Regen en nog eens regen

Regen en nog eens regen, kortom zes letters en het woord begint met een Z. Wederom afrekenen en oprotten, dus geen koffie. Vandaag richting Apulia oftewel de hak van de laars. Wederom schitterende natuur met een enorm wilde zee (we rijden grotendeels langs de kust). Mooie steden met enorme burchten en kerken die een rijkdom tonen die de mensen hier niet kennen. Veel verzwegen armoede hier maar ook veel rijkdom, ik geloof dat hier een bepaalde tak van sport nogal in zwang is (Maffia). Soms voel je de aanwezigheid bijna.

Toch is dit land vruchtbaar en geeft veel als je er goed voor zorgt. Heel veel druiven en olijven maar ook artisjokken en vijgen.

Ik moet even iets rechtzetten. Er is wel iets lekker hier. Ik ga 's ochtend graag een kopje koffie drinken in een pastelleria. Natuurlijk ga ik niet voor de koffie, dat moge duidelijk zijn. Mijn lippen kleven aaneen als ik er uit kom. Mars doet soms mee maar niet altijd. O ja en ik heb heerlijk gnocchi gegeten en ook al een keer een heerlijke pizza. Toch vind ik het lastig iedere keer. Vega eten is hier sowieso niet makkelijk te krijgen, dat wil zeggen een pizza met paddestoelen of een pasta met paddestoelen. We overnachten in Torante en dit bed was super (eindelijk).

150 jaar Italie

Ach als 2^e paasdag en de nationale feestdag op 1 dag vallen dan blijft alles wederom gesloten.

Deze ochtend zat een ontbijtje er niet in, het was afrekenen en oprotten. Ja die Italianen zijn niet altijd even vriendelijk. Ik zal eerlijk schrijven dat ik me nu enorm in zit te houden. Mars ervaart dit land compleet anders dan ik. Voor mij is het nog steeds (en dat is tot nu toe sterker geworden) het land waar ik niet wil zijn. IK vind de mensen protserig, luidruchtig en stijlloos en daarnaast kunnen ze ook niet koken (tja niet iedereen denkt nu eenmaal dat Italiaans eten het summum is, dat is het dus niet). Mars zit echter te genieten van alles en eerlijk is braaf daardoor kan ik me er bij neerleggen na dertig jaar weer in Italie te zijn. Mijn gevoel ligt meer in andere mediterrane landen. Ik zie zeker mooie dingen. Schitterende natuur, enorme burchten en kastelen, weidse landschappen en hoge bergen, leuke kneuterige plaatsjes met een enorme Dom en ga zo maar door.

HELP SNEEUW

We staan op en slaan een blik op de omgeving ...... slik ik zie sneeuw! De Etna ligt recht in ons zicht. Na een heerlijke bak koffie en een broodje duiken we met de auto de natuur in, lekker vervuilen die hap. Hoewel wij hoeven voor die vervuiling niets meer te doen, van plastic zak tot keukenapparatuur ligt langs de weg, in multiple meervoud en meer zal ik maar zeggen, We rijden de bergen in en behouden het uitzicht op de Etna. Het natuurgebied, de Aspromonte ligt in de teen en is lastig toegankelijk en bovendien zien we ook hier sneeuw. Het blijkt een wintersportgebied te zijn. Het was heerlijk weer en erg stil, hoewel hele families picknickten op deze paasdag. Het is echt voorjaar, een ware explosie aan kleur. Werkelijk alles lijkt in bloei te staan en ieder kleur is aanwezig. Nadeel; Boon heeft natte oogjes, loopt te piepen en is daarnaast ook nog verkouden kortom hooikoorts. Ook nog een leuk stadje bezocht. Leuke toegangsweg ook vooral voor mensen met hoogtevrees. De weg stond op palen naast de berg, na deze mededeling aan Mars te hebben gedaan kreeg ik slechts een blik (was niet liefdevol kan ik melden). De avond weer een hotel gevonden en ergens gegeten.

Zuid Italie

En dan is het paaszaterdag. Een mooie ochtend om vroeg op te staan en richting schiphol te rijden. De wereld is nog rustig....... dat wil zeggen tot schiphol. Op P3 lijkt geen plekje meer te vinden maar dat komt meer door de zeer slechte service van de nationale luchthaven. Aan gekomen bij de bus allemaal families oftewel gillende en nu al huilende kinderen. Wij dachten rustig op vakantie te gaan .... nee dus half Nederland lijkt te gaan. Inchecken ging als een trein, we hadden onze boardingpassen via internet dus het was een kwestie van bagage afleveren. Het eerste deel tot Rome met de KLM. Goede vlucht en leuke bemanning. Overstappen in Rome .... okay gillende kinderen zijn erg maar een luchthaven Italianen......

