Pine Creek - Umbrawarra - Daly Water - Litchfield NP - Darwin

Het probleem met het tanken is opgelost. Dat was de limiet die aangegeven was om te tanken en dat staat dan op je overzicht. Ik heb de dag erna met Jay gesproken en hij legde uit dat als ik nu mijn creditcard zou bekijken ik slechts de 55 dollar en niet de 1000 en nog wat zou hoeven te betalen en dit klopt!

Wij luieren ons eigenlijk ook wel een beetje door de reis heen. We ondernemen leuke dingen maar hebben ook duidelijk behoefte aan ontspanning aan het zwembad en een heerlijk boek. We hadden echter gezien op de kaart dat er een mooie kloof vlakbij Pine Creek is. Deze kloof is te bereiken via een onverharde weg die we mogen rijden en zo zijn we op pad gegaan. Het was goed te doen en op de heen weg geen enkele auto tegengekomen. De kloof bleek een juweeltje. Stel je voor dat je gewoon, zonder anderen in de buurt, een kloof voor jezelf hebt. Mooie rotspartijen, leuk stroompje met mooie versnellingen en heerlijk je weg klauteren door die kloof heen. Telkens kiezen welke steen of welk pad je neemt. Je loopt de ene keer aan de ene zijde van de kloof om vervolgens, omdat je aan die kant niet verder kan, te bepalen welke stapstenen je pakt om aan de overkant van het water te komen en weer verder te wandelen. Ook in die kloof zijn we niemand tegen gekomen. Terug bij de ingang bleek er nog een auto te staan en inderdaad twee mensen die van plan waren de kloof ook te gaan lopen .... ook die hadden het geluk de kloof voor zichzelf te hebben. In de middag waren we terug en hebben duik in het zwembad genomen.

De volgende dag hadden we ons voorgenomen de vlinderkloof, iets verder weg, te gaan lopen. onze inschatting was niet correct, de afstand te groot, dus zijn we terug gereden. Pine Creek is een goudgravers dorpje waar de mijnen nu gesloten zijn. Uiteraard hebben daar ook rondgekeken en in de middag lekker aan het zwembad alwaar deze gek ontdekte zijn telefoon kwijt te zijn. Niet in de auto, niet aan het zwembad, niet op onze staplaats. Wij terug naar het zaakje waar we die ochtend koffie hadden gedronken, gesloten maar via de zijingang toch iemand gesproken en nee de telefoon was niet gevonden. Wij naar de politie om te vragen of daar een telefoon was afgegeven en ook hier nee. Als laatste bedachten we ons bij de receptie van de camping navraag te doen en ja hoor GEVONDEN.

Onze laatste dag voordat we terug rijden naar Darwin. We willen Litchfield bezoek en komen onderweg de scenic drive naar Daly Waters tegen. Ik ben daar ooit in het Roadhouse mijn zonnebril verloren, in de toiletpot en nee die zonnebril heb ik niet meer. Ik was nieuwsgierig of de bril er nog in lag. Werkelijk de aanblik van zulk een vieze toiletpot, ik krijg er nog de kriebels van. De tocht was mooi maar nam te veel tijd en Litchfield NP stond ook nog op ons programma dus zijn we terug gegaan om Litchfield te bezoeken. Of de toiletpot schoner is en mijn bril er nog ligt ..... ik weet het dus niet.

Litchfield is mooi maar erg toeristisch. Ik ken het mega rustiger. Er is in dit park veel water, met poeltjes, beekjes en watervalletjes en in dit water mag je zwemmen! Lekker dan, op iedere oever en in ieder poel en onder iedere waterval liggen en staan mensen, mensen , mensen. Echt dat hele park is een soort themapark geworden. We hebben een aantal poelen en vallen bekeken en besloten door te rijden naar Darwin via een onverharde weg. Dat was echt een weg te ver, eentje die we duidelijk niet konden nemen dus toch maar weer terug via de asfaltweg. In Batchelor, de plaats aan het begin van het park zagen we dat de vlinderkloof gesloten was voor langere tijd! Goed dus dat we de vorige dag niet doorgereden zijn. Uiteindelijk reden we tegen 18.00 uur Darwin in en zijn we op een camping terecht gekomen.

