platypus-down-under.reismee.nl

Zuid Italie

En dan is het paaszaterdag. Een mooie ochtend om vroeg op te staan en richting schiphol te rijden. De wereld is nog rustig....... dat wil zeggen tot schiphol. Op P3 lijkt geen plekje meer te vinden maar dat komt meer door de zeer slechte service van de nationale luchthaven. Aan gekomen bij de bus allemaal families oftewel gillende en nu al huilende kinderen. Wij dachten rustig op vakantie te gaan .... nee dus half Nederland lijkt te gaan. Inchecken ging als een trein, we hadden onze boardingpassen via internet dus het was een kwestie van bagage afleveren. Het eerste deel tot Rome met de KLM. Goede vlucht en leuke bemanning. Overstappen in Rome .... okay gillende kinderen zijn erg maar een luchthaven Italianen......

De vlucht naar Lamezio Terme ging voorspoedig hoewel het materieel van Alitalia duidelijk ouder is dan van de KLM. Na aankomst de auto halen. Kwestie van sleutels, handtekeningen en weg dachten we; nee hoor. De dame van het verhuurbedrijf vond dat we wel in een Smart, speelgoedauto volgens Mars,konden gaan rondrijden. Ik had het al gehad, maar Mars ging er vol in, Het reslultaat een Panda. Enfin wij onderweg richting Reggio Calabria. Zonnig, lekkere temperatuur en kennismaken met de Italiaanse rijstijl, ach wat zal ik zeggen Geen stijl dus. Het vinden van een hotel die avond bleek een hele toer. Veel hotels zijn (definitief) gesloten, de crisis is hier te merken, onderhandelen kan lonen. We vonden een kamer voor niet al te veel geld en kregen de volgende dag ook nog goede koffie en een broodje. Avondeten zat er overigens ook niet in want, inderdaad ook restaurants blijken (definitief) gesloten door de crisis. Een supermarkt bood uitkomst, een broodje is ook eten.

Reacties

Reacties

Ron

Na enkele essemesjes van Mars ineens een reeks berichten waar een repeteergeweer traag bij verbleekt; zo zie ik het graag :-)

Ik zie het zo voor me, dreinzende turven en mediterrane ruzieratels op luchthavens, rammelende pteranodons met stoeltjes en dan een dinky toy aan het einde van het land- en luchtgevecht. En dan een pittoresk landschap vol schilderachtige pandjes met vakkundig dichtgetimmerde gevels. Puur genieten!

Doet me denken aan de zondag dat Chris en ik afgelopen zomer na een dodelijk vermoeiende rit van 700 mijl - waarvan het laatste stuk tegen de laagstaande en ondergaande zo in, drie keer raden wie van ons beiden reed (hint: ik) - afgemat aan de Californische kust aankwamen in het plaatsje Morro Bay, waar we een motel vonden, maar geen enkel restaurant (meer) open - om half negen 's avonds! - waar nog een fatsoenlijke (vegetarische) maaltijd te krijgen was, zelfs Taco Bell niet, want de 'salon' was al gesloten. Nouja wij hebben toen maar voor een tacodilla, of hoe heten die kleffe opgerolde lappen, van de take away gekozen, om vooral niet met een lege maag dromenland te hoeven betreden.

Lijkt me wel een ervaring trouwens, om als welvarende noord-Europeaan te onvervinden hoe het er in / aan de voet van het continent aan toe gaat. Eens lezen - en zien - wat jullie na dit bericht beleefd hebben...

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!