De vlucht naar Lamezio Terme ging voorspoedig hoewel het materieel van Alitalia duidelijk ouder is dan van de KLM. Na aankomst de auto halen. Kwestie van sleutels, handtekeningen en weg dachten we; nee hoor. De dame van het verhuurbedrijf vond dat we wel in een Smart, speelgoedauto volgens Mars,konden gaan rondrijden. Ik had het al gehad, maar Mars ging er vol in, Het reslultaat een Panda. Enfin wij onderweg richting Reggio Calabria. Zonnig, lekkere temperatuur en kennismaken met de Italiaanse rijstijl, ach wat zal ik zeggen Geen stijl dus. Het vinden van een hotel die avond bleek een hele toer. Veel hotels zijn (definitief) gesloten, de crisis is hier te merken, onderhandelen kan lonen. We vonden een kamer voor niet al te veel geld en kregen de volgende dag ook nog goede koffie en een broodje. Avondeten zat er overigens ook niet in want, inderdaad ook restaurants blijken (definitief) gesloten door de crisis. Een supermarkt bood uitkomst, een broodje is ook eten.

Eindelijk weer vakantie weer

Tja, hoe je de titel wilt lezen is natuurlijk de vraag

Morgen vertrekken vanaf Schiphol naar Rome en stappen daar over op een klein vliegtuigje, een 50/70 zittertje, dat ons brengt naar Lamezia Terme waar een otootje voor ons klaar staat. In één tas hebben we ons onderkomen voor de nachten en in de andere wat kleding en zo.

We hebben niet echt iets gepland maar zijn wel ingelezen over de provincies Calabrië (waar we landen), Basilicata en Apulië. Heel vroeger waren die regio's best belangrijk in oorlogen en landje pikken. Er staat dus heel veel ouwe rotzooi wat best wel mooi kan zijn. Verder gaan we gewoon onze neus achterna en beleven het land zoals het zich voordoet. Volgens camping info zijn er genoeg campings die ook wifi aanbieden en anders moeten we maar weer eens MacDo of MCafé op gaan zoeken.

We hebben er zin in!!

Thuis

Singapore

We zijn inmiddels op weg naar Nederland. Beide met niet echt zin en de schrijver (Joop) kon ook nu weer niet met droge ogen uit Australie vertrekken. Het is en blijft een thuiskomen voor me. We hebben drie uur boven het continent gehangen en zelfs nog Uluru kunnen zien. Ook het noorden en de Kimberley region, kortom voor de schrijver vele mooie herinneringen en voor Mars vele verwachtingen.

Het was een niet al te beste vlucht, allemaal van die K-kinderen die zaten, lagen en liepen te janken. Okay die kinderen kunnen er niets aan doen maar de ouders deden er werkelijk niets aan.

Singapore Airines viel op de heenweg vooral tegen kwa eten (smaakloos) en dit was nu niet beter maar de bemanning was ook nog eens onbeschoft. Ach ook dat komt weleens voor, maar toch.

Nu zes uur wachten en dan het vervolg, 13.00 uur hangen!!!

Op naar de volgende reis!

Adelaide

Het is koeler. Er is weer wind. Ergens vannacht stormde het ineens een paar minuten waarna het stil werd. Vanochtend bleek het weer koeler maar nog steeds uitermate zonnig. We moeten de camper inleveren en een slaapplaats voor de laatste nacht vinden. Veel zit vol, waarschijnlijk mede vanwege de Tour Down Under, een wielerronde in en om Adelaide. We hebben uiteindelijk een plaatsje in het Aviatorhotel kunnen vinden (de laatste plaats) en zijn daarna de camper gaan inleveren. Leuk gesprek gehad met de dame achter de balie die zelf uit Sydney komt. Het komt er op neer dat ze veel van het land nog niet heeft gezien en dat eigenlijk wel met gaan doen en over Adelaide en South Australia zei ze: 'Nothing ever happens in Adelaide (South Australia), not even de floods come overhere'.

Wij vertrekken morgen om 13.00 uur uit Australie en zijn aan het einde van de middag in Singapore om vervolgens rond middernacht door te vliegen naar Amsterdam.