De laatste dag met de camper zijn we Darwin CBD ingegaan en daarna de botanische tuin. Een heerlijk, warme en rustige dag wandelen. In Darwin vooral langs de kust gelopen en eventjes ook wat van het stadje bekeken. Vandaag hebben we om 10.30 uur de camper retour gebracht, alles in orde en nu zit ik te schrijven op een heus bed in een hotelkamer!!!! Dat zit lekker na zo'n klein busje, echt! We hebben hier onze laatste nacht in Australië. Morgenochtend om 3.30 uur staat de taxi voor om ons naar de luchthaven te brengen. We vliegen naar Singapore en zijn daar nog een aantal dagen dus de vakantie is nog niet voorbij!

Kununurra - NT Pine Creek tankje benzine AU dollar 1095 oeps foutje

We zijn vertrokken uit kununurra. Komend weekend moeten we de camper inleveren en we vertrekken vanuit Darwin weer naar SIngapore. Kortom de 800 Km die we zijn opgeschoven richting Western Australia moeten we weer terug. We krijgen weer 30 minuten tijdsverschil erbij maar er is meer. De dagen in Kununurra zijn kort 17.00 uur is het schemer en een kwartier later donker. Het is overdag meer dan 30 graden maar er is altijd een windje. De nachttemperatuur is rond de 14 graden dus je hebt een slaapzak nodig. De luchtvochtigheid is momenteel laag, daardoor is de temperatuur ook goed te hebben.

We gingen voor achten op pad, een lange rit waarbij we afscheid namen van de baobabs en de enorme bergmassieven. De Victoria Hwy ligt min of meer naast de gelijknamige rivier en die zie je ook met enige regelmaat. Een brede maar niet diepe rivier overigens. We waren nog niet zo lang op weg toen er ineens een varaan de weg overstak, lengte lastig in te schatten maar zeker een meter. Hoog op de poten liep de varaan zonder haast naar de ander kant van de weg. Wat een toegift van Western Australia. Foto's, ach ja ik schreef het al eerder, vergeten. Via een paar plaatsjes, lees roadhouses en een paar bijbehorende huisjes van het personeel, waar we wat konden eten en tanken zijn we terug gereden naar Katherine. We hadden besloten niet nogmaals in deze plaats te blijven dus eerst wat eten gekocht bij Woolworth en daarna tanken om vervolgens door te rijden naar de Edith falls. Mijn ... wat een drukte. Aan het begin van de weg werd al aangegeven dat de camping vol zat. De weg erheen was mooi maar ter plekke een kermis dus omdraaien en weg. Edith Falls komt nog weleens ... of niet.

We zijn doorgereden naar Pine Creek en vonden daar de op één na laatste plek op een camping, je hebt er maar één nodig dus uitstekend. We hadden best wel wat uitgegeven met de credit card en dan kijk ik 's avonds altijd even de stand van zaken. Nou had ik een bon van 55 dollar benzine maar op mijn overzicht staat ineens 1095 dollar! Een onbemand tankstation dus wie spreek je aan.Via het internet (Lang leve deze uitvinding) konden we de maatschappij vinden met een algemeen emailadres maar ook het emailadres van de vestiging in Katherine. Ik heb ze een email gezonden en binnen een halfuur had ik een reactie uit Katherine met de vraag of ik ze vandaag even kan bellen. We hadden overigens wel de kwitantie geprint (oeps dat doen we niet altijd) en deze gaf 55 dollar aan dus die heb ik als foto meegezonden. Ik zal straks de telefoon maar eens pakken, kijken hoe we dit oplossen.

