Honolulu

Vandaag vroeg wakker en genoten van een hele dag Honolulu. We zijn via subway, alwaar ontbeten met een broodje jalepeño kaas met nog meer pepers uit het zuur en pickles e.d., naar downtown Honolulu gelopen. Okay dat was dus ook een loop. Capitol, koninklijk paleis maar ook ander gebouwen uit de onafhankelijke tijd. Ook wat parken en verder gewoon lekker wandelen in de stralende zon (rond de 28 graden, zonnig en een heerlijke bries). Lekkere libanese lunch downtown een aantal keren koffie en weer heerlijk terug. Bleken uiteindelijk zo'n 6 uur gelopen te hebben. In de namiddag zijn we nog even richting strand gelopen om toch even de pacific gezien te hebben zo op onze eerste dag. Straks nasi, gewoon in het appartement. Morgen? Zien we nog wel.

Amsterdam - Los Angeles - Honolulu HAWAII

Ja we zijn in Honolulu, om precies te zijn in Waikiki. De reis was met name lang. Met de KLM in 10.30 uur naar LA in een comfort seat. Okay het geld was het waard maar de stoel zou naast (veel) meer beenruimte ook wel wat breder mogen zijn. Leuke bemanning, erg goed voedsel (nasi kuming en vlak voor aankomst een warm broodje met groenteburger en bij alles voldoende salade en telkens een toetje). In LA begon onze USA ervaring met de bekende immigration. O jee wat zijn wij toch met zijn alle welkom. Werkelijk de een is onbeschofter dan de ander. Allemaal willen ze iets, maar enig gevoel voor respect richting hun betalende gasten is er niet of nauwelijks. Mijn eerste confrontatie was redelijk netjes, Mars was tweemaal zo lang bezig en kon het vrouwspersoon dat hem ondervroeg met gemak down the drain weg werken. Koffers moet je zelf inklaren en dan naar de volgende. Of we iets in willen voeren, ja hoor AMSTERDAM. Nou nee dus. Ik was onderweg tussen beambte 1 en 2 een formulier kwijtgeraakt dus moest even zoeken en eigenlijk had ik er wel lol om. FOUT, niet doen!!! Daar stonden we, alles open en weer van alles vragen. Enfin uiteindelijk mochten we door en konden we onze koffer weer inklaren (dat is een ander punt dan jezelf inchecken). Wij op zoek en uiteindelijk de KLM balie gevonden. Omdat onze doorverbinding Delta was en dit een partner is van KLM ging dit snel en zeer vriendelijk. Wij het gebouw uit en naar gebouw 5 gelopen. En ja hoor daar begon het hele ritueel opnieuw. Schoenen uit, tassen door de veiligheid, onbeschoft personeel en en en. Enfin na deze belevenis wij iets te eten gezocht en wachten op de doorverbinding. Vanwege slecht weer vlogen we om (eerst richting het noorden over land en daarna de kortste/meest rechte oversteek over de pacific. Enfin we zijn waar we willen zijn. Geen klaagschrift maar je bent het wel zat na zo'n dag. En toen de auto en zoeken naar het hotel. Tot nu toe moeten wij de moeite doen om Amerikanen vriendelijk te laten zijn en is het zeker niet andersom. Na een kleine twee uur kwamen we bij het hotel. Mooie kamer, groot bed, kitchenette, badkamer, kortom alles is er. Na de boodschappen (op de hoek twee straten verder) nog wat gegeten en toen SLAPEN.

Het tijdsverschil met Nederland is 11 uur vroeger. We gaan vandaag historisch Honolulu in en doen later verslag.

ALOHA

Laatste voorbereidingen

Over 24 uur hangen we boven de USA, het is altijd weer een raar idee. Tegelijkertijd is het opwindend en bijzonder dat het weer zover is. Nooit bedacht dat we naar Honolulu zouden gaan of op Big Island een vulkaan zouden bekijken. Het is de regenboogstaat van de USA, benieuwd hoe verschillend de eilanden zullen zijn.

Voorlopig alle papieren toch maar uitgedraaid, trouwens je heb gewoon een boarding card nodig. En dan is de inkt van de printers op, ken je dat? Enfin, volle erin en het print als nieuw.

De laatste was draaien, de ramen zijn buiten gedaan (lang leve de glazenwasser), de vaatmachine aan en dan nog bedenken wat we gaan eten, heel symbolisch ons laatste avondmaal in Nederland anno 2011.

We zullen jullie op de hoogte houden met 11 uur verschil. Natuurlijk hebben we allerlei wensen voor jullie in gedachten maar het belangrijkste is toch wel goed voor jezelf zorgen in gezondheid. Daarnaast veel sneeuw en ijs gewenst (als het maar weg is als wij terugkomen), aangenaam vuurwerk, oliebollen en appelflappen, wensen en zoenen, knuffels voor ieder die wil. Een bruisend 2012!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Thuis

en nog 41 dagen te gaan .....

Glas

Vandaag in Frauenau naar het glas museum geweest. Mooie en minder mooie stukken maar wel een heel mooi tijdsbeeld. Verder nog wat van de omgeving genoten en een beetje zon. Aan alles komt een einde, zo is het nu eenmaal. Morgen rijden we terug. Wel met de wetenschap dat we vandaag over precies zes weken in het vliegtuig naar Hawaii zitten. Tja klagen doen we dus echt niet.

