middag over het leven van de aboriginals in dit gebied. Vooraf eerst maar eens een wandeling. Koala's hadden we nog niet gezien deze reis ..... nu dus wel bomen vol. De een hing nog meer te pitten dan de ander. Schitterend om te zien. Hoewel we al wat skippies zijn tegen gekomen is het toch altijd weer leuk om ineens oog in oog te staan met ze en ja dat gebeurde ....... zomaar! De wetlands binnen dit park zijn van een ongekende schoonheid, enorm divers en met mooie vergezichten. In deze wetlands leven de zeer giftige tigersnakes zowel in het water als op land. Ja ja natuurlijk ben ik op zoek gegaan en hoewel het erg warm was, en slangen dan dus er actief, ben ik er geen tegen gekomen. Ik baal best wel een beetje!!!

In het park is naast de groene cockatoo ook een populatie zwarte cockatoos. De zwarte cockatoo zie je niet zo vaak en ze worden extra beschermd vanwege het uitstervingsgevaar. Deze soort is groot, wel tweemaal zo groot als de groene of de rood/grijze die hier ook beide voorkomen.

Wat erg leuk is, is de ontmoeting met de Kookaburra, dat kleine mollige vogeltje dat je zo wijs aan zit te staren. Een typisch inheems vogeltje en je komt m zelden tegen. Wij tweemaal vandaag (het is vast een en dezelfde ).

De lezing van de aboriginal en de uitleg over gebruiken, het gebruik van de natuur, de tekeningen en uiteraard de didgeridoo bleken enorm leuk en een enorme toevoeging aan dit dagje Yanchep.

Op de terugreis pakte enorme wolken zich samen boven Perth en dan met name het deel waar wij zitten. De wolken hadden iets vreemds. Dat klopte, het was een enorme bushbrand. De lucht was grijs, zwart en rood en enorm dreigend. Door deze brand kregen we wel een enorm mooie zonsondergang, er zat al heel veel rood in de lucht vanwege het vuur. De brand heeft ons niet bereikt en we zijn nooit in gevaar geweest.

Australië 11 Mandurah

Het liep gisteren anders dan voorzien en de ochtend begon met negeren en aankondigen dat de derde persoon ging proberen de vlucht om te zetten. Voor ons kwam dit neer op wachten ..... Je bent hoe dan ook met 3 personen en je moet toch proberen een en ander netjes af te wikkelen. Dat is lastig want voor ons betekende dit afwachten en niets kunnen ondernemen. Rond 11.00 uur hoorden we dat de vlucht die dag naar Kuala Lumpur niet meer zou lukken maar dat rond 13.00 uur waarschijnlijk wel duidelijkheid zou komen over de vlucht de volgende dag. We hebben besloten te splitsen en wij zijn naar Rockingham gegaan om het Shoalwater Islands Marine Park te bezoeken. Met een bootje naar Penguin Island en daar zoeken naar de kleinste in zijn soort. Gevonden onder een boardwalk, oftewel kun je nagaan hoe klein die beestjes zijn. We hebben genoten van de rust en ..... nou ja toch ook wel de last die ineens van onze schouders gleed.

Na terugkomst bleek de vlucht verandering mogelijk en was de oplossing nabij ........

Australië 10 Pemberton naar ?

Hoewel niet de bedoeling toen we opstonden eindigde deze dag niet daar waar we aanvankelijk dachten. Met drie in een camper bleek uiteindelijk onoverkomelijk. Er waren al wat eerder moeilijkheden geweest en als de neuzen niet dezelfde kant opstaan dan gaat het een keer echt mis. Je niet inlezen en eigenlijk totaal niet weten wat je in Australië doet bleek die ochtend te eindigen door middel van valse beschuldigingen aan ons adres. Cape Lewin en de Margaret River Region moeten dus wachten tot een volgende keer.

Op mijn verzoek (Joop) zijn we richting Perth gereden en uiteindelijk hebben we een camping in Mandurah gezocht. Het verhaal dat die ochtend was gestart kreeg die avond een vervolg en uiteindelijk bleek dit het einde van een vriendschap. Ik ben daar meteen maar duidelijk in geweest, we hadden niet zo'n behoefte om de reis volledig te laten verknallen.

Australië 9 Esperance naar Pemberton via Fitzgerald National Park

De afstanden zijn hier gigantisch en hoewel de wegen goed zijn, is het overgrote deel hiervan te vergelijken met de N wegen in Nederland oftewel provinciale tweebaanswegen. Op deze wegen kom je van alles tegen van fietser tot roadtrain. De vaart er in houden is vaak lastig maar ja er is geen keuze. Ook vandaag weer een lange dag maar wel een met een schitterend Nationaal Park onderweg. Een Park waar ik zeker nog eens terug wil en dan ook overnachten. Het park is bergachtig met in zee uitstekende rotsen in de meest mooie formaties. Planten en vooral bloemen in overvloed, vooral veel Banksia maar ook orchidee ed. De vergezichten zijn wederom spectaculair en doordat je aan de kust zit is het windje heerlijk verkoelend. Ik ontdekte daar de perfecte plek voor zelfmoord. Een mooiere plek om de springen is er niet volgens mij (heb overigens geen plannen hoor).

We vergaten een beetje de tijd maar ja, Pemberton is dan toch nog wel een ritje. Ik ben eerder in Pemberton geweest en ach wat zal ik er van zeggen ..... De camping was uitstekend en we hadden die nacht aardig wat regen. Het is een bosachtig gebied en ik heb nu eenmaal wat minder met dit soort groen. Ik zie liever ruig, rotsachtig en woestijn. Het kan natuurlijk nooit alleen de keuzeroute van 1 zijn en dus stonden de bossen ook op het programma.