Terwijl ik dit zit te schrijven sla ik constant vliegen van me af, hier in NT zitten er toch meer dan in Western Australia. Verder is het hier veel vochtiger en enorm warm, we halen met gemak de 35 graden. De nachten zijn ook veel warmer, een laken is meer dan voldoende. Bij de buren staat de airco op gevaarlijk en tja die hebben wij niet dus alle raampjes open met hor want hier zitten ook veel meer muggen en die steken .... vaak en op dezelfde plek. We gaan vandaag (na het telefoontje) weer mooie dingen doen/zien. We hebben het enorm naar ons zin!

Omgeving Kununurra - Kimberley region

We zijn er snel achter gekomen dat je ook zonder een 4WD best veel kunt ondernemen en hoewel niet iedere weg asfalt heeft wil dat nog niet zeggen dat je hier niet op mag rijden met een 2WD. Het enige echte verbod is een 4WD track en dat merk je direct, echt bumpy.

In de buurt van Kununurra ligt Lake Argyle, een stuwmeer van ongekende omvang, leuk zo'n water oppervlakte maar je hebt het snel gezien. Zwemmen is geen optie met minstens 30.000 krokodillen in het meer. De rit naar dit meer en de omgeving is echter van een enorme schoonheid. Mooie kreekjes met en zonder water en overal die vervelende waarschuwingsborden voor krokodillen. Wij maar gillen waar ze dan lagen inderdaad geen één gezien. Maakt de natuur niet minder mooi overigens, maar zo'n krokodil brengt spanning en sensatie toch ! Overigens zien we uberhaupt minder dieren dan andere jaren. Het jaargetij brengt ze nog niet binnen de habitat van de mens. Er is voldoende voedsel voorhanden, het is het bloei en groei seizoen en bijna alle beesten maken zich op voor de voortplanting. We zien aardig wat wallibies en ook een paar echte skippies maar helaas zijn de meeste wel dood, op of naast de weg.

Enfin Lake Argyle was een een erg mooie rit met zeer afwisselende ruige natuur. De middag lagen we heerlijk aan het zwembad, dat water .... het is echt te koud!!!

Dag erna zijn we richting Marima NP gereden, een ritje van 15 minuten, little Bungle Bungle zoals ze het hier noemen en inderdaad het doet z'n naam eer aan. Bungle Bungle is enorm (mooi) gigantisch en alles in overtreffende zin. Marima NP is in alles het tegenovergestelde maar met dezelfde rotsformaties die ze hier zebraformaties noemen vanwege de gelaagdheid. We hebben een heerlijk (bloed hete wandeling) gemaakt door het park en naar een top. En als topping op de cake zien we op de terugweg een hagedis die hard voorbij loopt op zijn twee achterpoten. Adembenemend mooi en lachwekkend, die snelheid en zo'n beest op twee pootjes!! In eerste instantie sta je slechts te kijken en is dat beest ineens ook weer weg. Nou deze bleef telkens verderop zitten en gaf ons een showtje. Genieten dus. Later op de dag zagen we in het dorp overigens nog enorme zwarte cocketoos, mijn ... wat kunnen die beesten krijsen! We hebben de afgelopen weken ook nog twee keer een slang voorbij zien kronkelen. Ik zou het haast vergeten, wat ik in ieder geval vergat was dat ik een fotocamera bij me heb. Echt bij zulke beesten vergeten we een kiekje te nemen, we zitten te genieten en zeggen als de slang weg is, oeps weer geen foto! Wij hebben ze gezien en genoten en dat is het meest belangrijke.

We zijn nog wat verder de omgeving in gereden en kwamen allemaal plantages tegen, fruit dachten wij ..... nou nee Sandelhoutbomen ..... duizenden. We konden een werkplaats bezoeken en hebben dat ook gedaan. Jammer dat er niet echt gewerkt werd maar een video aan stond waarbij je prominent in beeld kon zien dat de beveiliging van hun computer door Norton werd gedaan!! Voor het overige kon je in hun winkel van allerlei spullen kopen waarin sandelhout verwerkt was.

