Via Adelaide op weg naar Flinders Rangers

Vannacht een enorme storm op Kangaroo Island. De camper stond te schudden en je at constant het zand dat door alle kieren de camper in kwam. Ineens viel de wind weg en kwamen er sterren om vervolgens een schitterende zonnige ochtend te voorschijn te toveren. We hadden de boot van 8.30 uur en binnen het uur stonden we weer op het vaste land. Niet dat de boot niet tekeer ging overigens!!! De wind bleek op zee nog vrij spel te hebben en de kotszakken werden door meerdere mensen gebruikt (nee wij niet). Een uur later reden we Adelaide in om vervolgens eerst een stop te maken bij een bandenspecialist, met een nieuwe reserveband konden we vervolgens na een halfuur vertrekken om bij de McDo wat verhaaltjes het net op te slingeren. Foto's komen nog, de verbinding was trager dan het vet waarmee McDo de mensen vet mest. Na deze stop de weg weer op om Adelaide aan de noordkant te verlaten. Inmiddels zitten we in Port Pirie, een plaatsje in de Southern Flinders Ranges. Het land is al aardig kaal aan het worden en begint outback verschijnselen te krijgen. Morgen verder de Ranges in. O ja we hebben bloedheet weer, zonnig en tussen de 35 en 39 graden! Ja we vinden het beide erg lekker en leven nu pas echt buiten.

Kangaroo Island "Wildlife Central"

Allereerst, we lezen alle commentaren en zitten regelmatig te lachen, Het is leuk te lezen dat zo velen ons volgen, dat is ook de reden dat we deze pagina blijven volzetten. We gaan echter niet individueel op een ieder reageren, dat kost simpelweg te veel tijd en we willen tenslotte reizen en beleven. En foto's maken en en en om jullie deze pagina te kunnen voorschotelen. Daarnaast hebben we vrij weinig internetverbinding en hebben die van de MacDo ontdekt...!!!! Hahaha, zie je het voor je? In het hart van eigenlijk de meest walgelijke carnivorenhandel zitten twee veggies aan de koffie en heerlijke zoetigheden om ook gratis op WiFi te kunnen. Dit is echter niet altijd even snel. En let wel, lang niet in elke community wordt een McDo gedoogd, hoewel diverse malen het zien van overgewicht aan aussies anders zou zeggen... ... Dus regelmatig hebben we géén MacDo

Kangaroo Island en dus vroeg op om voor de horde op pad te gaan (de horde bleek achteraf best mee te vallen). Binnen een kwartier was het eerste wildlife gespot!!! De big grey kangaroo stond pontificaal in het veld en binnen een paar minuten op een ander plek weer en daarna weer en weer. Ach ja je ziet er zoveel dat je doorgaat naar je eerste stopplaats (Nee hoor we hebben de auto steeds gestopt, we zijn niet blasé geworden). Overigens is de big grey op het eiland anders dan op het vaste land, de geïsoleerde ligging van dit eiland heeft een groter exemplaar, donker en met langer haar voortgebracht. De eerste plek was seal bay en permanente plek voor fur seals. Je weet helaas van te voren niet hoeveel er aan land zijn maar het lot ..... inderdaad waar je keek fur seals. We zijn onder begeleiding van een ranger het strand op gegaan en de enige regel is dat de seal voorrang heeft. Wel, ze kwamen uit alle hoeken en gaten en je kan je afvragen wie wie aan het bekijken is!!!! Wat zijn die beesten toch nieuwsgierig. De stop daarna zou een verlengde fotostop worden. Ja ja we hadden een flat one en moesten dus een voorband verwisselen. Met vereende krachten was dit met drie kwartier klaar en konden we verder naar de remarkable rocks in het Flinders Chase NP, ach de kust is hier dermate dramatisch dat ook dit weer een aantal mooie plaatjes opleverde. Even verder lag de Admirals Arch en ook dit was weer een heel mooi stukje met als toetje nogmaals fur seals. Via de noordkant van het eiland zijn we uiteindelijk terug gereden naar de camping en ja onderweg wallabies en kangaroes!!!! De dag kan niet stuk. Verder waait het nog steeds en erger, zandstormen en takken... helaas kruipt het zand ook daar waar het kruipen moet.

Morgen om 8.30 varen we terug naar het vaste land en begint onze tocht richting de Flinders Ranges!

Verder langs The South Coast

Links rijden met verkeerd om geplaatste hendels levert hilarische situaties op zodat ik (Mars) sprak de gek regelmatig de ruiten aan het wissen ben terwijl ik richting wil aangeven. Niet elke aussie is hiervan gecharmeerd en wil het voorbeeld geven. Terwijl onderweg als wij de snelheid rijden die aangegeven is zij ons toch moeten inhalen want zij... zij blijven niet achter zo'n campervan hangen... hahaha... psychologie van alledag. Soms speel ik er opzettelijk mee en laat ons door zo'n hele tris ‘ikweethetbeterwantikhebhetallemaalmeegemaakt' lekker inhalen en hebben we vervolgens de weg helemaal voor onszelf.

