op reis

Alles is gepakt, we kunnen weg. De vlucht is kort, de rit daarna dubbel zo lang en de temperatuuur rond de 20 graden. Eens kijken hoe de omgeving van Valencia is in de winter.

De storing deze zomer op reismee heeft alle verhalen sinds hawaii laten verdwijnen. Twee jaar is weg van dit blog maar niet uit onze herinnering. We gaan bloggen, dat wil zeggen als we zin hebben.

Hawaii, Big Island tweede en laatste deel

Op Big Island Hawaii is de vulkanische activiteit het meest zichtbaar. We hebben een aantal schitterende tochten gemaakt zowel te voet als met de auto. Het Vulcanoes NP geeft een enorm goed beeld van de vulkanische activiteit die hier immer present is. Je ziet van verre de rook uit een kratermond opstijgen. Het spectaculaire deel van de reis moest dit worden. Maar je zal altijd zien dat die vulkaan net als je er bent stopt met het spuwen van lava in zee!! Nu moet ik eerlijk bekennen dat het zien van vuur spectaculair is (ik ken het van een aantal werkende vulkanen elders in de wereld) maar zeker niet noodzakelijk op dit eiland. Uit alles in de natuur komt de alom tegenwoordige vulkanische invloed naar voren. Enorme lavavelden, schitterende bergkammen en kratermonden, fauna die speciaal in dit gebied te zien is en ga zo maar door. De vulkanen zijn overigens actief en dit is dan ook wel te zien op de foto's.

En in dit geval waar vuur is, is sneeuw!! Op de top van Mauna Kea hebben we ons in de ijzige koude begeven. Ook dit is een vulkaan, maar een gedoofde. De kratermonden steken mooi af tegen de sneeuw die hier in januari/februari valt. We hadden geluk. De wolken die we in de eerste dagen in Kona (aan de andere kant van het eiland) hadden gezien, hadden sneeuw achtergelaten. De klim is spectaculair snel omhoog (minstens 17%) en de laatste 6 mile zijn voor een groot deel onverhard. Hoewel we een simpel Fordje hadden, hebben we net gedaan alsof dit een dikke 4WD was. Ging best en het onverharde was slechts op een enkele plaats echt lastig te nemen.

Naast deze avonturen hebben we tijd genomen te ontspannen aan zee. We hebben in Hilo slechts zon gezien en als je bedenkt dat het hier om de dag regent is dat uniek te noemen. Maandag 9 januari om 19.10 vlogen we met Hawaiian Airlines van Hilo naar Honolulu waar we moesten overstappen op onze vlucht naar het vaste land. Via Los Angeles (wachttijd) vlogen we naar Minneapolis om daar alvast te wennen aan de koude. Hier stapten we over op onze vlucht naar Amsterdam waar we om 5.45 uur op 11 januari aankwamen.

Mahalo Hawaii

Hawaii (Big Island), de eerste week

Hawaii of Big Island, de naam van deze 50^e staat van Amerika komt van het eiland waar we nu zijn; Hawaii. Vrijdag 30 december zijn we hier, ja ja weer eerste klas, heen gevlogen en nu zitten we in ons laatste hotel van deze vakantie. Om daar maar mee te beginnen, geen slecht hotel! Een kamer met uitzicht op de baai van Hilo (en dat vanaf twee kanten vanuit ons appartement) met een ruime slaap- en zitkamer en een ruime eetkeuken en badkamer. Vanuit Hilo vliegen we volgende week richting Nederland.

Vanaf vorige week vrijdag zijn we aardig actief geweest. We vlogen op Kona, waar ook ons hotel lag. Dit hotel is verder niet echt de moeite waard te beschrijven, het voldeed. Vanuit Kona zijn we naar het noorden en uiterste zuiden gereden en ook een stuk het binnenland in. Hoewel het mooi weer is hebben we ieder dag last van VOG en ja de V staat voor vulkanische activiteit in de vorm van bewolking. Een aantal historische plekken stonden op het programma en die hebben we allemaal bezocht. Daarnaast een Tibetaans klooster waar de Dalai lama tweemaal is geweest en velden vol rotstekeningen waarvan de betekenis op zijn minst onduidelijk is. De vulkanische krachten zijn zichtbaar op alle eilanden maar hier toch wel het duidelijkst (het is het jongste eiland en het groeit jaarlijks door de uitstoot van lava in zee).