Ook deze middag weer een duik in het zwembad. Okay ik laat het woordje weer weg, maar voor het eerst een aantal keren het ijskoude water in. Jet was dat ook verdomde warm aan het zwembad.

Morgen richting Katherine en Litchfield NP.

Katherine - Timber Creek - Boarder crossing wa - Kununurra - Wyndham (Timor Sea) - El Questro NP

We zijn gisteren vertrokken vanuit Katherine richting Western Australia meer specifiek The Kimberly Region. Outback in het kwadraat echt  één van de meest afgelegen gebieden met een overweldigende natuur. Kakadu was geweldig en The Katherine Gorge was mooi maar met The Kimberly Region op een paar uur rijden ....... het was een soort magneet. Deze regio kunnen we maar deels bekijken, we rijden in een normale camper en geen 4WD. Een 4WD is hier voor heel veel mooie plekjes nodig maar niet altijd noodzakelijk. We besloten dat te gaan bekijken wat mogelijk is met onze camper en ach, wie weet in de nabije toekomst of zo. Alles in 1x keer zien is toch onmogelijk en moet je ook niet willen.

Enfin gisteren dus vanuit Katherine via Timber Creek naar Kununurra. En schitterende rit met een landschap dat constant veranderde. Van toch wel tropisch, naar steppeachtig en dan ineens toch weer met enorm veel termietenheuvels dus een vochtig warm klimaat EN Baobabs, Afrikaanse bomen in Australië. Niet eentje maar duizenden. De één nog dikker dan de ander. En ja natuurlijk onderweg ook weer de nodige branden gezien. De laatste brand was echt enorm en van verre te zien. Naast een veranderende vegetatie ook het landschap dat steeds bergachtiger werd. Schitterende rotsformaties in diep rode en paarse tinten. In Timeber Creek, een road house, garage en een aantal huizen de tank weer vol gegoten en wat gegeten. Mensen zijn hier zo vriendelijk dat je je meteen thuis voelt, okay is niet veel voor nodig bij mij, ik heb een soft spot voor dit land. Na een goed patatje (1e keer) verder en dieper naar het westen. Bij het naderen van de grens zie je dan de borden verschijnen dat je bepaalde zaken niet mee mag nemen naar West Australië. De angst om iets te importeren aan beestjes of ziekten is enorm. Ze hebben geleerd van de vele konijnen die hier inmiddels met een hek aan de ene kant van het land worden gehouden en die door dat hek niet naar de andere kant kunnen. Bij de controle moesten we bloemkool, tomaten en citroenen achterlaten. Die gooi je ook echt weg en ze kijken of je het doet. Verder kijken ze ieder auto even na, een kleine inspectie maar ook dit is weer uiterst vriendelijk. Na nog een uurtje rijden kwamen we aan in Kununurra. We vonden al snel een camping ..... aan het meer enne zonder krokodillen er is zelfs een strand!. Ik weet niet of dat dan een garantie voor geen krokodillen is. Op Lake Argyle mag je met een kano en daar zitten naar schatting 30.000 krokodillen in, okay zoetwater krokodillen ..... maar toch. 

Vandaag zijn we richting El Questro NP gereden, een enorm mooie tocht die zoveel indrukken achterlaat. De ruigheid, het afgelegen gebied, de beperkingen (4WD versus 2WD) maar toch. De Victoria Hwy gaat hier over in de Great Northern Hwy en op deze laatste zit de splitsing naar de Gibb river road een echte dirt road vanaf El Questro station. We kwamen dus best ver. Ver inderdaad want we hadden in eerste instantie de afslag gemist en bleven doorgaan op de Great Northern Hwy, wel dan ga je richting de zee, de Timor zee wel te verstaan. We hadden het pas door toen we ineens een schip zagen liggen tussen de bomen en bergen. Er is daar een enorme baai die een natuurlijke haven vormt. Een stukje Australië dat we niet hadden bedacht te bezoeken, erg leuk. Uiteindelijk zijn we uiteraard in El questro uitgekomen en hebben we mooie natuur gezien EN een kruising tussen een hond en een dingo (okay een dingo is een hond, maar als deze raszuiver is, is die uit duizenden te herkennen).  Na deze mooie dag met veel indrukken en zon een paar uur het zwembad opgezocht van de camping ....... waarom is het water van die zwembaden hier toch zo ijskoud!?!?