Ook leuk is als de een de ander gaat corrigeren maar de ander de een niet begrijpt... zo reed ik wel 5 minuten rechts op de weg in plaats van links.

Enfin, vandaag ook weer km maken maar tegelijkertijd door een fantastisch mooi NP heen rijden. Coorong NP is een soort zandplaat met zoutpannen, het is langgerekt en niet echt toegankelijk. Het gekke is dat de Princes Highway er volledig doorheen gaat en ons dus schitterende momenten leverde. We hadden een groot nadeel REGEN en een tweede nadeel WIND. Het kwam soms met bakken uit de lucht maar in de middag was er gelukkig ruimte voor wat zon. Bij het naderen van de kust van de Fleurieu peninsula werd het weer dreigender en verdween de zon. We konden nog plaatsen reserveren voor de overtocht van Cape Jervis naar Kangaroo Island en dus staken we 18.00 uur over. Een tocht van een uur en een vooraf gereserveerde campplaats. Het boeken van twee nachten leverde een korting op de overtocht op, waardoor de overtocht ineens (inclusief die twee nachten staanplaatsen) 50 dollar goedkoper werd (snapuhet?).

South Australian Coast

Kijk, jullie krijgen soms heel veel leesvoer en we voldoen graag aan jullie plezier, maar soms zijn we kort. We zijn vanuit Warrnambool via the princes naar Mt Gambier gereden met zijn onwijs blauwe meer (echt te eng voor woorden). Het was een snikhete dag (40 graden) en we zijn na Mt. Gambier eigenlijk de kust gaan volgen. Mooi uiteraard maar het was ook wel een beetje een dag van km maken, we willen tenslotte naar Kangaroo Island en daarna nog de Flinders Ranges! Maar hoe dan ook een land zo groot zie je niet in een maand, keuzes maken blijft lastig maar wel noodzakelijk. We hebben in ieder geval de dag afgesloten op het strand! Effe lekker zwemmen in zee (die ik koud vond maar Mars juist warm) en daarna lekker opdrogen in een zoele avondzon. O ja en we werden vannacht wakker van de regen, het is nu kouder en wederom regen. Zo op pad, de zon tegemoet! Bovendien zijn er van die gekken die een volledig ontbijt willen, de halve camping staat Bacon and eggs te koken! JECH

Great Ocean road

Vandaag vertrokken we uit Lillydale op weg naar de great ocean road.

Toch nog even iets over de campsite van Lillydale die één van de oudste van Melbourne is. Het was namelijk ook wel te merken. Je moet je voorstellen dat het op een heuvel ligt en het loopt naar beneden. Door de bebossing heb je niet echt uitzichten maar waan je je in een bos. Dan lopen er vanaf twee hoofdstraten naar beneden een aantal zijstraten waar redelijk egale betonplaten liggen waar je de caravan of campervan op kwijt kunt. Dat hadden velen voor ons al heel lang geleden gedaan en daarboven ook weer een dak gebouwd ter bescherming van de caravan. Zo oud al die caravans waren, zo oud waren ook minimaal hun bewoners. In ons geval waren het allemaal stille, teruggetrokken oude mensen die, zelfs als je ze tegen kwam onderweg naar iets wat hun bewoog, niets zeiden. Dat is vreemd omdat de aussies bekend zijn om hun vriendelijkheid en openheid. Iets anders wat opviel was dat het voornamelijk mannen waren. Stille teruggetrokken mannen met getekende gezichten, soms een moeizame loop, soms met een net zo oude hond, overgewicht en niet verzorgd, die in de ochtend met slechts een peertje als verlichting in hun caravan zaten te staren, naar buiten of naar binnen werd mij niet duidelijk.

Onze buren daarentegen waren jong, driedubbel te dik en erg verlegen. Zij prikkelden onze fantasie over de reden dat zij juist daar waren gaan wonen. Welk lot had hen veroordeeld tot dit bestaan. Ondertussen rommelde zij in de caravan wat de inhoud van een uitdragerij had, terwijl hij aan een auto knutselde waarbij de kledij niet altijd die delen bedekte waarvan ik het liever wel had gehad.

Het bijzondere van deze ontmoetingen is gelegen in het feit dat wij deze mensen waarschijnlijk nooit meer zullen zien, laat staan spreken. Het is inherent aan het reizen van deze tijd dat je elkaar niet echt ontmoet, zelfs nu zien we de backpackers met hun eigen organisatie en hun eigen busjes... ...

Wij zaten in het noorden van Melbourne en moesten er zuidelijk uit via Portsea om met een groot uitgevoerde pont over te varen naar de andere kant. Die rit er naar toe duurde al 3 uur. Dit gedeelte van greater Melbourne, een pininsula, is volledig ontwikkeld en zeker gedurende de holidays, voor recreatief gebruik. Strand en zee = varen, vissen, shoppen, eten, drinken, kamperen en vissen. Oh dat had ik al gezegd maar je moet het geloven dat mensen hier een nationale heilige sport van gemaakt hebben en daar bloedserieus mee omgaan. En ook handenvol met geld er aan uit geven met welk aas ze nu weer een ander soort vis gaan vangen. Als ze er over vertellen spuit er een soort heilig vuur uit hun ogen waarvan ik gelukkig weet dat het dooft als ze weer aan het bier gaan.