Regensburg

Het is hier in Duitsland een lang vrij weekend. Het is komende week allerheiligen en allerzielen en maandag is daardoor een vrije dag. Wij kwamen hier vanochtend pas achter. Snel informeren naar de openingstijden van Schott ... tja vandaag de laatste dag om inkopen te doen. Hoewel we richting Regensburg willen dus eerst even een kort bezoekje aan Schott. Dit keer hebben we beiden de knip getrokken. Niets bijzonder maar een enkel aandenken. Natuurlijk zagen we mooi spul ...... maar wat moet je met meer als er al twee huizen zijn die vol staan met andere mooie zooi. Ach er is altijd wel iets te koop! Na Schott en een heerlijke koffie met broodje op weg naar Regensburg. Wat een drukte op de weg. Geen doordeweekse dag dus iedereen is onderweg naar iets leuks.

De stad Regensburg is de eerste hoofdstad van Beieren geweest, een rijke koopmans stad en de stad van de familie Thurn und Taxis, de rijkste familie van Duitsland en met zo'n beetje ieder hof van Europa verweven. Veel mooie gebouwen en kerken en niet voor niets een stad op de werelderfgoedlijst. Dit omdat de industrialisatie ten faveure van München gebeurde en die stad plat gebombadeerd werd. Hier viel geen enkele bom en is de middeleeuwse Altstad origineel bewaard gebleven.We zijn uren aan het slenteren geweest in de kou! Ja ja geen zon te bekennen en ook nog eens echt koud. Ach dat vroeg uiteraard om koffie en een broodje en ja hoor na dat broodje TORTEN!!! We hadden ditmaal Kasetorte mit obst en een stuk heerlijke Nuss mit Kirsch torte, die laatste is de lekkerste tot nu toe!!! Wat een combinatie. Tegen de avond retour naar Zwiesel voorzien van vele indrukken.

Wat een leven!!!

Tsjechie

Een rustige ochtend, lekker op de bank met boek en pc, kop koffie en verder niets. In de late ochtend zijn we langs de grens met tsjechie gaan rijden door een schitterend deel van het Beierse Woud. Mooie vergezichten, dorpjes en wat niet meer. Heerlijk een lunch onderweg, de een een pizza en de ander zuurdesembrood met een Bayrische plank vol metverschillende soorten beleg. Heerlijk!!!! Goed koffie en de dag kan eigenlijk niet meer stuk. Na de lunch zijn we tjechie ingereden. De schrijver van dit stuk werd op slag onrustig. Bij een eerder bezoek aan dit land, zo'n 17 jaar geleden, was het geen liefde op het eerste gezicht. Wel ook op het tweede gezicht dus niet. Het is niet ineens lelijk kwa natuur als je de grens oversteekt, het blijft een voortzetting van hetzelfde woud. De mensen zijn echter wel heel anders, deels te verklaren aan de relatieve armoede die in dit deel heerst maar deels ook aan het gebrek aan interesse. De meesten lopen in trainingsbroek en zien er niet echt schoon uit, een beetje zigeunerachtig. Tot de eerste grotere plaats staan langs de weg hoeren zichzelf te verkopen en is huis om huis een sexclub. Eerlijkheidshalve moet ik dan constateren dat het de Duitse mannen zijn die dit in stand houden. Wij werden er triest van. Na het eerste dorp verdween deze activiteit volledig en konden we ons overgeven aan het landschap. Mooi uiteraard met een paar aardige kernen en een enkel kasteel. Op de heen en terugweg uiteraard nog een paar glasateliers bezocht ...... Ja ja inmiddels is er ook gekocht!

Do Re Mi ...usw oftewel de familie Von Trapp

The Sound of Music

Ach ja zo dicht bij Oostenrijk en niet de grens over .... dat kan niet. Vanochtend om 8.30 uur reden we richting Oostenrijk. Via Passau richting Linz de stad waar Hitler op het balkon van het stadhuis de Anschluss predikte maar ook de stad Eichmann. Gelukkig bracht de stad de wereld naast deze walgelijke figuren ook Anton Bruckner. De andere stad die we konden kiezen was Salzburg, oftewel de stad van met name Mozart. Halverwege moesten we kiezen en zagen de Adolfen stad toch minder zitten, dus sloegen af richting Salzburg (het scheelt een kwartier rijden). Via een mooi berglandschap en uiteraard een konditorei, alwaar slechts een heerlijke kop koffie plus broodje genomen, richting Salzburg. Parkeren in een parkeergarage in de Altstadt midden in een berg! Hierdoor stonden we wel direct naast de Dom en eigenlijk alle ander bezienswaardigheden. Inmiddels scheen de zon en leek de dag de verwachtingen waar te gaan maken.

Het weer bleek volledig op onze hand. Binnen een paar minuten liep deze gek (j) in zijn T-shirt en riep de andere gek dat het lekker was maar hield wel zijn dikke trui aan. Voor mij was het een hernieuwde kennismaking met deze schitterende stad. Het sound of Music gehalte blijft hier echter groot en dat is dan ook meteen de weerzin die ik toch tegen dit land voel. Enorm op zichzelf en absoluut niet op de buitenwereld gericht. Laat onverlet dat ten tijde van de dynastie, en ook daarvoor, ook in deze stad mooie gebouwen zijn neergezet. We hebben de hele dag lopen slenteren en iedere deur die open bleek zijn we binnengegaan. Bij toeval zelfs op het kerkhof geweest waar (de weduwe van)Mozart ligt. Ach hij schreef een paar heel mooie kerkelijke werken, voor de rest niet mijn smaak maar ontegenzeggelijk een genie! In de namiddag zijn we neergestreken op een terras aan de Inn voor een drankje met uitzicht op de Altstadt. Zie ik ineens iets bekends ...... Sachertorte!!! Blijken we op het terras van Hotel Sacher te zitten. Wat een straf zo op het einde van de dag.

Na zonsondergang werd het snel kouder en zijn we via Munchen, snelweg in het donker is te verkiezen boven alleplattelandsweggetjes,terug gereden richting Zwiesel.