Nu bij de camper, schrijven, boekje lezen en mooi uitzicht over het meer! Oja vanochtend een zooitje roofvogels boven het terrein en daarnet hing er een kolibrie naast ons tafeltje. Het blijft verbazen dit land!

Jabiru - Cooinda - Katherine - Nitmiluk National Park

De dag begon vroeg, de wekker ging af. Rare gewaarwording toch wel, om 7 uur een wekker terwijl je heerlijk met vakantie bent. We hadden afgesproken vroeg op te staan en dus ook vroeg te vertrekken. Na het wassen, plassen en ontbijt, boel aan de kant en op weg. Om 8.30 uur lieten we Jabiru achter ons. We vervolgenden onze weg verder naar beneden, het zuiden. Cooinda is een plek met een mooie Billabong en het idee was hierlangs een wandeling te maken. In de directe omgeving ligt ook een mooi centrum waar je veel informatie krijgt over de aboriginals in dit gebied dus twee in één zo leek het. De Billabong is inmiddels een enorme toeristen attractie en echt verpest, heel jammer. Ik ken deze nog als een verstilde plek waar je dromerig naar de overkant kon kijken en waar bijna geen hond (zelfs geen dingo) kwam. Cooinda heeft een lodge en die lodge heeft naast gastenkamers, huisjes voor gasten en een enorme camping en on top of that een heliport en airstrip gekregen. We keken onze ogen uit, een stad midden in Kakadu waar het echt alleen om de toerist gaat. Enfin, niet wat we zochten dus na het tanken weggereden. Het Aboriginal informatie centrum was overigens meer dan de moeite waard. Vanuit Cooinda zijn we doorgereden naar Katherine een stadje die tot stad is geworden en waar je eigenlijk niets te zoeken hebt, okay hotsprings in town, maar dat is echt alles. Je kunt er goed slapen, mooie campings en niet al te duur. Verder goed om boodschappen te doen. Wat echter op 30 km afstand ligt is Nitmiluk National Park. In dat park ligt Nitmiluk Gorge of zoals ze deze hier noemen de Katherine Gorge. Niet alleen heeft deze Gorge 13 verdiepingen maar komt deze ook voor in de Dreamtime verhalen van de Aboriginals. Naast deze natuurlijk pracht is er dan ook nogal wat rock art te vinden.

We hadden ons voorgenomen een kano voor twee te nemen. Een beetje de tijd aan jezelf leek ons wel aardig. Wel door dit idee werd een aardige streep getrokken. Een kano bleek momenteel niet zo'n goed idee. Er zitten krokodillen, dat was ons bekend maar er zitten er momenteel een beetje te veel. Het is dus momenteel niet echt veilig op het water. Wat dan, wel je kunt met een volgeladen toeristenboot mee of kiezen voor een culturele tour waarbij je met, in ons geval vier toeristen, (maximaal 8) en vier aboriginals de Gorge in gaat en uitleg krijgt over de Gorge, de Dreamtime, het jagen en het maken van allerlei huishoudelijke benodigdheden maar ook uitleg over hoe je de rock art moet zien in het licht van de Aboriginal cultuur.

