Berlijn

Ja ja, vorig jaar ook al maar ach het is zo'n leuke stad geworden de laatste jaren. We zijn donderdagavond gaan rijden en net na Brandenburg een hotel in gegaan. Na een heerlijke nacht nog een uurtje rijden naar Berlijn alwaar we camping vonden. Schitterend tussen een aantal meren in heuvelachtig gebied. Vrijdag direct op de fiets en een 'merentocht', sowieso schitterend weer maar ook gewoon heerlijk in de zon en buitenlucht. We hebben, hoewel langs de meren, eigenlijk de mauerroute gereden. Het asfalt had de plek van de Berlijnse muur ingenomen. Zaterdag hadden we Potsdam op het programma en dus op de fiets erheen. Wat een stad!!! En dat zo dicht bij Berlijn! Slot Sans souci uiteraard bezocht maar ook het winterpaleis en andere mooie paleizen, huizen en parken. En ook in deze stad staan nog enige DDR overblijfselen. Gelukkig staan de meeste gebouwen op de nominatie om gesloopt te worden, ze zijn te wanstaltig voor woorden. Wederom een stralende zonnige dag! Op een uurtje na dan, waarin de hemel open ging en wij... ... kletsnat werden. Niets aan de hand daarna was het weer heerlijk! Tussen de middag heerlijk Libanees gegeten op een mooi plein centraal in Potsdam.

Zondag was voor Berlijn, auto in Berlijn Charlottenburg gezet en met de fiets de stad in. Gewoon fietsen en de stad nogmaals beleven. Voor de musea stonden wederom lange rijen, dus een andere keer. De Dom was in gebruik (pinksteren) en andere dingen binnen wilden we niet. Het was schitterende weer dus lekker fietsen. Nou ja ik nog wel even de lucht in. In Berlijn is een heliumballon waarmee je de lucht in kan. Dus ik een plekkie in de gondel en Mars beneden foto's maken. Je blijft hangen op zo'n 150 meter maar het is redelijk onrustig. Je voelt het als mensen door de gondel gaan lopen of als er wind opsteekt. Verder een schitterend uitzicht uiteraard! De middag samen met Berlijners in het park gelegen en ons daar vermaakt. De avond was voor een heerlijk thais diner in het zonnetje op een terras en daarna op de fiets naar Charlottenburg om de auto op de pikken. Maandag/zondag vroeg op en alles inpakken. In de middag naar Minden, een klein plaatsje maar wel met historie, Het is een aantal eeuwen de hoofdstad van Pruisen geweest. Ook dit was weer fantastische stop zomaar onderweg en het weer liet ons nog steeds niet in de steek.

Echt we waren de grens nog niet over of de eerste druppels vielen... en niet zo'n beetje van tijd tot tijd. Al met al is onze keuze voor Berlijn en omgeving een juiste gebleken, we hebben het weer heerlijk gehad.

Een weekendje Berg en Dal

Op woensdag de nieuwe auto gehaald en meteen laden die handel. Een trekhaak voor het fietsenrek en genoeg plaats voor tent, stoelen en van dat soort zaken. We hadden een weekendje Nijmegen op het oog. Voor Mars min of meer een 'thuiswedstrijd' en voor mij een leuke hernieuwde kennismaking. We hadden een schitterende camping, terrasachtig en midden in de bossen. Voor hen die iets leuks zoeken 'Camping De But' ligt direct achter het Afrika museum. Hemelvaartsdag met vele anderen de Ooijpolder gefietst, inderdaad druk maar wel erg mooi. Lekkere lunch onderweg en uiteraard Duitsland in gereden (hoe kan het ook anders in die streek). De vrijdag hadden we afgesproken in Noord-Limburg en hebben we naast lekker gekletst, heerlijk in de tuin gewerkt. Zaterdag Nijmegen in. Via de markt het centrum in. Wat is dit toch een mooie en gezellige stad en net als Maastricht zeer (on) Nederlands. Die nacht hoorden we het onweer naderen en in de bergen (BERG EN DAL, we hebben echt 10 procent gefietst), het onweer aankomen. Het regende een uurtje of vier en daarna werd het niet echt meer beter. We zijn zondag via de Betuwe (alwaar een aantal uren op de fiets) naar huis gereden.