Met de natuur vermaken we ons uitstekend, de Amerikanen komen ons zo langzamer hand de bekende strot uit. Wat een oppervlakkig stelletje. Ik wist het, maar toch. Daarnaast is het grof en onbeschoft, normatief en hypocriet en ja, ik weet dat ik nu het zooitje op een hoop gooi maar dat doen ze hier ook met Europa. We zagen een tijdje geleden een presidentskandidaat op de tv die wist te vertellen dat Amerika geen tweede Europa moest worden met zijn schulden!!!!!!!! DUH Amerika heeft veel meer schulden, is in feite failliet, maar zet gewoon de drukpersen aan. Moesten ze eigenlijk bij een hele hoop Amerikanen doen, dat drukken en persen, worden ze misschien eens wat minder dik. Het is echt waar wat ze laten zien op tv en wij zien het hier in het echt. Mensen die twee stoelen nodig hebben om te zitten. De maat 3xXLLL is hier normaal...

De taal bestaat hier uit F@$% een normaal woord weer F@$% en ga zo maar door. Vinger opsteken (middel bedoel ik dus), ook heel normaal. Er gaat eigenlijk geen dag voorbij of ik krijg er een in het verkeer. Ik ben al eens gestopt omdat ik absoluut niet begreep wat ik nu weer verkeerd deed.

Maar goed de natuur maakt veel goed en daar genieten we dan ook zwaar van. De vakantie loopt ten einde en dat spijt ons. Het weer is heerlijk, we vermaken ons!

Vanuit een zonnig Hawaii

Aloha

Maui, de laatste dagen voor we doorvliegen naar Big Island

De foto's vertellen een verhaal van drie dagen. De eerste foto's zijn van de route naar Hana aan de oostkant van Maui. De dag daarna zijn we erg vroeg opgestaan en hebben de zonsopgang op de vulkaan de Haleakela meegemaakt. Dit was koud, winderig, koud, winderig en erg mooi maar wel heel koud. De middag zijn we langs lavavelden aan de zuidzijde van het eiland gereden. Vandaag later op, heerlijk ontbeten in de stad bij een bakker en daarna naar het strand gereden en pas tegen het einde van de dag weer terug, kortom een dag niets helemaal niets. En ja er zijn bomen op het strand dus je hoeft zeker niet met blaren het strand te verlaten. Morgen vliegen we in de vroege middag door naar Big Island, onze laatste bestemming.

Maui - de eerste drie dagen

Een update zo op de derde dag op Maui. Vrijdag na de landing hebben we niet zo veel meer gedaan (boodschappen) en 's avonds uit eten. Het zal niet verbazen dat hier nogal wat Vietnamezen zitten. Zo ook de toko waar we zijn gaan eten 'Saigon Cafe'. Nu ben ik natuurlijk in het voormalig Saigon geweest en waarlijk het was te gek maar alles klopte! We stonden binnen 30 minuten weer buiten! We hadden een bord groenten met kleurloze tofu (exact als in Vietnam) en een boord boontjes in sojasaus (ja hoor ook exact als in Vietnam) een biertje en een cola en voor je het weet is alles voorbij en zat ik met iemand tegenover me aan een tafel die zoiets had van uuuuuuuuuuhhhhh gaat dit altijd zo in Vietnam????? Wel ja dus, althans dat staat mij nadrukkelijk bij.

De 24^e zijn we eerst boodschappen gaan doen om met kerstmis maar iets in huis te hebben. We dachten dat met kerst alles wel dicht zou zijn .... Nee hoor hoe komen we daar toch bij?? Enfin na de boodschappen de auto richting Lahaina gezet. Wat een leuk stadje is dit. Vele oudere gebouwen zijn richting de kolonisatie te dateren en de hoofdstraat heeft daardoor een enorm gezellig sfeertje. Uiteraard zijn er ook wat herinneringen aan het voormalig koninkrijk maar toch in mindere mate. Getracht is om door middel van een wandeling beide facetten te combineren. Goed gedaan en je krijgt een leuke indruk van hoe het geweest moet zijn.

Tja en dan staat er in die stad een enorme Banyan tree, een heel plein groot. Het zijn inheemse bomen die vanuit het midden zijscheuten maken die vervolgens weer kunnen rusten op de grond en eigen bomen maken. Het grappige is dat de boom volledig met de scheuten verbonden blijft. Nu schijnt het zo te zijn dat een persoon die nogal aanwezig is op dit blog met commentaar denkt dat de boom toch wel een beetje zijn boom is en zichzelf zelfs voor Irene von Lippe plaatst (zie een eerder commentaar). Wel Ron jij zit in Nederland en wij hebben besloten de boom te adopteren dus .... Helaas pindakaas. De dag hebben we afgesloten met een paar laatste uren ondergaande zon.