De Gorge is prachtig, wel al een zes meter lager waterstand dan gedurende het natte seizoen (dat dit jaar maar half nat was) maar meer dan de moeite waard. De uitleg begon al op de boot met uitleg over het weven van allerlei gebruiksvoorwerpen en het verven hiervan met gebruik van vruchten en wortels van planten. Uiteindelijk aan land uitleg over jachttechnieken maar ook muziek en m.n. natuurlijk de didgeridoo. Ook hoe opvoeden in zijn werk gaat. Sommige zaken, zoals de didgeridoo bespelen mag je niet leren van je vader. Er zijn binnen de gemeenschap twee soorten familie, de bloedverwanten en de huidverwanten. Huidverwanten gaat volledig om kleur. Is de huidskleur gelijk dan ben je familie op basis van kleur maar dus niet op basis van bloed. Het leren bespelen van een didgeridoo mag dus niet door een bloedverwante maar door een kleurverwante. De opvoeding, lees hoe gedraag je je, wat doe je, wat is je positie binnen de groep leer je van je vader/moeder/opa/oma (bloedverwante), de stam riten leer je van de kleur familie die overigens ook aangesproken worden als zus/broer/, vader/moeder, opa/oma enz.

De dag leverde mooie verhalen, mooie mensen, vliegende honden (ja ja bomen vol), krokodillen en twee slangen op. De eerste slang glibberde over het pad maar was weg voor we er erg in hadden en de tweede werd opgetild door een roofvogel en ging de lucht in. Ademloos kijk je dan en vergeet je je fototoestel te gebruiken. De slang leeft overigens waarschijnlijk nog want de roofvogel liet de slang uit de klauwen glippen.

We zijn weer terug op de camping en genieten na van een heerlijk dag.

See you mates!

Jabiru - Mamukala Billabong - Burrungkuy

De dagen zijn hier warm maar in tegenstelling tot bijv. Singapore zijn de nachten goed te hebben. Halverwege de nacht is het zelfs fris en trek je een deken over je heen. Slapen doe je hier dus als de beste, zeker als je bedenkt dat we iedere avond allebei een raam hebben om de sterren te bekijken, gewoon vanuit je bed!!! Hoe mooi is dat!

Okay vandaag dan, we hadden en hebben plannen en voor vandaag was dat in de ochtend een wandeling langs Mamukala Billabong. Deze Billabong ligt ongeveer 50 km van Jabiru. We zijn lekker vroeg opgestaan, ontbeten, wassen en plassen en op weg. Toen we er aankwamen was het er best wel druk, Een volledige buslading aan toeristen zoals wij. Ze verdwenen echter al snel! Wat bleek een wandeling was te veel, slechts de outlook over de Billabong werd bezocht door hen. De outlook is mooi zonder meer maar wat is er leuker dan een wandeling op een zandbank tussen twee Billabongs in! Precies, vandaag kon niets dat overtreffen. Aan het begin duidelijke waarschuwingen dat salties en sweeties in de Billabongs voorkomen en dat ze tot aan het "pad" kunnen liggen. Van de paden af is geen optie en verder werd aangegeven erg goed op te letten. Het geeft een wandeling hoe dan ook een andere dimensie. Enfin we hebben ons hierdoor niet laten afschrikken en zijn op pad gegaan. Een wandeling van 1.5 uur in de warmte met soms ongebreidelde zon en soms wat bedekking van de bomen. Schitterende vergezichten en soms volledig opgaan in de planten, bomen en struiken. We zijn de hele wandeling niemand tegen gekomen, ook geen enkele croc. Wat we wel constant om ons heen hadden waren vliegen, vliegen en nog eens vliegen. De pest van warm Australië. Ik heb het weleens erger meegemaakt maar na een tijdje beginnen die krengen toch echt op je zenuwen te werken. Het heeft gelukkig de pret niet mogen bederven.