thuis

Vanochtend om 6 uur ging de wekker, een kleine drie kwartier later zaten we in de auto voor een tocht van een uur van Scilla naar Lamezia Terme. De rit ging op zich voorpoedig en we besloten eerst in te checken alvorens de auto in te leveren. Wij de hal in, 1 rij open en ... alle systemen down!!! Ik via de incheckmachines proberen maar net als op het internet geen check in mogelijk. Naar een medewerker van de Alitalia, ook zij kreeg het niet voor elkaar. Ik een medewerker achter een balie aangesproken en deze bleek op zich behulpzaam door verder te gaan vragen. Al met al en via diverse omwegen werden we ingechecked en moesten we alleen nog in de rij om geschreven kaartjes met bestemming aan onze bagage te krijgen. We zeiden direkt tegen elkaar 'bewaren dat kaartje'!! Enfin wij de auto inleveren en mevouw was uiteraard niet echt blij met ons. De voorruit heeft een tweetal aardige scheuren opgelopen. Maar ja ik wilde perse vooraf alles afkopen met verzekeringendus het is haar probleem en niet het onze. Wij terug naar het vliegveld en door de douane. Het vliegtuig in en Mars zit te schelden, is bij het instappen zijn fototoestel kwijtgeraakt. Enfin wel melden uiteraard en na de landing met het voltallig personeel zoeken en zie daar ... inderdaad terecht. Wij op de luchthaven van Bologna en geen transitruimte dus 'volledig inchecken'!!! We deden nog een poging om iets te vragen aan Italiaan maar ach vriendelijkheid is niet hun sterkste kant! Bij aankomst in Amsterdam (kwartier voor op schema KLM dus) wij snel naar de bagageclaim. Vrij snel komt de blauwe tas met de campingspullen en het wachten is op de gele tas met de kleding ed. Wel daar konden we lang op wachten en inderdaad de kaartjes uit Lamezia konden te voorschijn komen. Naar de balie, deze verzochten ons nog tien minuten te wachten zodat ze nogmaals alles na konden gaan. Na tien minuten niets dus rapport opgemaakt, krijgt ze een telefoontje ..... tas terecht!!! JA ja en nu komen de Indische geuren uit de keuken en eten we straks gadogado ....... THUIS, heerlijk toch!

Aan alles komt een einde

De laatste dag in Calabria. Morgen via Bologna retour naar Amsterdam. We hebben veel mooie oudheid gezien, ook schitterende natuur. Soms heerlijk gegeten en soms ook niet. Wat voor mij blijft is mijn afschuw van de mentaliteit hier. O ja we kregen een vraag over ijszaken. Ja hoor de ijszaken zijn open en ja ik heb er een paar gegeten maar ....... Ach ja is er niet altijd een maar? De vergelijking met de betere ijszaak in Nederland is in het voordeel van Nederland uitgevallen. Vroeger was Italiaans ijs uiteraard een traktatie maar sinds Nederland ook op ieder straathoek een ijszaak heeft is de kwaliteit van het Nederlandse ijs zeker niet minder dan het Italiaanse.

Vandaag nog even het dorp Scilla bekeken, het Castello is ouder dan de meeste huizen hier en was even leuk te bezichtigen. De middag nog even wat zonnestralen gevangen op het lijf en onszelf geprezen hier niet te zijn in het hoogseizoen. Het verwordt hier, zoals de meeste Europese toeristenstranden, tot een ordinaire braaiplaat met een Italiaans ijsje, pizza en een volkomen mislukte DJ, die hier door de nog volmaakt onschuldige jeugd tot held verheven wordt gedurende één zomer. Vermakelijk blijft het grote verschil tussen de zeer schaars geklede mensen op het strand en de in jassen gehulde flanerende mensen op de boulevard.