De 25^e zijn we na het ontbijt richting de lavavelden in het zuidoosten gereden. Wat een tocht. Je begint langzaam te klimmen naar de Haleakala krater maar buigt af om vervolgens een kustweg te rijden die meer dan de moeite waard is. Schitterende lavaformaties, mooie planten, veel bloemen en veel bomen maar ook stukken met alleen maar rotsformaties van bovenaf de krater tot in de Pacific. We zijn hier uren mee bezig geweest mede doordat we een stuk hebben gereden waar we niet mochten komen volgens ons verhuurbedrijf. En ja laat nu juist dit stuk het meest interessante stuk zijn. Eigenlijk vragen we ons nu nog af waarom het niet zou mogen. De weg was slechter, zeker maar niet zo slecht dat een subaru allwheeldrive strijkijzertje (okay het is een beetje een sportwagen dit keer) dit niet aan zou kunnen. Dat bleek ook best te gaan dus. Gisteren in de tuin Paella gemaakt en heerlijk gegeten.

De 26^e zijn we vroeg opgestaan. Wij zijn op walvisjacht geweest ... voor de foto uiteraard. Om half zes ging de wekker en om kwart over zaten we in de auto richting Lahaina. Om zeven uur en dus op tijd stond de auto geparkeerd. Na een koffie en wat te eten de boot gezocht en me neergelegd bij het feit dat ik ging varen. Ik blijf een hekel aan boten hebben. Het water op bij zonsopkomst heeft wel wat. Je ziet de wereld ontwaken. Al snel waren we op weg en niet veel later was daar de eerste groep walvissen!! Een vrouwtje dat achterna werd gezeten door een groepje van drie mannetjes (nou ja laat die verkleinwoordjes maar achterwege!!!!). Hier bij Maui is de paar- en geboortegrond van deze terugkerende walvissen. Het ene jaar paren ze en het volgende jaar komen ze baren. Voeden doen ze hier niet aangezien de wateren niet genoeg voedsel hebben voor deze zoogdieren. Gedurende de boottocht zijn we deze groep nooit echt uit het oog verloren. Na enige tijd was er een tweede groep en niet al te veel later nog een groep. Aan het einde van de tocht zagen we zelfs nog een walvismoeder met jong voorbij komen. De walvissen waren zeer actief, zeer dichtbij en goed zichtbaar. Fotograferen blijft helaas een probleem, je lijkt altijd te laat te zijn of de boot schommelt als een gek of je kijkt net even ergens anders! Vaak waren de walvissen deels uit water met de rug en vinnen, een aantal malen was de kop goed zichtbaar en even vaak de staart maar ook het blazen waardoor je die mooie spuiters krijgt was veelvuldig. Voeg daarbij de geluiden en het is compleet. We hebben ontzettend veel mazzel gehad met zoveel walvissen en, alsof dit alles nog niet genoeg was, waren er ook nog dolfijnen en een vliegende vis. Na een heerlijk ontbijt de auto genomen en vanuit Lahaina via de noordwest kant terug richting Wailuku. Ook deze rit is wederom adembenemend (en dit keer voor een van ons letterlijk!). Ik zat achter het stuur en op een gegeven moment mag je van het verhuurbedrijf niet verder. Helaas is niet duidelijk waar dit dan begint. We weten het inmiddels aangezien de weg op een gegeven moment zo smal is dat er eigenlijk maar 1 auto kan rijden, een tegenligger is derhalve zeer welkom. En ja dit alles op hoogte langs de bergen en langs kliffen ed. Ik vind autorijden niet echt leuk en doe het omdat het moet maar op deze manier met die vele haarspeldbochten en de mogelijkheid op zo'n smalle weg iemand tegen te komen ..... WAUW. Enfin naast me zat iemand niet op zijn gemak. Het laatste stuk was weer highway. Na de late lunch zijn we nog naar het Iao Valley State Park geweest, liefelijk te noemen bij al het natuurgeweld van de dag. En toch in deze liefelijkheid ook weer die enorme uitbundigheid van de natuur.

Mele Kalikimaka

En ja we ontkomen er niet meer aan!!! We zijn op Maui en zie daar de laatste foto!! Inderdaad een kerstslinger in ons appartement. En als je heel goed kijkt zie jeons ook nog in de foto.

We zijn op een drukke dag aan het reizen geweest. Veel Amerikanen verplaatsen zich vandaag her en der door het land. Wij zaten als prinsen eerste klas .... ja ja letterlijk. Zowel op onze vlucht van Lihue naar Honolulu als van Honolulu naar Maui zaten we prinsheerlijk op stoel 1A en 1B. Het zijn ook zulke lange vluchten whahahahahahahahahahaha 20 minuten en je bent er. Het in en uitstappen neemt meer tijd in beslag.

Maar vanuit de Pacific Ocean hopen wij oprecht dan een ieder van jullie fijne dagen heeft en gezond2011 verlaat om in 2012 gezond en wel weer met elkaar te mogen verkeren.