Pemberton ligt eigenlijk, uit Esperance komende, aan het begin van een echt bosachtig gebied. Aangezien we een groot deel van de dag al in Fitzgerald NP bezig zijn geweest, moeten de bomen wachten tot morgen.

Australië 8 Hyden naar Esperance

In de ochtend eerst maar eens richting een grot gereden met daarin rock art. Okay moest lang zoeken om een plaatje te vinden maar er was inderdaad wel iets te vinden. Daarna volgde een lange dag in de auto dwars door de graanschuur van Australië. Soms hadden we tegenliggers maar meestal was de weg volledig van ons.

Esperance is de start van de Great Australian Bight en de laatste stad van betekenis voor de Nullarbor plain. Wil je door de Nullarbor naar South Australia dan is dat een reis van 2700 km door een open vlakte. De Nullarbor was niet ons reisdoel maar dus wel Esperance. We vonden een camping aan zee en hadden hier ook mooi uitzicht op. De zee is daar overigens veel kouder dan aan de westkust. Niet onlogisch natuurlijk het eerstvolgende "land" onder Australië ia natuurlijk Antartica. De golfstroom hier is dan ook ietsepietsie kouder.

De kustlijn bij Esperance is van een ongekende schoonheid. Het zand is witter dan wit, de rotsen donker en van zwaar graniet, de zee lijkt duizenden kleuren te hebben en de zon maakt het plaatje perfect af. We hebben de camper richting kust gezet en hebben de hele dag genoten van al dit moois en in de avond gegeten op een mooi plekje met uitzicht wachtend op een mooie zonsondergang die uitbleef omdat er ineens bewolking kwam. Doordat we de hele vakantie nog geen mug waren tegengekomen vergaten we dat de hordeur dicht kon ..... dat hebben we geweten!!! We hebben alvorens naar bed te kunnen, een massaslachting moeten aanrichten.

Australië 7 Hyden

We hebben een ruwe kont van het zitten in de auto, wat een rit was dit. We zijn in twee dagen rond de 1300 km verplaatst en dat is best een prestatie. Naar beneden en vervolgens via Perth naar het zuid-westen. Hyden ligt in het binnenland en hier had ik echt wel wat vliegen verwacht, maar de wind blijft waaien en de vliegen zijn niet te bekennen.

We staan hier op een schitterende camping, goed sanitair maar wel echt outback. Alles is zand dus. De staanplaats ia tevens inclusief bezoek aan de wave rock en de grotten met aboriginal muurschideringen. We beklimmen de rots en maken een wandeling over en langs de wave rock. Dit is niet zo'n heilig gebied als Uluru, zou dat zo zijn dan is lopen op de rots uiteraard uitgesloten.

Het is best raar te bedenken dat dit hele gebied ooit zee was en daarna een binnenzee met rivieren die er op uit kwamen. Juist die rivieren hebben wave rock uitgeslepen en wel onder de waterspiegel, het is niet het uitslijten van de waterloop zoals bij de Rijn, Maas en Waal bijvoorbeeld. Bij het droogvallen van dit gebied bleek daar ineens wave rock te zijn. Een rots die bekendheid kreeg door een fotowedstrijd in 1964!

Het is hier ruig en warm maar niet verlammend heet zoals noordelijk. Het is hier gewoon weer kicken!!

Australië 6 Kalbarri naar Hyden

De ijzeren ploert is niet mis te verstaan, 40 graden is inmiddels heel normaal. We hebben gehoord dat Karijini National Park met enige regelmaat is afgesloten voor toeristen, zo ook afgelopen week. Er blijken nogal wat orkanen door het Noorden te gaan. Normaliter beperkt zich dit toch wel tot de omgeving van Darwin en Broom maar dit jaar niet. Het weer is uberhaupt een beetje raar zegt iedereen. Er staat een enorm harde wind, dagelijks eigenlijk. Zelden dat de wind gaat liggen. Voordeel is dat de hitte hierdoor makkelijker te verdragen is en dat je eigenlijk geen last hebt van de normaliter in deze tijd van het jaar aanwezige vliegen. En met vliegen bedoel ik dan ook echt "de vliegen eten tijd". De vorige keer rond deze tijd liepen we letterlijk vliegen te happen zoveel waren er.

We zijn tot de conclusie gekomen dat we te langzaam vorderen om veel hoger, richting het noorden, uit te komen. Ons vervoermiddel, die bak van 8.5 meter brengt ons overal maar het is nu eenmaal geen snelle wagen. De kar rijden is enorm goed voor de spierballen vanwege de harde wind, met 8.5 meter aan lengte en ruim 3.5 meter hoogte vangt de wagen nogal wat wind.

Vanwege de kans dat we het noorden wel halen maar dat de parken dicht zijn en het weer minder gaat worden hebben we besloten om te keren naar het zuiden, dat is nu al een rit van 2 lange dagen. Op het programma staat dan vervolgens Hyden met zijn wave rock. Ook een mooie plek om te zijn hoewel we dolgraag verder omhoog waren gegaan.

We kiezen voor en andere route naar het zuiden dan omhoog naar het noorden maar er is niet zo heel veel keuze. Dirt roads zijn voor ons verboden (behalve de toeritten tot de Nationale parken).

Het worden twee stevige dagen maar wel met mooie vergezichten.

De foto's uploaden blijkt veelal lastig evenals stukjes plaatsen. Wifi zoals wij in Nederland dat kennen is hier geen gemeengoed. Naturlijk is het er maar de kwaliteit laat vaak te wensen over en eigenlijk is dat best een enorme charme van dit land. Zelfs wij als toeristen krijgen zo een outback gevoel!!