Het dorp bestaat eigenlijk uit drie delen waarvan het grootste deel boven op de berg staat. De wijken beneden waren van oudsher de ‘arme' visserswijken maar thans de bron van inkomsten van de commune. De wijk waarin wij bivakkeren bestaat uit zeer veel B&B's, hotels en eetgelegenheden, in beiden andere wijken wordt geflaneerd en ontmoet. Het sprookje van dat de Italiaan ‘familiegek' is, is door henzelf ontzenuwd. Het ‘ik' gaat nu voor en vrienden ontmoeten is belangrijker dan familie. Wat ook opvalt is dat de mannen elkaar opzoeken zoals de vrouwen ook elkaar opzoeken. Wat is dat toch? Is dat ook zo in Nederland? We gaan het zien.

Reggio di Calabria

Vanochtend gewekt door vogelgezang en getuf van twee vissersbootjes. De zon was nog niet over de bergkam en dat leverde mooie tafereeltjes op voor de gevoelige plaat. Als dat tenminste is gelukt met de slaap nog in de ogen...

Vandaag dan toch nog de bronzen beelden in het museum van Reggio di Callabria gaan bekijken. Onderweg maken we als grap dat het museum natuurlijk net zoals de weg gisteren aan een heftige make-over toe is en gesloten zal zijn. Wij maken nooit meer grappen. Het museum was gesloten vanwege een restauratie. Bij de plaatselijke VVV, dit keer werd er normaal Engels gesproken, wist men te vertellen dat er een klein gedeelte in het provinciehuis van Calabria gratis te bezichtigen was.

Ondertussen had een helft van ons het volledig gehad met Zuid Italie en de afstammelingen van Hohenstaufen en Aragonezen, geen Italianen dus. Men zal zijn fotografische voorstellingen node missen bij dit verhaal.

Enfin, wij hebben een lange wandeling gemaakt op de Lungomare onderwijl wat resten van een ‘echte' beschaving bekeken en wederom zeer verbaasd dat de bewoners dit soort plekken als stortplekken van hun afval beschouwen.

De tentoonstelling was klein en mooi maar de bronzen beelden werden gerestaureerd in een soort van operatiekamer, zichtbaar, en kwamen niet echt tot hun recht. Een soort van jammer maar helaas.

De middag hebben we voornamelijk verder doorgebracht op het strandje van Scilla en ons vermaakt met alles wat de mensen hier bezighoudt.

Oh ja, het B&B is vandaag in ene volgelopen met inlanders en onze buren uit ws Drenthe... we kunnen hun verhalen letterlijk volgen en maken ze nog leuker...

Oeps, waar is die weg nu gebleven

Vandaag vroeg wakker met door de louvredeuren het vroege zonlicht. Ja, ook hier wil de zon wel eens schijnen... Na een ‘typisch Scilliaans' ontbijt, veel zoet en cake bij het ontbijt (niks hartigs) zijn we in de oto gestapt voor een ritje door de Aspromonte, het natuurgebied, om aan de oostkust op een zandstrand in de zon te gaan liggen. Het was bedoeld, en een beetje berekend, op een rit van ruim 2 uur. Je kent het wel, het bekende haarspeldenbochtenwerk, hellingen van 10% of meer, een enkele keer zelfs minder, maar volgens ons een makkie om te doen. Enfin, vertrouw ze maar niet hier, de Italiaanse Rijkswaterstaat slaat een vlag op een modderschuit als het aan komt op bewegwijzering, we zijn verdwaald.