Enfin, met de ferry over en dit keer helaas geen dolfijnen. Vervolgens door naar Torquay, Lorne en Appollo Bay. Het is niks geen vlakke kust en het rijden ook geen sinecure. Afwisselend rijden we door kuststadjes, waarvan de populatie door de holidays minstens vertienvoudigd is met het dito gedrag, enorme graslanden en wouden van eucalyptus- en gombomen. De weg die ze hier een highway noemen, is tweebaans en slingert zich dapper voort naar uiteindelijk Warrnambool waar wij zullen eindigen. Het eerste deel van de great ocean road moet het voornamelijk hebben van de mooie vergezichten, de moderne architectuur van vele huizen die tegen de rotsen aankleven of op slechts een staander staan en de wouden met bloemen, ferntrees en gombomen. Het deel na Princetown geeft dan achtereenvolgens de meeste grillige rotsformaties in zee prijs zoals the 12 Apostles (het zijn er nog maar 6 overigens, nummer zeven is er aangegaan in 2005), Sentenial rock, The Arch, Loch Ard Gorge, London Bridge (sinds 1995 geen bridge meer) en The Grotto. Ondanks dat de zee steeds een stukje meer wegneemt van al dit moois, blijft de road zeer de moeite waard. Na Peterborough start schipwreck coast een deel dat de meeste overslaan NIET DOEN. Hier zie je nog veel meer mooie rotsformaties en minstens zo spectaculair. TIP stop bij de parkeerplaats Boat Bay. We de hele dag bezig geweest en toen het donker werd was er voor ons geen plek meer op de campings!!!!! Jammer ... nee hoor niet echt, een nacht in een echt bed van een motel was wel mogelijk!!!! Geslapen hebben we .....

Melbourne

Healesville staat op het programma en vanmiddag St.Kilda. Toen Mars het gisteren ter sprake bracht ontstond er enige hilariteit! St. Kilda is de hoerenbuurt, maar ook een erg mooie buurt aan zee. We gaan het zien.

Melbourne heeft een raar zeeklimaat. Gisteren veel wind met toch in de zon 25 graden, vandaag zwaar bewolkt en net 19 graden en voor overmorgen staat 35 graden gepland, we missen net de regen want anders hadden we het helemaal beleefd. Volgens de inwoners hier beleef je Melbourne pas als je van 35 graden naar een forse regenbui gaat binnen één uur. Enfin, we gaan het beleven.

Melbourne

De hele dag in Melbourne. Met de trein, een soort sprinter, vanuit Lilydale naar the city (ruim een uur en een retour kost 8 euro) en daarna een lange wandeling door de stad. Veel nieuwbouw maar gelukkig kent Melbourne de eigen kwaliteiten en dus staan de oudere gebouwen nog steeds te pronken tussen al die nieuwbouw. De geschiedenis van de stad laat zich al lopend duidelijk lezen. Schitterende Victoriaaanse gebouwen, art-deco maar ook hoog staal en glas. De meeste moderne gebouwen zijn van een mooie architectuur. De stad leeft zoals altijd en blijft de lieveling van Joop (naast Perth uiteraard).

Melbourne kent een (fel blauw) fietsenplan waar echt iedereen (met creditcard) gebruik van kan maken. Down town is glooiend en uitermate geschikt om het per fiets te verkennen met eigen veilige lawns bij drukke kruispunten. Hoe anders dan die eenzame fietsers langs de snelwegen met een schijnbare doodswens.

En Melbourne kent trams!! Enorm geestig en tegelijkertijd handig want er rijdt een gratis (daar is tie weer) lijn, city circle, waardoor je je razendsnel door de city kunt verplaatsen.

Australian Open (tennis) staat op het punt te beginnen maar buiten alle publiciteit geen tennisser van belang ontmoet, wel langs een aantal belangrijke stadiums gekomen.

In de middag terug en na het eten weer naar Montrose.

Melbourne

De ochtend doorgebracht in Montrose (de vaste stek van Joop en nu ook van Mars). Heerlijk bij zitten kletsen. In de Middag heb ik Mars Mount Dandenong (624 mt) laten zien en de wouden die binnen het NP liggen, ook dit is weer 'koud' regenwoud. Heuvels, heuvels vol met slechts een paar goed gaanbare wegen met spectaculair bochtenwerk en opritten naar mooie huizen die natuurlijk wel weer in de ‘the big fire ban' liggen toch nog gewoon gebouwd worden. Doet ons denken aan de huizen die nog steeds in de uiterwaarden van de rivieren gebouwd worden in Nederland. The big fire ban houdt in dat er geen druppel water verspild mag worden dus géén carwash, géén sproeien van gras, géén wassen van wasgoed en zo min mogelijk douchen... ... en dat in temps van minimaal 35 graden celcius. Al het water is bestemd voor bluswater...

Schitterende vergezichten vanaf de berg met uiteraard ook een spectaculair vergezicht op down town Melbourne. De avond wederom in Montrose.