Vanmiddag hadden we rock art op het programma met 20.000 jaar aan tekeningen. Soms laag over laag, soms naast elkaar en soms alsof de jongere generatie een mooiere versie wilde optekenen. Burrungkuy in de Engelse vertaling Nourlangie, een must wanneer je door Kakadu reist, De wandeling naar de rotspartijen is al adembenemend mooi. Ja het is hier relatief druk en toch moet je deze plek niet overslaan. Iedereen valt uiteindelijk stil bij het zien van deze enorme schilderingen waarvan vele een verhaal vertellen dat ontstaat in de Dreamtime zoals de Aboriginals het noemen. Vaak mythisch en soms ineens een tekening uit het dagelijks leven, het uitvoeren van riten voor het een of ander. De trefzekerheid maakt iedere tekening een beleving an sich. Al lopend bestijg je de rotswanden en kom je uiteindelijk op een plateau dat richting Arnhemland gericht is. Arnhemland is volledig in handen van de aboriginals en je hebt een permit nodig om er in te komen. Dit is nog steeds niet eenvoudig blijkt. We zijn op zoek geweest naar tours die je met aboriginals richting Arnhemland kan maken en die blijken er eigenlijk niet te zijn. O ja je kan in een vliegtuig boven Arnhemland naar beneden kijken (met een aussie overigens) en de enige ander mogelijkheid momenteel is met een aboriginal gerunde tour varen op een Billabong die deels in Arnhemland ligt. Dat is echter niet wat ik zou willen, het liefst maak ik een echte tour diep dit gebied in. We zullen moeten respecteren dat de aboriginals dit deel van Australië (nog) niet open willen stellen. Het is wat het is.

Tja en dan kom je op de camping, ben je warm en voel je je vies en denk je een duik te nemen in het zwembad. Ik niet dus, ik had gisteren een teen erin gestoken en die bevroor. Mars heeft zijn mannetje gestaan en heeft een paar baantjes getrokken. Ik ben heerlijk met mijn ebook gaan liggen. We zijn de dag verder best doorgekomen. Als je dan de dag afsluit met gado gado ...... dan kan die toch niet meer stuk!!!

Darwin to Jabiru

Vandaag vroeg van start met onze eerste dag in Kakadu National Park. We hebben besloten dat onze eerste stop bij de Corroboree Billabong is, je moet toch ergens beginnen met crocspotting . We zaten op een camping min of meer aan de Stuart Hwy dicht bij Darwin dus de auto snel de andere kant opgezet richting Adelaide. Ja ja we zijn veeeeeel eerder afgeslagen, te weten de Arnhem Hwy die ons uiteindelijk in Jabiru zou brengen, de meest oostelijke plaats (en hoofdplaats) in Kakadu NP. We waren iets verlaat (wekker wel gezet maar vergeten dat die in het weekend niet afgaat) maar met enig doorrijden wisten we de Billabong te bereiken. Noord Australië heeft een tropenklimaat met in de maanden november, december en januari enorm veel regen en cyclonen. Gedurende die regenperiode valt zoveel water dat enorme delen van het land onder water komen te staan. Zo ook de gebieden bij de kust en de rivieren, Doordat bijna alles onder water staat zijn alle watersystemen op dat moment min of meer volledig met elkaar verbonden en kunnen bijv. crocs zich verplaatsen over grotere afstanden en van het zout water in het zoet water. Dit is de reden dat je in de Billabongs naast zoet water crocs ook zout water crocs tegen komt. Een zoet water croc is beduidend kleiner (ong. 2,5 a 3,5 meter) en heeft een spitse snuit met heel veel tandjes en dit exemplaar is op zich al angstaanjagend. Een zout water croc kan met gemak 5 meter worden is breed en heeft een brede snuit met heel veel tanden. Het is gemakkelijk voor te stellen dat deze je als een hapje wegwerkt. Een Billabong is dus na de regentijd een volledig van de rest van het water (rivieren, zee, meren) afgesloten door land omsloten wetland dat pas weer in de winter verbonden is met de rest van het ondergelopen gebied. Kortom we zijn daar in de Corroboree Billabong op een bootje gestapt om beestjes te spotten.