Op de kaart wordt aangegeven welke weg geel, rood, groen of wit of zelfs gearceerd is. Joop leest kaart en ik rij, helemaal ontspannen voor beiden... tot de realiteit van de weg en de weergave van de kaart niet meer corresponderen! Het ligt niet aan ons!!! Zelfs met een stom-stom gaat een mens hier de mist in. Vervolgens vragen we aan één van de vele houthakkers (ja, ja, die bestaan hier echt!!!) of wij de juiste weg volgen en krijgen dat bevestigd.

Wat vervolgens aan weg wordt vertoond is nauwelijks met pen te beschrijven maar de uitzichten waren prachtig, de ECG van beiden sloegen op hol en uiteindelijk hebben ons thuishonk bereikt. Kortom, verhalen te over...

Uit eten hangt ons ook aardig de neus uit, klinkt blasé maar het is gewoon waar. De geboden Italiaanse keuken is vrijwel overal hetzelfde en heel vaak hebben ze slechts 1/3 van wat op de kaart staat. Schijnbaar drijft dit gedeelte van de plaatselijke economie echt op de hoogtijdagen en het enige vakantieseizoen van de zomer. Het personeel spreekt ook derhalve nauwelijks Engels of zelfs Frans. Voorlopig hoeft het niet meer van ons en verlangen we naar eens echt (Indisch) eten.

Morgen naar museum in Reggio en daarna hopelijk voor het eerst op het strand.

Scilla

We zijn vanochtend rond 9.00 uur op weg gegaan met een missie. We zochten een leuke plek voor de laatste nachten. We hebben iets gevonden maar dat ging zoals gebruikelijk niet van een leien dakje. Wel het was vandaag zonnig en we zitten in een stadje dat echt tegen de berg is aangedrukt. Een B&B, aan zee met een kamer met uitzicht op zee, helaas geen strand voor de deur, wel schilderachtige straatjes en trappetjes.

We willen in de regio nog wat zaken bekijken die we bij aankomst niet konden doen omdat het Pasen was. Reggio di Calabria is op 16 km en daar is bijv. een mooi museum. Het weer zal ook de komende dagen niet goed maar wel redelijk zijn. De momenten zon die we kunnen pakken gaan we gewoon pakken en voor de rest nog even genieten. Het diner bestond uit, hoe kan het ook anders, vis. Als afsluiter van de avond werden we wakker beglazen door vuurwerk recht voor de deur.

Regen, zon, regen, zon, veel regen, heel veel regen en weer in Calabria

Eerst maar eens over het eten. Mijn voorkeur heeft Italiaans eten nu eenmaal niet maar we hadden eergisteren wel een heel lekker gerecht. We hebben crepes gegeten die werden gebruikt alsware het een lasagnavellen. De vulling van kaas en groenten, echt heel lekker en bekend uit een kookboek dat we in Nederland hebben (aangeschaft dankzij Hahn). Uiteraard heeft ook inmiddels de inktvis op het bord gelegen.

Vandaag een lange dag. We zijn uit Pompeii vertrokken richting Calabrie maar wel via een schitterende route omdat we nog een antieke stad wilden zien. Paestum is een van oorsprong griekse stad (hoe kan het ook anders) met drie Acropoli. Een acropolis ter ere van Pallas Athene, een tweede ter ere van Apollo en de derde ter ere van Hera. Met name de Apolotempel is van een enorme grandeur. Ook van de antieke stad was nog wel het een en ander te zien. In het museum waren werkelijk schitterende pronkstukken te aanschouwen, tomben volledig voorzien van beschildering! Rond 14.00 uur waren we klaar en besloten de auto richting Calabrie te zetten, we moeten tenslotte toch die richting op en we waren de regen spuugzat. Helaas voor ons maar je dient hooggebergte te doorkruisen dus we zaten al snel in de wolken en niet veel later de regen en als snel heeeeeeel veeeeeel regen. Enfin de vooruitzichten voor de komende dagen zijn beter dus blijven we in Calabria, waarschijnlijk in de buurt van Reggio, maar dat zien we morgen wel.