Mele Kalikimaka

Kauai, de laatste drie dagen

De afgelopen drie dagen waren nat en ruim voorzien van wind, enorm veel water en wind. Dinsdag zijn we aan de oostkant van het eiland de bergen in gereden richting een mooie waterval en een trail welk werd beschreven in de Lonely Planet. Wel die trail was niet te lopen, je zakte weg in de natte aarde. Even door het nat met de 4WD was uiteraard iets dat we ons niet lieten ontnemen. Volgens de weerdienst zou het aan de westkust beter weer zijn en daar lag nog een stadje dat we wilde zien. Niet lang gedacht, gewoon de auto die kant op. Het stadje was leuk, het weer beter en dus op de terug weg nog even aan het strand. Verscheen ineens een mooie regenboog ..... inderdaad wegwezen REGEN. De dag daarna zijn we in de ochtend naar aan Hindu klooster gereden dat hier sinds 1975 is. Een mooi plekje was hier zeker voor uitgekozen. We konden beiden geen echt gevoel krijgen bij dit wonderlijke stukje India in Amerika op Hawaii. Het hoogtepunt was een soort optocht waarbij ik meteen iedereen liep te typeren volgens mijn Ayurvedische (opleidings) inzichten. Enorme Vata's dus een enorm drama spektakel. Daarna richting het westen gereden om een koffieplantage te bezoeken. Daarna zijn we verder gereden richting het meest zuidelijk punt dat te bereiken is. De laatste km's gaan via een dirt road maar dan krijg je wel wat!!! Een schitterende tocht naar een schitterend strand. Hoge golven en ja we zijn de zee ingegaan. Hier blijven was geen optie, de wind was dermate hard dat het zand ieder porie leek binnen te dringen. Vandaag het uiterste noorden. De trail die hier ligt was volledig uitgesloten, te gevaarlijk. Een alternatief was gelukkig zo gevonden. Nadat we zeiknat waren zijn we richting ons hotel gereden en onderweg zowaar nog even zon op een mooi strandje. We dachten toch nog even te kunnen genieten van wat zon ...... nee inderdaad het ging gewoon weer regenen.

Enfin vandaag was de laatste dag, morgen vliegen we door naar MAUI.

Trivia...

He Nicole, Ron is er geweest, wij zijn er!!

De foto is genomen in Ha'ena state park aan de noordkust van Kauai. Bijna op het einde van de weg. Het park heeft ook een bijnaam: 'Bali Hai', namelijk de naam uit de film South Pacific. De grap hier natuurlijk is dat deze eilandengroep ten noorden van de evenaar ligt.

De grotten, er zijn er twee, heten Waikapala'e wet en Waikanaloa wet cave. Jij reageerde op de laatste. Ron vertelde me dat in de zomer deze grotten ook weleens volkomen droog komen te staan. Er is verder geen grottenstelsel waar je als toerist kunt koekeloeren. En zojuist las ik in een plaatselijk krantje het verhaal dat de godin van het vuur Pele ook dit eiland heeft bezocht om zich te vestigen. Op diverse plaatsen heeft ze getracht haar vuur te ontsteken maar dat lukte niet. Zo heeft ze ook in Ha'ena gaten geboord om haar vuur te ontsteken maar daar werd zij verjaagd door het water, de wet caves. De diverse plekken op dit eiland dragen om die reden haar naam zoals Pele's Peak. Uiteindelijk ging het wel goed met haar toen zij zich op Hawa'i (Big Island) vestigde en haar vuur daar kon ontsteken.

Iets anders zijn de kippen hier op het eiland. Van oudsher liepen er hier nene's. En toen de blanke mensen kwamen namen zij hun eigen kippen mee. De natuur laat er geen gras over groeien en er ontstond een enorme varieteit. Arbeiders uit vele streken kwamen hier werken en zo ook Japanners die hun vechthanen meenamen. De eilandenreeks ligt in een gebied waar toch regelmatig wervelstormen en orkanen voorbij komen. De laatste decennia is Kauai tot tweemaal toe vol getroffen en enorme schade was het gevolg. Een ander gevolg was dat de kippen die opgesloten zaten vrij kwamen (dit moet toch voer zijn voor die mevrouw Thiemen) en je begrijpt dat de natuur haar dingen doet. Er scharrelen nu dus een onbehoorlijke grote hoeveelheid aan kipjes rond met in hun genen de agressieviteit van de vechthanen. Dat het niet altijd even goed lukt in de natuur is te merken aan het gedrag van de hanen. Ze kraaien op momenten dat wij het niet verzinnen, ook bij volle maan! En 's middags willen ze wel eens hun gekkenuurtje hebben, oro loco. Overal staan bordjes niet voeren maar de Mariannes Thiemen van dit eiland hebben niet het intelect om te lezen. Ach ja... Amerikanen...