Het is nog vroeg in het seizoen en er moeten nog heel wat eieren gelegd worden door de crocs. Dat is de tijd dat je deze beesten veelal op het land ziet. Hoewel het seizoen dus nog net niet is begonnen hadden we best wel geluk. Naast een aantal sweeties zagen we ook een aantal salties. Magnifieke beesten, ze lijken zo uit de oertijd te stammen. Voeg hierbij de vele vogels waaronder witte zeearenden (die aan het nesten waren) en je beleeft een prachtige dierendag. De Billabong is op zichzelf overigens ook van een ongekende schoonheid allerlei bomen en struiken en op het water verschillende soorten waterbloemen waaronder heel veel lotussen. Na twee uur op het water zat het er op en zijn we verder gereden richting Kakadu. Het is schitterend weer, goede temperatuur en een lekker windje dus alles zit mee. Onderweg mooi landschap en zoals gebruikelijk veel verbrande aarde. We hebben verschillende branden gezien waarvan sommige best wel heftig, Gelukkig schrikken we hier niet van, het is onderdeel van de natuur hier. Zonder vuur veelal geen voortplanting van de bomen en struiken. De zaden springen door het vuur open en de meeste bomen en termietenheuvels kunnen vuur goed doorstaan. Onderweg veel vogels en ja ook een aantal Wallabies (dood en levend). Bij Jabiru een camping gezocht en gevonden. Begin van het seizoen dus plek zat!

Op de camping stoeltjes en tafel uit de auto gezet, echte Hollanders die een plekje afbakenen en snel met de auto richting Ubirr.

Ubirr ligt 45 km van Jabiru en heeft schitterende rock art van wel zo'n 4000 jaar oud. Er zijn ook jongere tekeningen en dat maakt deze plek zo leuk. Je ziet de tekeningen veranderen en dus ook de beleving van de aboriginals. Van zeer eenvoudige doeltreffende strepen waardoor je duidelijk ziet wat de bedoeling is, welk beest of welke handeling de tekening laat zien, tot gecompliceerder tekeningen met meer en ander kleurgebruik die even goed heel duidelijk maken wat de bedoeling van de tekening is. Je kunt daar een heerlijk wandeling maken en genieten en dat hebben we dan ook gedaan. De rit erheen en terug was ook meer dan de moeite waard, dat mogen de foto's laten zien die we gaan plaatsen.

Morgen? Weten we nog niet, dat is voor morgen.

Singapore to Darwin

Vanavond reizen we dan door van SIngapore naar Darwin. Het is slechts een korte vlucht 4.5 uur maar wel midden in de nacht en met een tijdsverschil van 7.5 uur. De vlucht vertrok iets te laat maar kwam op tijd aan. Niets schokkends gelukkig wel heel slecht kunnen slapen. Van de 4.5 uur was het precies 1 uur rustig en werd er door Jetstar niet verkocht aan eten, duty free of drank. Verder werd er constant wel iets omgeroepen dat weer in de aanbieding was. De laatse mogelijkheid te eten (wij hadden zelf iets meegenomen), de laatste mogelijkheid iets te drinken te kopen en de laatste mogelijkheid duty free te kopen. Kortom we waren kapot bij aankomst maar wel weer in Australië!!!!

We hebben een paar uur op de lichthaven doorgebracht, daar konden we goede koffie krijgen en rond 7.30 uur een taxi richting Apollo voor de campervan. Daar liep alles gesmeerd en waren we eigenlijk zo klaar. Een overzichtelijke camper met groot bed, koelkastje, veel bergruimte, kookplaat en watervoorziening. Zelfs een achteruitrijd camera hebben we, kortom alles is aanwezig voor een uitstekende rondreis.

Voor twee nachten een campingplek in de buurt van Darwin. De eerste dag hebben we niet zoveel gedaan ...... de tweede eigenlijk ook niet gewoon lekker luieren. Zaterdag 1 juni is onze eerste rit, Kakadu NP.